Ημέρα περιβάλλοντος

 

Η οικολογία έχει νόημα όταν έχει επίκεντρό της τον άνθρωπο. Αλλιώς πρόκειται για μια ανοησία, πολλές φορές δε χρησιμοποιείται και ως όπλο καταπίεσης των αδυνάτων όπως το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει στην Αφρική και την Ασία όπου οι κυβερνήσεις με το πρόσχημα της οικολογίας καταπατούν τα δικαιώματα πολλών ιθαγενών φυλών(Βουσμάνων, Πυγμαίων κλπ, πιο πολλές πληροφορίες εδώ:  https://www.survivalinternational.org/tribes). Πολλές δε φορές, η λογική "άνθρωπος εναντίον φύσης" οδηγεί είτε σε απαξίωση των επιχειρημάτων είτε στο συμπέρασμα πως η οικολογία είναι μια μισάνθρωπη ιδεολογία. Ενώ τελικά στρέφεται και κατά της φύσης που υποτίθεται ότι προστατεύει. Όταν λέμε για παράδειγμα να μη χρησιμοποιούνται τα γαϊδουράκια ή τα μουλάρια για κουβάλημα και άλλες δουλειές πρέπει να καταλάβουμε πως ουσιαστικά οδηγούμε τα είδη προς εξαφάνιση. Γιατί κανένας δε θα κρατά ένα γάιδαρο ή ένα μουλάρι απλά για να βόσκουν. Αν τα υπάρχοντα αφεθούν στη φύση, μάλλον δύσκολα θα επιβιώσουν από τη στιγμή που έχουν επιστρέψει για τα καλά οι λύκοι. Προφανώς και δε θα πρέπει να δείχνουμε καμία ελαστικότητα σε όσους τα βασανίζουν αυτά τα ζώα είτε φορτώνοντας τα με υπερβολικό βάρος είτε χτυπώντας τα είτε με άλλους τρόπους αλλά να βάζουμε και κάποια όρια στο τι ζητάμε. Να ξέρουμε ότι ό,τιδήποτε ζητά η οικολογία σήμερα κρύβει κινδύνους αύριο, όπως για παράδειγμα οι ανεμογεννήτριες. Μια απάντηση του νεοφιλελευθερισμού στο αίτημα χρήσης αιολικής ενέργειας. Έχω ξαναγράψει ότι η οικολογία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται σε υστερικούς, σε οπορτουνιστές και...ευρωαριστερούς. Οι δεξιοί δεν ασχολούνται έτσι κι αλλιώς. Και δε μπορεί το διακύβευμα να είναι ή ο πλανήτης ή ο άνθρωπος γιατί μιλάμε είτε για μια χιτλερικής ονείρωξης γενοκτονία ή για μία κόλαση επί γης είτε επικρατήσει το ένα είτε το άλλο. Το μόνο ζητούμενο μπορεί να είναι ο άνθρωπος με τον πλανήτη, ο πλανήτης με τον άνθρωπο. Καθετί που συζητάμε υπό οικολογικό πρίσμα καλό είναι να το μελετάμε πολύ προσεκτικά, γιατί ο δρόμος προς τη κόλαση στρώνεται με καλές προθέσεις και τον βαδίζουμε χαζεύοντας άνθη κερασιάς. 

Το πρόβλημα

 

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι όσοι δεν έχουν την κάρτα του πολίτη δε θα μπορούν να αγοράζουν τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι όπως ανεβαίνει η ακρίβεια και όπως δεν ανεβαίνουν οι μισθοί ούτε όσοι θα έχουν την κάρτα δε θα μπορούν να αγοράσουν τίποτα...

Μια ευχή για την Ίνδικτο

 

Πρώτη Σεπτεμβρίου αύριο και θα ξεκινήσει το νέο εκκλησιαστικό έτος. Η Ίνδικτος που λέμε. Και σκέφτομαι, τι σόι έτος θα είναι αυτό. Σκέφτομαι πραγματικά που είναι το πνεύμα του Ευαγγελίου. Πού είναι αυτή τρομακτική - και για τα τότε δεδομένα και για τα σημερινά- ελευθερία που είχε ο Θεάνθρωπος. Που προσέγγιζε πόρνες, τελώνες και αμαρτωλούς χωρίς να τους θέσει προϋποθέσεις, χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις,  χωρίς να απαιτήσει μετάνοια. Γιατί, αφού αποκάλυπτε μια ζωή γεμάτη νόημα, ήταν δεδομένο πως όποιος ήθελε να ακολουθήσει θα άλλαζε ζωή και σκέψη. Αλλά αυτό το πνεύμα κάπου θα χάθηκε κάτω από τους τόνους προνομίων και γραφειοκρατικών εξουσιών που απέκτησε η Εκκλησία από το Βυζάντιο και μετά. Κάπου στη συμμετοχή σε παρελάσεις και επίσημα δείπνα. Κάπου σε συγκρούσεις με κόμματα και πολιτικούς. Κάπου σε όλα αυτά. Κάπου εκεί που οι χριστιανοί έπαψαν να μοιράζονται. Κάπου που ο χριστιανός έγινε κομμάτι της "εθνικής ταυτότητας". Κάποια στιγμή που η Εκκλησία έπαψε να είναι Εκκλησία και έγινε θεσμός. Ίσως και δεσμός. Παρ' όλα αυτά ποιος ξέρει, μπορεί τη νέα εκκλησιαστική χρονιά, ο Χριστός να ασχοληθεί πιο ενεργά με την Εκκλησία Του και με τον λαό Του...

H συνωμοσιολογία ως δεκανίκι του συστήματος

 

Η συνωμοσιολογία λειτουργεί υπέρ του συστήματος το οποίο υποτίθεται ότι μάχεται με σθένος. Μεταθέτει το διάλογο και τη προσοχή μακριά από τα πραγματικά προβλήματα, δημιουργεί φανταστικούς εχθρούς και γελοιοποιεί σοβαρά ζητήματα. Έτσι, αντί η κουβέντα με τη διαχείριση της πανδημίας να γίνει επί σοβαρής βάσης και να αναλυθεί η χρήση της επιστήμης και της ιατρικής(στη πραγματικότητα η δίψα επιστημόνων και ιατρών για εξουσία επί των ζωών μας που οδηγεί σε) έναν νέου τύπου ολοκληρωτισμού όπου κάποιοι επιλέγουν πως θα αντιμετωπίσεις εσύ μια κατάσταση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μια δυνητικά θανατηφόρα ασθένεια, συζητούσαμε για την εμφύτευση μέσω των εμβολίων μικροτσίπ, για αλλοίωση DNA, για ένα σωρό βλακείες. Και σήμερα ακόμα, αντί να συζητάμε κατά πόσο τα εμβόλια έχουν παρενέργειες ή όχι, μιλάμε για τουρμποκαρκίνους, ξαφνικίτιδες και άλλες ανοησίες. Επίσης δεν έγινε, μέσα σε αυτό το χάος η παραμικρή κουβέντα για την κατάσταση του συστήματος υγείας αλλά, θα πρόσθετα εγώ, και για την εκπαίδευση και τις ικανότητες του προσωπικού. Και αν έγινε μια τέτοια συζήτηση καλύφθηκε κάτω από τις φωνές των διαφόρων συνωμοσιολόγων.

