Αυτοβιογραφικόν!

Ε λοιπόν,ναι!Ήρθε η ώρα να γράψω ένα αυτοβιογραφικό κείμενο,βαθύ και στοχαστικό.Μια που το μπλογκ αυτό το διαβάζουν κυρίως(μην πω αποκλειστικά)συγγενείς και φίλοι,ήρθε η ώρα να αναλύσω την αλληλουχία των γεγονότων που με έφεραν σε αυτή την κατάσταση.Να είμαι παπάς δηλαδή!


Ας ξεκινήσουμε από την αρχή.Από πολύ μικρός έμαθα τα της ορθοδοξίας από τη γιαγιά μου,όσο τα ήξερε και αυτή δηλαδή.Κάθε καλοκαίρι στο χωριό στα Γκράβαρα(ναι,η ορεινή Ναυπακτία είναι κομμάτι των Γκραβάρων)ντυνόμουν παπαδάκι και μάλιστα έγινα και καλός σε αυτό.Νηστείες δε χάλαγα που να κατέβαινε ο Θεός ο ίδιος.Ακόμα θυμάμαι ένα καλοκαίρι,στις διακοπές,που προσπαθούσαν οι γονείς μου να με πείσουν να φάω κρέας στη ταβέρνα,ημέρα Τετάρτη.Απέτυχαν οικτρά!

Κάπως έτσι κύλησαν ήρεμα τα χρόνια μέχρι που έφτασαν τα χρόνια του Λυκείου.Και η άνοδος Χριστόδουλου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο.Συν ότι άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα γι'αυτούς που αυτοαποκαλούνταν "άνθρωποι της Εκκλησίας".Προσθέστε και την μούρλα της εφηβείας και έναν αντιπαθέστατο θεολόγο και έχετε την εικόνα.

Να πω εδώ ότι όλο αυτό το στυλ που είχε ο Μακαριστός δεν μου άρεσε καθόλου.Είχα συνηθίσει ότι ο παπάς είναι ένας απλός και ταπεινός άνθρωπος με υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης.Αυτό το τελευταίο που,νόμιζα,ότι ίσχυε πολύ μου άρεσε.Όταν λοιπόν είδα υψηλούς τόνους,γκλαμουριά,στολίδια,ανέκδοτα κλπ στράβωσα.Και όταν στραβώνω δεν είναι καλό πράγμα.

Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να τραβήξω ένα μεγάλο Χ στον χριστιανισμό και την Εκκλησία και να ψαχτώ σε άλλους δρόμους.Σημαντικό στοιχείο είναι ότι η όποια εφηβική επαναστατικότητα είχα εκφράστηκε με το ψάξιμο πνευματικών,μυστικιστικών δρόμων και με την κατανάλωση αλκοόλ.Τα υπόλοιπα δεν με ενδιέφεραν.

Ξεκίνησα λοιπόν από τους αρχαίους φιλοσόφους,από τους οποίους κράτησα τον Διογένη,τον νεο-παγανισμό,έκανα ένα πέρασμα από μαγεία και σατανισμό και ξαναγύρισα στον νεο-παγανισμό.Δεν μπόρεσε κάτι από αυτά να με κρατήσει.Τους μεν φιλόσοφους τους ψιλοβαριόμουν,άσε που δεν με έπειθαν,ενώ στα υπόλοιπα δεν βρήκα σοβαρό άνθρωπο.

Πέρασα ένα στάδιο αριστερής αθεϊας,μια που η αριστερά ήταν η μόνη που την εποχή Σημίτη έκανε λόγο για κάτι διαφορετικό από το "να κονομήσουμε από το χρηματιστήριο και την ΕΕ".Από αυτή τη φάση κράτησα την αριστερίλα.Όχι πολλά πολλά όμως,μια και είμαι άνθρωπος δύσκολος και δεν θέλω ένα τύπο ξερόλα πάνω από το κεφάλι μου να με πρήζει.

Και μετά ήρθε η ώρα των ανατολικών θρησκειών.Ινδουισμός που απέρριψα νωρίς νωρίς λόγω Καστών,Ταοϊσμός,που με απώθησε με την παρακμή του και την εξέλιξη του σε ένα σύνολο δεισιδαιμονιών και μαγικών πρακτικών και Βουδδισμός.Εκεί μάλιστα!Έτσι νόμιζα δηλαδή.Ο Βουδδισμός είναι ένα εκπληκτικό σύστημα φιλοσοφίας-τρόπου ζωής,με κάποια θρησκευτικά στοιχεία(στη ορθόδοξη μορφή του, που όμως έχει δύο-τρία  κακά.Τη φυγή από τον κόσμο,τον πεσιμισμό του και μια αίσθηση ότι "να!στην επόμενη στροφή φτάνω" αλλά δε φτάνεις ποτέ.Μια αίσθηση κενού μου άφηνε.

Τέλος πάντων μου άρεσε αυτό που βρήκα στο βουδδισμό και είπα να το παλέψω.Αγοράζοντας ένα βιβλίο(το "Οι σοφοί της Ανατολής" του Γιάννη Υφαντή)έπεσα πάνω σε κείμενα και διδασκαλίες των Σούφι.Μπαμ!Τι ήταν κι αυτό!Αυτό που έλειπε στον Βουδδισμό το βρήκα εκεί!Έφτανα κοντά στη πληρότητα!Να  ο δρόμος που ήθελα να ακολουθήσω.Ένα μόνο μειονέκτημα υπήρχε.Ο Θεός ήταν πολύ απρόσωπος και απόμακρος για να τον ερωτευτεί κάποιος.

Κάπου εδώ μπαίνει το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.Πάντα ήμουν θαυμαστής των Σλάβων,από τότε που έμαθα γι'αυτούς στην ιστορία στο δημοτικό,αλλά πιο πολύ των Σέρβων,οι οποίοι είχαν κάνει και παροικία στον Ολυμπιακό.Ψάχνοντας λοιπόν βιβλία για την Σερβία,πήρα και ένα του Μιχαήλ μοναχού.Το διάβασα και τρελάθηκα!"Υπάρχουν τέτοιες μούρες στην Ορθόδοξη Εκκλησία;¨σκέφτηκα.Τσίμπησα λοιπόν από εκεί κάποια πράγματα από τους Πατέρες που έμοιαζαν πολύ με τους Σούφι που πολύ με είχαν εντυπωσιάσει.Αλλά εδώ ο Θεός είναι κοντινός,προσωπικός,ζεστός.

Ε,μην τα πολυλογώ,σιγά σιγά ασχολήθηκα πιο πολύ με το θέμα,το έριξα στο διάβασμα και όσο πιο πολύ διάβαζα τόσο πιο πολύ με απορροφούσαν όλα αυτά που διάβαζα.Το πήρα απόφαση λοιπόν και...να 'μαι!Αν έκανα καλά ή όχι θα σας γελάσω.Θα φανεί στο τέλος.Αυτό που κρατάω από όλο αυτό το "ταξίδι" είναι κάποια καλά στοιχεία από όλες τις φάσεις που πέρασα(τον Διογένη,τους Σούφι και την Αριστερά,σε μικρές δόσεις όλα αυτά)και περιμένω να δω τι ακολουθεί!

Αυτοβιογραφικό σημείωμα τέλος!