Γκροτέσκο!!!

 

Προσπαθώ να γράψω ένα αστείο κείμενο και δε μπορώ. Πραγματικά δε μπορώ. Θέλω να γράψω για τον Άδωνι αλλά με ξεπερνάνε αυτά που λέει κάθε τρεις και λίγο. Άσε δε αυτά που θα φέρει στη Βουλή. Αλλά και γενικότερα η κυβέρνηση και τα συμπλέοντα ΜΜΕ. Τι να πεις για τις φωτιές που σβήνουν μόνο από τη βροχή και δε βρίσκεται ένας άνθρωπος να γράψει μια αράδα κριτικής. Εδώ κοντεύουν να μας παρουσιάσουν τις φωτιές τις ίδιες ως επίτευγμα της κυβέρνησης αφού δεν υπάρχουν όμοιές τους στην Ευρώπη όλη! 

Οπότε κι εγώ θα ασχοληθώ με κάτι πιο ευτράπελο, το οποίο όμως κρύβει σοβαρά θέματα. Εννοώ με τον τελευταίο κυνηγό λαθρομεταναστών που γύρισε και ταινία μικρού μήκους για να καμαρώσει για τη λεβεντιά του. Και συνοδεύεται και με αυτή τη καταπληκτική φωτογραφία που μπροστά μοιάζει με παραδοσιακό ορθόδοξο ραβίνο και πίσω, στο φόντο κάνει κάτι ανάμεσα στη κλασική κλωτσιά του Καράτε Κιντ και ζεμπεκιά στο "ο αετός πεθαίνει στον αέρα" του Notisss...Εν τω μεταξύ, οι άλλοι διανύσαν τη μισή Ασία και κάθισαν να τους πιάσει ετούτος ο τύπος; Δε μπορώ να τους καταλάβω. Όλα αυτά σε μια πιο γκροτέσκα έκδοση. Αυτά μοιάζουν αστεία αλλά δεν είναι. Προφανώς η χώρα δε λειτουργεί, ο φράχτης δε σκίζει, το παρόν σύστημα είναι προβληματικό. Γι' αυτό κι έχουμε τέτοια φαινόμενα διασταυρώσεων Τσαρλς Μπρόνσον και Μπένι Χιλ...Τα οποία είναι απαράδεκτα όπως και να το δεις. Και μη μου πει κανείς "ναι αλλά ξέρεις τι περνάμε στον Έβρο;" κλπ.

Ας γράψω και για τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι

 

Δε ξέρω γιατί ασχολούμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ψηφοφόρους του είμαι ούτε και το πολυσυμπαθώ σαν κόμμα. Ίσως επειδή με τον Συνασπισμό του Κωνσταντόπουλου έκανα -τότε- σεφτέ στις εκλογές. Ίσως επειδή κατέβαινε κάποτε κι ο Γλέζος με αυτούς. Ίσως επειδή πιστεύω ότι αυτό το κόμμα θα μπορούσε να γίνει κάτι καταπληκτικό αλλά τελικά έγινε ...τίποτα και μου αρέσουν αυτές οι ιστορίες αποτυχίας, μου θυμίζουν εμένα. Ίσως είμαι απλά μαζοχιστής. Όπως και να έχει, θα ασχοληθώ λίγο σοβαρά με το κόμμα της Κουμουνδούρου και θα πω ότι αυτός ο Κασσελάκης δε μου το γεμίζει το μάτι. Ούτε και το βιογραφικό του μου κάθεται καλά. Εννοώ ότι κάτι δε μου κολλάει. Κάτι τα φτωχικά χρόνια της Εκάλης, κάτι η Goldman, κάτι οι υποτροφίες που έτυχαν, κάτι το αγοράζω καράβι με προσωπική εγγύηση. Δε λέω, μπορεί να ισχύουν αλλά έχω μια κάποια καχυποψία με όσους "παρατάνε τις φοβερές δουλειές τους" για να βοηθήσουν την πατρίδα. Από πολιτικής άποψης, αυτά τα λίγα που έγραψε, δεν είναι καινούρια, χιλιοειπωμένα είναι αλλά αυτός εδώ έχει και μια εσάνς από Democratics των ΗΠΑ. Κατά τα λοιπά η Αχτσιόγλου είναι το φαβορί και δικαίως, αφού είναι αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει ή τουλάχιστον τα υπόσχεται, ο Παπάς εκφράζει μια πιο κεντρώα προσέγγιση και έχει τα παράσημα της σύγκρουσης με τους καναλάρχες που τον έστειλαν στα δικαστήρια, έχασε μεν πήρε τα παράσημα δε, ο Τσακαλώτος και οι υποστηρικτές του είναι βαρίδια για το 2023, και ο Τζουμάκας είναι ένας ωραίος τύπος που καλά κάνει και κατεβαίνει σε έναν αγώνα που ξέρει ότι θα χάσει. 

Έχω όμως την αίσθηση ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο επόμενος αρχηγός. Νομίζω ότι απλά η εποχή του πέρασε. Οι συνθήκες στη πολιτική και κοινωνική ζωή μόνο ευνοϊκές δεν είναι. Ακόμα κι αν εκφραστεί δυσαρέσκεια προς τη κυβέρνηση- δε μπορεί κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε- δε θα τη καρπωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποιο άλλο αριστερό κόμμα, το ΚΚΕ αμφιβάλλω ότι θέλει κιόλας. Μοιάζει λίγο με ομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, που παίζοντας μόνο άμυνα πάει να παίξει σε ένα άθλημα που στηρίζεται πια στην επίθεση και τα μεγάλα σκορ. Σαν την εθνική στο μπάσκετ ένα πράγμα. Όπως και να έχει, ελπίζω η "Κόκκινη Έφη" να τα πάει καλά. Πάντα έχω μια συμπάθεια στις γυναίκες που είναι σε τέτοιες θέσεις. Ακόμα κι αν μοιάζουν με τη Ζωή...

Γράφοντας ιστορία με τα πόδια

Όταν ο Αμερικής Ιάκωβος, τότε το 1965, βάδισε πλάι στον Μ.Λ.Κινγκ στη πορεία στη Σέλμα της Αλαμπάμα ήταν μόνος του. Το ελληνικό στοιχείο των ΗΠΑ τότε, που μόλις είχε καταφέρει να κερδίσει μια θέση στη κοινωνία των ΗΠΑ καθόλου δεν ήθελε να εμπλακεί στον αγώνα των Νέγρων και εναντιώθηκε ή έστω δυσανασχέτησε με την απόφαση του τότε Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Αλλά έτσι είναι. Η ιστορία γράφεται από αυτούς που βαδίζουν, όχι από αυτούς που κάθονται, ούτε από αυτούς που τρέχουν να κρυφτούν, ούτε από όσους χώνονται σε κομματικά γραφεία για να τσιμπήσουν λίγη από την εξουσία που θα τους προσφερθεί. Η ιστορία γράφεται με τα πόδια...

 ***Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος πέθανε το 2005, η σύζυγος του Κίνγκ – Κορέτα Σκοτ ​​Κινγκ – είπε: «Σε μια εποχή που πολλοί από τους πιο εξέχοντες κληρικούς του έθνους ήταν σιωπηλοί, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος υποστήριξε με θάρρος το Κίνημα Ελευθερίας μας και βάδισε μαζί με τον σύζυγό μου και συνέχισε να υποστηρίζει το κίνημα κατά της φτώχειας, του ρατσισμού και της βίας σε όλη του τη ζωή. ”

Το απόσπασμα με τα πλάγια γράμματα και η φωτογραφία από το https://www.in.gr/2020/06/04/life/stories/features/istoria-epanalamvanetai-otan-o-arxiepiskopos-amerikis-iakovos-diadilone-xeri-xeri-ton-martin-louther-kingk/

Μικρό αλμπίνο πούμα γεννήθηκε σε ζωολογικό κήπο στη Νικαράγουα

https://people.com/rare-albino-puma-cub-born-nicaragua-zoo-7852385

Ένας (φανταστικός) διάλογος

 

Ήρθε κάποτε ένας τύπος, καλό παιδί, άτομο παρφαί, όπως συνηθίζω να τους αποκαλώ τέτοιους ωραίους τύπους, και μου λέει: "Πάτερ, θέλω να φύγω από την Ορθοδοξία και να γίνω ινδουιστής". "Σώπα καημένε", του απαντώ "που θα τρέχεις τώρα στην Ινδία, κάνει και ζέστα(δεν το έγραψα λάθος). Τι να κάνεις σε δαύτους; Όλα πικάντικα τα τρώνε, άσε που λατρεύουν και τα βόδια". "Τις αγελάδες πάτερ", μου λέει ο τυπάς. "συγνώμη, μπερδεύτηκα με τους δικούς μας. Αυτοί λατρεύουν αγελάδες, εμείς κάνουμε τα βόδια βουλευτές. Ορίστε, προτιμότεροι δεν είμαστε;". "Μα", μου λέει, "με συναρπάζουν οι γκουρού τους". "Αυτό είναι βρε αδερφέ; Κάτσε να σου δείξω εδώ γκουρού που έχουμε. Κάτσε να ανοίξει το λάπτοπ. Ορίστε, κοίτα πόσους γκουρού έχουμε εμείς. Τους λέμε γεροντάδες αλλά μη χαλιέσαι. Μετάφραση τους κάνουμε. Και από ονόματα; Σκίζουμε. Αμβρόσιος, Σουλπήκιος, Βαρσανούφιος κι ένα σωρό άλλα ωραία εξωτικά ονόματα. Και όλοι με οπαδούς, ε; Κόσμο και κοσμάκη. Και κάνουν τα πάντα. Εξορκισμούς θες; Έχουμε. Διάβασμα; Έχουμε. Να κολλάει ο σταυρός στο μέτωπο και να σου κάνει διάγνωση; Έχουμε. Να εξορκίζουν παιχνίδια; Έχουμε. Ό,τι τραβά η ψυχή σου. Θες και γιόγκα; Θα σε στείλω εγώ σε ένα γέροντα που επιμένει ότι τη προσευχή τη κάνουμε έχοντας συγκεκριμένη στάση στο σώμα μας, μέχρι να σου πιαστούν και τα εσωτερικά όργανα. Θες να σου οργανώνουν τη ζωή; Να σου λένε πότε θα βρίσκεσαι με τη γυναίκα σου και πώς, τι θα σπουδάσει το παιδί σου και αν θα σπουδάσει, αν θα πάτε στο τάδε μουσείο ή στο δείνα πάρτι. Κι απ' αυτό έχουμε. Θες και πιο τεχνολογικά πράγματα; Εμβόλια, δορυφόρους, τσιπάκια; Ε-χού-με. Τώρα αν σε ενοχλεί το χρώμα, που αυτοί έχουν πορτοκαλί κι εμείς μαύρο, σιγά. Black is the new orange". "Πάτερ, έχω μείνει άναυδος, έχουμε τόσα πολλά;" με ρωτά ο τύπος μαγεμένος. "Τσάκω αδερφέ ένα προσπέκτους από αυτά στην άκρη του γραφείου, μελέτησέ το και έλα μετά να κανονίσουμε να σε αποστείλω στον γέροντα - γκουρού της αρεσκείας σου. Έτσι όπως έχουμε καταντήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι ανάγκη να ψάξεις το ψέμα αλλού..."

Ο παραπάνω διάλογος είναι φανταστικός και γράφτηκε για να προκαλέσει μια κάποια θυμηδία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις και πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική.

Bray Wyatt – Shatter (feat. Code Orange) [Entrance Theme]

 

Ζητώντας τη συμφιλίωση

 

Κάτι που έπρεπε να περάσουμε στον κόσμο ήταν ότι όποιος εφαρμόζει τη μη βία δεν επιζητά να ταπεινώσει ή να κατατροπώσει τον αντίπαλο, αλλά να κερδίσει τη φιλία και την κατανόησή του. Αυτό ήταν πάντα το σύνθημά μας προς τους ανθρώπους, ότι ο στόχος μας δεν ήταν να κατατροπώσουμε, να ταπεινώσουμε τη λευκή κοινότητα, αλλά να κερδίσουμε τη φιλία όλων εκείνων που είχαν εφαρμόσει στο παρελθόν ένα άδικο σύστημα. Η κατάληξη ή η συνέπεια της βίας είναι η πικρία. Το αποτέλεσμα της μη βίας είναι η συμφιλίωση και η δημιουργία μιας αγαπημένης κοινωνίας. Ένας οικονομικός αποκλεισμός ποτέ δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα μόνο μέσο για να ξυπνήσει στο δυνάστη το αίσθημα της ντροπής, όμως ο τελικός στόχος είναι η συμφιλίωση, ο τελικός στόχος είναι η λύτρωση.

Μ.Λ.Κινγκ, "Έχω ένα όνειρο", εκδ. Κοαν

Η υποταγή στον πλούτο

 

Εκείνο τον καιρό, κάποιος πλησίασε τον Ιησού(γονυπετῶν αὐτῷ, γονατίζοντας μπροστά Του) και του είπε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι καλό να κάνω για ν’ αποκτήσω αιώνια ζωή;» Κι αυτός του είπε: «Γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας ο Θεός. Αν θέλεις πάντως να μπεις στη ζωή, τήρησε τις εντολές». Του λέει: «Ποιές;» Κι ο Ιησούς είπε: «Το μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Του λέει ο νεαρός: « Όλα αυτά τα τηρώ από πολύ μικρός∙ σε τι υστερώ ακόμα»; Του είπε ο Ιησούς: «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό, κι έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία.

Κι ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Και σας το επαναλαμβάνω: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όταν το άκουσαν οι μαθητές του, ένιωσαν μεγάλη κατάπληξη κι έλεγαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: « Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους∙ για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά».

LEPROUS - Below

 

Bray Wyatt 1987-2023

 

Ένας πολύ ταλαντούχος και εξαιρετικά ιδιοφυής παλαιστής του WWE, ο Windham Rotunda, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Bray Wyatt, έφυγε στα 36 του χρόνια. Ένας από τους λόγους που ξανάρχισα να βλέπω pro wrestling. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη.

Άξιοι της μοίρας μας

 

Είναι εύκολο σε τέτοιες καταστάσεις να βρει κάποιος εξιλαστήρια θύματα και να ενδυθεί το ένδυμα του πατριώτη για να καλύψει τη δίψα του για βία. Αυτό το ξέρουν καλά και τα μέσα και η κυβέρνηση και τα κόμματα φυσικά. Η βία δε μπορεί να είναι η λύση. Δε πρέπει να επιτραπεί να χρησιμοποιηθεί για να ξεχαστούν τα λάθη που οδήγησαν στις καταστροφές. Και δε πρέπει να εδραιωθεί στις συνειδήσεις μας ως μια λύση, μια δικαιολογημένη αντίδραση. Η βία πάντα ρίχνει νερό στο μύλο των κυβερνήσεων που θέλουν να οδηγήσουν τη σκέψη μας σε μονοπάτια μακριά από τις ευθύνες τους. Αν αφήσουμε να συμβεί κάτι τέτοιο είμαστε και άξιοι της μοίρας μας τελικά.

Τα κοινά...

 

Έτσι είναι αυτά. Όταν ένα κόμμα που κυβερνά βλέπει πως ο λαός είτε πείθεται εύκολα, είτε αδιαφορεί, είτε διαφθείρεται εύκολα τότε καταλαβαίνει πως δεν έχει να λογοδοτήσει σε κανέναν.  Κι έτσι δε θα κάνει αυτά που πρέπει. Δε θα νοιαστεί, θα το ρίξει στο αγαπημένο άθλημα των πολιτικών. Στο ίδιον όφελος. Και θα έρθουν οι πυρκαγιές, θα έρθουν οι πλημμύρες, οι αποκλεισμοί από το χιόνι, η διαπλοκή, τα λάθη στην εξωτερική πολιτική, η αχαλίνωτη ληστρική αγορά και άλλα πολλά. Και κάποιες φορές τα πράγματα δεν αλλάζουν. Ή αργεί πολύ η ευκαιρία για να αλλάξουν. Με τη προϋπόθεση ότι μέχρι τότε θα έχουμε μάθει πως η ενασχόληση με τα κοινά είναι προς δικό μας όφελος. Ενασχόληση με τη πολιτική δε σημαίνει οπαδισμός υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος. Δε σημαίνει κληρονομική συνέχεια στη ψήφο, δηλαδή ό,τι ψήφιζε ο παππούς μου ψηφίζω κι εγώ. Δε σημαίνει ένταξη σε μια ιδεολογία και καπέλωμα από ένα χώρο. Σημαίνει πως κάθε φορά επιλέγω αυτό που θεωρώ καλύτερο για τη χώρα, υποστηρίζω τον πιο τίμιο και εργατικό, όχι κάποιον που θα μπει στη Βουλή και από εκεί θα με βολέψει κι εμένα. Αυτή είναι ενασχόληση με τα κοινά και αυτή είναι η μόνη ανάσχεση στη πολιτική διαφθορά.

Καίγεται και ο ανθρωπισμός

 

Αυτοί που κάηκαν στον Έβρο είτε μπήκαν νόμιμα είτε λαθραία, ήταν άνθρωποι. Σε περίπτωση που το ξέχασαν κάποιοι το γράφω. Δε στήνουμε χορό πάνω από απανθρακωμένα πτώματα. Δε χαιρόμαστε όταν καίγονται άνθρωποι ζωντανοί. Είτε αυτοί είναι χριστιανοί που καίγονται από φανατικούς ισλαμιστές στο Πακιστάν είτε είναι είναι παράνομοι μετανάστες που καίγονται από από φωτιά στην Ελλάδα. Και δεν καλούμε φυσικά κανέναν να πετάξει κι άλλους από "δαύτους" στη φωτιά. Γιατί αυτός που είναι πράγματι ανθρωπιστής φωνάζει για όλους, όχι μόνο γι' αυτούς που ταιριάζουν στο ιδεολογικό του αφήγημα. Δε φτάσαμε στο 2023 για να αποκτηνωθούμε. Δεν είμαστε και πολύ μακριά αλλά σίγουρα δε φτάσαμε ακόμα σε αυτό το σημείο και δε θα φτάσουμε όσο κι αν μας σπρώχνουν προς τα εκεί.

Περί οικολογίας

 

Το λέω χρόνια. Η οικολογία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση η οποία έχει αφεθεί σε πολύ ασόβαρους ανθρώπους. Γιατί αν το οικολογικό κίνημα ήταν σοβαρό δε θα έτρεχε να κρυφτεί στις τάξεις κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει μια θέση στη Βουλή και να πάθει μετά βουβαμάρα. Αν ήταν σοβαρό το οικολογικό κίνημα θα καταλάβαινε ότι το να ζητάς να μη φορτώνονται τα γαϊδούρια και τα μουλάρια και να μη χρησιμοποιούνται σε δουλειές ισοδυναμεί με την εξαφάνισή τους. Δε θα μάζευαν πιτσιρικάδες να φωνάζουν κάθε Παρασκευή για την υπερθέρμανση του πλανήτη, χάνοντας μαθήματα, αλλά θα φρόντιζαν να μαζεύονται σε κάθε ευκαιρία και να φωνάζουν για δημιουργία αντιπυρικών ζωνών στα δάση. Δε θα έτρεχαν να σκούζουν υστερικά έξω από το σπίτι του κάθε βλαμμένου που κακοποίησε ή σκότωσε κάποιο σκύλο ή γάτα(η καταγγελία και η σύλληψή του και το πρόστιμο φτάνουν) αλλά θα πίεζαν να αυστηροποιηθούν οι κανόνες για το κυνήγι και να παταχθεί η λαθροθηρία. Δε θα μιλούσαν με όρους "άνθρωπος εναντίον περιβάλλοντος" αλλά με όρους "άνθρωπος και περιβάλλον είναι ένα και το αυτό" γιατί έτσι είναι από την αρχή του κόσμου. Θα ήταν, τώρα ήδη, έξω από τη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν για τις φωτιές που τις σβήνει μόνο η θάλασσα. Όχι με κομματική ρητορική, όχι με ιδεολογική πυξίδα περασμένου αιώνα αλλά με φρέσκο λόγο και με πραγματική αγάπη για το περιβάλλον. Αλλά όσο θα δω τη "φτωχή " Εκκλησία που έγραφα τις προάλλες άλλο τόσο θα δω και οικολογία σοβαρή...

Skyclad - The One Piece Puzzle

 

Δηλώνω τρελός

  

 Εντάξει δε μπορείς να ασχοληθείς σοβαρά με αυτή τη χώρα ή με τους κατοίκους της. Δηλαδή δες τι γίνεται. Καίγεται η μισή χώρα ξανά, ο πρωθυπουργός κάνει το μεγάλο διεθνή παράγοντα και μπλέκει στο ρωσσοουκρανικο, άλλοι ξεκινούν ιδεολογικό πόλεμο για τους Ρομά και τους (παράνομους)μετανάστες-πρόσφυγες, έναν ιδεολογικό πόλεμο που δεν αφορά κανέναν εκτός από τους ίδιους, άλλοι πήγαν να ξεκινήσουν πογκρόμ εναντίον μεταναστών(μιλάμε για τόσο τραγικά πράγματα που καταντούν γελοία), άλλοι πανηγυρίζουν για τις καταπληκτικές εκκενώσεις, στην Αθήνα δε μπορείς να ανασάνεις και δεν υπάρχει μία γραμμή κριτικής στη κυβέρνηση γραμμένη σε κάποια σελίδα. Κατά τα άλλα οι μισοί και παραπάνω Έλληνες ανεβάζουν φωτογραφίες τι καλά περνάνε εκεί που είναι και κάποιοι γκρινιάζουν που η κάπνα του χαλάει το πανηγύρι. Αλλά από δακρύβρεχτα και οργισμένα σχόλια και "νοιάζομαι" και "κλαίω" γεμάτος ο τόπος στο διαδίκτυο για τις φωτιές για τις οποίες κανείς δε νοιάζεται πραγματικά όπως φαίνεται παρά μόνο αυτοί που είναι δίπλα στις περιοχές που καίγονται. Μην αναφέρω και τους άλλους που μέσα στη τρέλα ασχολούνται με τις νέες ταυτότητες. Τι σοβαρά να ασχοληθείς με τούτο το τόπο χωρίς να χάσεις το μυαλό σου. Γι' αυτό το ρίχνω στη τρέλα πριν με τρελάνουν αυτοί.

Με βάρκα το χιούμορ

 

Ε, ναι. Τέτοιες καταστάσεις καταστροφής αντιμετωπίζονται μόνο με χιούμορ. Θα έγραφα και με προσευχή αλλά αυτή είναι μια τέχνη που δεν την καταλαβαίνουν πολλοί ενώ κι αυτοί που νομίζουν πως την καταλαβαίνουν δε μπορούν αν την εξασκήσουν. Τώρα που το σκέφτομαι και με το χιούμορ τα ίδια ισχύουν. Ίσως θα μπορούσε να επιστρατευτεί και μια κάποια στωικότητα. Αλλιώς η θλίψη γεννά παθητικότητα και στο τέλος δειλία, ο θυμός μας κάνει ευάλωτους σε κάθε είδος πολιτικάντηδων-αν και έχουμε επιλέξει το αφάν γκατέ από δαύτους όπως φαίνεται- και οι άλλοι συναισθηματισμοί εκτονώνονται γρήγορα και μας αφήνουν κοιμισμένους. Ενώ με το χιούμορ, το χιούμορ όχι τη πλάκα, αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις, βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, παραμένουμε ψύχραιμοι και μπορούμε να βρούμε μια καλύτερη λύση. Το πρόβλημα είναι ότι χιούμορ δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Μόνο κανιβαλλιστική πλάκα. Οπότε...ο Θεός να βάλει το χέρι του...

Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται χειμώνα

 

Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται με μέτρα το χειμώνα. Με καθαρισμούς, με άνοιγμα δρόμων, με αντιπυρικές ζώνες, με ελεγχόμενες φωτιές. Δεν αντιμετωπίζονται όταν πιάνου γιατί τότε είναι αργά. Και με οργάνωση και εκπαίδευση. Όλα τα άλλα για προσλήψεις και αγορές αεροσκαφών είναι για να κοροϊδεύουν τον κόσμο τα κόμματα. Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στους αριθμούς(μια περιήγηση στο ίντερνετ φτάνει) θα δει ότι και πυροσβέστες και οχήματα και αεροσκάφη έχουμε αρκετά. Άρα; Άρα η κυβέρνηση δε κάνει τη δουλειά που πρέπει όλο το χρόνο. Και επειδή κάποιοι μόνο από οικονομία καταλαβαίνουν, η εγκατάλειψη της υπαίθρου και του πρωτογενούς τομέα(αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες) έχουν ως αποτέλεσμα να απωλέσουμε εκτός από οικονομική αυτονομία και κάμποσες φυσικές αντιπυρικές ζώνες. Και σε αυτό το κομμάτι η κυβέρνηση παίρνει μηδέν. Τέλος θα πρέπει να υπάρξει και στη χώρα μας και μια σοβαρή οικολογία, η οποία δε θα ασχολείται αν τσιπάραμε ή αν στειρώσαμε το σκύλο και τη γάτα αλλά με το αν γίνονται στις δασικές περιοχές τα απαραίτητα για να μην έχουμε φαινόμενα όπως τα φετινά. Και για να επιστρέψω στη κυβέρνηση το κράτος που θέλει να λέγεται επιτελικό και θέλει να λέει ότι αποτελείται από αρίστους, καλό θα είναι να έχει την οργάνωση εκείνη που θα του επιτρέπει να σβήνει και καμιά φωτιά πριν φτάσει στη θάλασσα.

Καραβίδες και καβούρια επιστρέφουν στον ποταμό Πηνειό.

 

https://greenagenda.gr/%ce%b3%ce%ad%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b2%ce%bf%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%bf-%cf%80%ce%b7%ce%bd%ce%b5%ce%b9/

Οι καραβίδες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στη μόλυνση και την έλλειψη οξυγόνου στο νερό και είχαν εξαφανιστεί από τον Πηνειό ήδη από το 1997 λόγω των εργοστασιακών αποβλήτων. Σήμερα τα περισσότερα εργοστάσια της περιοχής έχουν κλείσει, σύμφωνα με το tirnavospress.gr.

Σύμφωνα με τον ερασιτέχνη ψαρά Θανάση Κατσάνη, τα τελευταία πέντε με επτά χρόνια οι καραβίδες έχουν αυξηθεί στα νερά του Πηνειού. Σε αυτό, καθοριστικό ρόλο παίζει και το φράγμα Ρουφράκτη στο χωριό Γυρτώνη που συντελεί στη ροή του.

«Αφήνω τις καραβίδες πάλι στο σημείο που τις βρήκα για να γίνουν ακόμα περισσότερες τα επόμενα χρόνια και αυτό θα πρέπει να κάνουν όλοι» λέει ο ερασιτέχνης ψαράς.

Όταν θαυμάζουμε ανθρώπους...

 

Όταν θαυμάζουμε ανθρώπους και όταν τους αναγορεύουμε σε μεγαλοφυίες, σε ανανεωτές, σε πυλώνες, σε δε ξέρω κι εγώ τι άλλο, καλό είναι να κρατάμε και μια πισινή. Άνθρωποι είναι και ως άνθρωποι έχουν τις αδυναμίες τους, τις κακές πλευρές τους, έχουν πράγματα που κρύβουν. Και όταν κάτι από αυτά θα βγει στην επιφάνεια, θα μας στεναχωρήσει, θα μας απογοητεύσει, θα μας εκνευρίσει, θα μας εξαγριώσει. Βέβαια, δε μας φταίει κανείς, παρά μόνο η χαζομάρα μας. Όταν θαυμάζουμε έναν άνθρωπο και τον φανταζόμαστε τέλειο, ο μόνος που φταίει όταν αποδειχτεί ότι, όπως είναι φυσικό, δεν είναι τέλειος αλλά μπορεί να είναι ακόμα και άθλιος, είμαστε εμείς που τον πλάσαμε στο μυαλό μας τέλειο. Όπως δε μισούμε τον αμαρτωλό αλλά την αμαρτία έτσι δε θαυμάζουμε και τον άνθρωπο αλλά τα έργα του ή τις ικανότητές του. Αν κάποιος έχει καλή φωνή, θαυμάζουμε τη φωνή του και δε περιμένουμε να είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη και σοφία. Αν το περιμένουμε, φταίμε εμείς και όχι αυτός που πέρα από τη φωνή μπορεί να είναι τενεκές ξεγάνωτος. Όποιος λέει ωραία αστεία δε σημαίνει ότι είναι και ακέραιος χαρακτήρας. Όποιος είναι καλός ηθοποιός δεν είναι και ωραίος τύπος. Όποιος γράφει όμορφα κείμενα δε σημαίνει πως είναι και αξιόλογος σαν άνθρωπος. Όποιος βγάζει πολλά χρήματα δε σημαίνει ότι είναι και έξυπνος. Και πάει λέγοντας. Έτσι, όταν μας απογοητεύσει αυτός ο κάποιος, καλό είναι να μη τα βάλουμε μαζί του αλλά με το κούφιο μας το κεφάλι που δε μπόρεσε να κάνει αυτή τη διάκριση...

Άνθρωποι με έργο και άποψη

 

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν σπουδαία πράγματα αλλά όχι για τον εαυτό τους. Μου αρέσουν όμως περισσότερο ακόμα, οι άνθρωποι που έχουν άποψη, δε πάνε ποτέ με το μέρος κάποιου γιατί έτσι πρέπει ή γιατί το ρεύμα τους στρέφει ή τους πιέζει να πάνε προς τα εκεί. Μου αρέσουν οι άνθρωποι είτε σε μεγάλη είτε σε μικρή κλίμακα, δηλαδή είτε στην πολιτική είτε στην Εκκλησία είτε στις παρέες τους, έχουν άποψη , τη λένε και την υπερασπίζονται επειδή τη θεωρούν σωστή και όχι επειδή είναι αρεστή. Κι αν αυτό συνδυάζεται και με σπουδαία πράγματα, ναι σπουδαία πράγματα μπορείς να κάνεις ακόμα και σε επίπεδο παρέας, δε χρειάζεται να συγκλονίσεις όλο τον κόσμο, τότε ακόμα καλύτερα. Τότε η δήθεν κριτική που μπορεί να γίνει σε τέτοιους ανθρώπους πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται και διολισθαίνει σε απλή κακία και μικρότητα. Ένας τέτοιος τύπος είμαι εγώ λοιπόν...όχι βέβαια, δεν είμαι εγώ τέτοιος τύπος, ένας τέτοιος τύπος είναι ο Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος δε χρειάζεται καμία υπεράσπιση αφού το έργο του τον υπερασπίζεται μόνο του, όπως και η απλή λογική.

Η ελευθερία του βυθού

 

"Η θάλασσα είναι η μεγάλη δεξαμενή της φύσης. Από αυτήν ξεκίνησε κατά κάποιον τρόπο η υδρόγειός μας και ποιος ξέρει αν δεν τελειώσει σε αυτήν! Εδώ βασιλεύει η απόλυτη ησυχία. Η θάλασσα δεν ανήκει σε τυράννους. Στην επιφάνειά της μπορούν να έχουν ακόμα αξιώσεις, να πολεμούν, να καταβροχθίζουν ο ένας τον άλλον, να μεταφέρουν κάθε στεριανή φρίκη. Όμως εννέα μέτρα κάτω από τη στάθμη του νερού σταματά η κυριαρχία τους, σβήνει η επιρροή τους, εξαφανίζεται η δύναμή τους. Ω, κύριε, ζήστε! Ζήστε στα έγκατα της θάλασσας! Μόνο εδώ υπάρχει ανεξαρτησία! Εδώ δεν έχω κανένα αφεντικό! Εδώ είμαι ελεύθερος!"

Κάπταιν Νέμο, 20000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, εκδ. Radnet

Παράδοση ζωντανή

 

H παράδοση είναι παράδοση, μόνο όταν είναι ζωντανή, όταν εξελίσσεται. Μόνο τότε δημιουργεί και νέα παράδοση και μπορεί να παίζει ρόλο στη ζωή. Περιγραφικά, η παράδοση είναι η ρίζα από την οποία τρέφεται το δέντρο και μεγαλώνει. Η ρίζα είναι σημαντικό μέρος του δέντρου, εκεί στηρίζεται η ζωή του, αλλά δεν είναι το δέντρο. Το δέντρο ψηλώνει, βγάζει πολλά κλαδιά, αυτά βγάζουν φύλλα, άνθη και τελικά καρποφορούν. Αν η ρίζα από σημαντικό μέρος γίνει αυτοσκοπός, θα παραμείνει ρίζα, κάτω από το έδαφος και δε θα γίνει ποτέ καρποφόρο δέντρο. Η συντήρηση, διότι περί αυτής πρόκειται, είναι καλή ως ένα ορισμένο σημείο, όπου προστατεύει και συντηρεί τα παραδομένα ώστε να μη ξεχαστούν και να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν ως υλικά για την ανάπτυξη της σκέψης και της ζωής. Από αυτό το σημείο και πέρα οδηγεί σε μπαγιάτευση των υλικών, σε αχρηστία τους και τελικά σε μαρασμό. Αυτό κάνει τελικά η συντήρηση στη παράδοση. Τη μαραίνει και την οδηγεί στο σάπισμα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως ζωντανός οργανισμός και μόνος φύλακας της παράδοσης οφείλει να κρατά τη παράδοση φρέσκια, να την εξελίσσει και με βάση αυτή να απλώνει τη σκέψη και τις ιδέες της.

Scorpions - Hey You

 

Η εκδίκηση...

 

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ’ ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του.» Μόλις άρχισε να κάνει τον λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριος του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντά του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον προσκυνούσε κι έλεγε: «δείξε μου μακροθυμία και θα σου τα δώσω όλα τα χρέη μου πίσω». Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κύριός του εκείνον τον δούλο και τον άφησε να φύγει˙ του χάρισε μάλιστα και το χρέος. Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν απο τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια˙ τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του: «ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς». Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: «δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω». Εκείνος όμως δεν δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ότι του χρωστούσε. Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριο τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει: «κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες˙ δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς τον σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;». Και οργισμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε. «Έτσι θα κάνει και σ’ εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τα παραπτώματα του αδελφού του μ’ όλη του την καρδιά».

Με το θέμα της συγχώρησης θα μπορούσαμε να πούμε πως καταπιάνεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε τα κακά που μας έχουν κάνει οι άλλοι, πάντα άλλωστε κάποιοι άλλοι φταίνε για τα δεινά μας, ενώ εμείς έχουμε κάνει απείρως χειρότερα κακά στον ίδιο τον Θεό. Τον προδίδουμε καθημερινά είτε με την κακία μας είτε με την αδιαφορία μας είτε με τον φανατισμό μας. Κι ενώ εμείς δε συζητάμε καν να συγχωρήσουμε τους διπλανούς μας, ζητούμε από το Θεό να μας συγχωρέσει και να μας δεχτεί στη βασιλεία Του.

Δηλητήριο

Ε, κι αυτό το βλέπουμε πολύ συχνά στην Εκκλησία. Εμφανίζονται σαν μανιτάρια, ειδικά τώρα με το διαδίκτυο, ένα σωρό άνθρωποι ως υπερασπιστές της Ορθοδοξίας, ως φύλακες της ηθικής, ως ερμηνευτές προφητειών, ως αντιστεκόμενοι στη νόθευση της παράδοσης κλπ. Αν κανείς έχει την υπομονή και διαβάσει προσεκτικά αυτά που γράφουν, θα καταλάβει εύκολα ότι όλα αυτά, πέρα του ότι συνήθως αποτελούν μεταφρασμένες συνομωσιολογίες από αμερικάνικες φονταμενταλιστικές προτεσταντικές ομάδες(κάπως έτσι ξεκίνησε και το "κυνήγι" του 666 από τις ταυτότητες του '87 ακόμα) μεταφερόμενες επί το ελληνικότερον και "ορθόδοξον" - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- δεν πηγάζουν από κάποια αγάπη ή εγρήγορση για τον Θεό, την πίστη ή τον άνθρωπο. Είναι πολύ εύκολο να διακρίνει κανείς στα γραπτά αυτά, εκτός από τις συνήθεις φοβίες και τα συμπλέγματα, το μίσος για μια κοινωνία που δεν τους έδωσε αυτά που τους όφειλε(;) ή θα δει φτιασιδωμένα και καλυμμένα παλιά πάθη όπως κουτσομπολιό, ζήλεια, φθόνο, με τον μανδύα μια θρησκευτικότητας προφητειολογικής, ενός δήθεν καθαρού τρόπου ζωής.

Οι αυτόχθονες των Φιλιππίνων κερδίζουν τη μάχη ενάντια σε εταιρείες εξόρυξης

 

https://www.ucanews.com/news/philippine-indigenous-people-win-battle-against-mining-firms/102318

Το ανώτατο δικαστήριο των Φιλιππίνων διέταξε  δύο γιγάντιες εταιρείες εξόρυξης να τερματίσουν τις δραστηριότητές τους σε περιβαλλοντικά προστατευμένες περιοχές λόγω της αντίθεσης των ιθαγενών και της (Καθολικής)Εκκλησίας.

Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε στις 16 Αυγούστου το διάταγμα kalikasan  (φύση) κατά της Ipilan Nickel Corporation και της Celestial Nickel Mining and Exploration Corporation για φερόμενη δραστηριότητα σε προστατευόμενες περιοχές στο νησί Palawan, νοτιοδυτικά του κύριου νησιού Luzon.

Ένα ένταλμα kalikasan , ένα ένδικο μέσο κατά της περιβαλλοντικής υποβάθμισης που απειλεί τη ζωή, την υγεία ή την περιουσία ανθρώπων σε δύο ή περισσότερες πόλεις, εκδόθηκε ως απάντηση σε καταγγελία ιθαγενών ομάδων, οι οποίες υποστήριζαν ότι τα δικαιώματά τους σε μια «υγιή και ισορροπημένη οικολογία»  είχαν παραβιαστεί. 

Η λογοτεχνία της α-νοησίας (literary nonsense) και τι φανερώνει για τη φαντασία στη χώρα μας

 

H λογοτεχνία της α-νοησίας (literary nonsense ή nonsense literature) είναι ένα είδος λογοτεχνίας στο οποίο αναμειγνύονται στοιχεία που έχουν νόημα με κάποια που δεν έχουν νόημα, με αποτέλεσμα την ανατροπή των γλωσσικών συμβάσεων ή του λογικού συλλογισμού . Η αίσθηση της ανοησίας προκαλείται συχνά από την υπερκέραση του νοήματος, παρά από την έλλειψή του. Το χιούμορ προέρχεται από την παράλογη φύση του, και όχι από την εξυπνάδα ή το «αστείο» που αποτυπώνεται στον τελευταίο στίχο.

Ουσιαστικά, πατέρες του είδους, είναι ο Edward Lear με τα καταπληκτικά του "παιδικά" λίμερικ(αστεία ποιήματα από πέντε στίχους όπου ομοιοκαταληκτούν οι 1-2-5 και 3-4) και το Βιβλίο της Α-νοησίας του και ο σπουδαίος Lewis Carroll, γνωστός για την "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" και το "Μέσα από τον Καθρέφτη". 

Η λειτουργική γλώσσα

 

Δεν θα συζητήσω εδώ το γλωσσικό ζήτημα της Θείας Λειτουργίας κι αν είναι σωστό να τελείται στη βυζαντινή ελληνική γλώσσα, μια εξέλιξη της ελληνιστικής ουσιαστικά, ή στη σύγχρονη ελληνική. Πιστεύω πως οι περισσότεροι που πηγαίνουν για να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία δεν καταλαβαίνουν τι λέγεται σε αυτή. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι σχετικά δύσκολη και σε συνδυασμό με το μέλος της λειτουργίας και ιδιαίτερα τις υπερβολές στη χρήση του,  γίνεται εξαιρετικά δύσκολη η παρακολούθησή της. Υπάρχουν βέβαια βιβλιαράκια με μετάφραση της Θ.Λειτουργίας αλλά δε ξέρω πόσο καλά ή εύχρηστα είναι αυτά. Παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει ένα μαζικό τρόπον τινά αίτημα για μετάφραση της Θείας Λειτουργίας. Κυρίως μια μερίδα κληρικών, με κάποιους λαϊκούς που τους "ακολουθούν" εγείρουν τέτοιο ζήτημα. 

Να είναι αποτέλεσμα αδιαφορίας; Μα πώς να αδιαφορεί κάποιος για κάτι στο οποίο πιστεύει τόσο πολύ και στο οποίο αφιερώνει ώρες από τη πολύτιμη ξεκούρασή του για να το παρακολουθήσει, για να συμμετάσχει στην πραγματικότητα. Γιατί τη Θ.Λειτουργία δε τη παρακολουθούμε όπως κάποιο θεατρικό ή κάποια συναυλία αλλά συμμετέχουμε σε αυτή, στη λατρεία δηλαδή. Μα πώς συμμετέχεις σε μια λατρεία που δε καταλαβαίνεις και γιατί δε θες να αλλάξει αυτό; 

Νομίζω πως αυτό οφείλεται στη λάθος προσέγγιση που έχουμε στα της πίστεώς μας. Από τη μία φοβούνται κάποιοι πως μια λειτουργία στη νέα ελληνική θα "αποδυναμώσει" τη λειτουργία, λες και πρόκειται για κάποιο μαγικό τελετουργικό που στηρίζεται σε μια και μόνο γλώσσα, σαν κάτι αποκρυφιστικό. 

Συνεχίζονται οι διαμαρτυρίες στο Πακιστάν

 

https://www.ucanews.com/news/protests-continue-in-pakistan-over-church-burnings/102328

Οι Χριστιανοί συνέχισαν τις διαμαρτυρίες τους σε όλο το Πακιστάν, δύο ημέρες αφότου όχλοι ριζοσπαστών μουσουλμάνων έκαψαν 21 εκκλησίες και βανδάλισαν 300 χριστιανικά σπίτια με αφορμή  υποτιθέμενη βεβήλωση του Κορανίου στην επαρχία Παντζάμπ. 

Ο Αρχιεπίσκοπος Μπένι Τράβας του Καράτσι διοργάνωσε πρόγραμμα διαμαρτυριών στο Press Club της πόλης και πραγματοποίησε συνάντηση με το δεξιό θρησκευτικό κόμμα Jamaat-e-Islami στις 18 Αυγούστου. 

«Εκφράσαμε τη δυσαρέσκειά μας στους κληρικούς», είπε ο πατέρας Mario Rodrigues, πρύτανης του γυμνασίου St. Patrick's στο Καράτσι, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, στο UCA News αφού ολοκληρώθηκε η συνάντηση.

Οι ταραχές και οι επιθέσεις σε εκκλησίες ήταν τα τελευταία σε μια σειρά τέτοιων περιστατικών εναντίον της μειονοτικής χριστιανικής κοινότητας που αποτελεί λιγότερο από το 2 τοις εκατό του πληθυσμού των 230 εκατομμυρίων, κυρίως μουσουλμάνων.  

Αν-ακολουθίες

 

Αν διαβάσει κανείς το Ευαγγέλιο, θα δει πως η ζωή του Χριστού αποτελούσε σκάνδαλο για τους Φαρισαίους και τους λοιπούς ευσεβείς υποκριτές εκείνης της εποχής όπως και για τους σημερινούς αντίστοιχους, με τη διαφορά ότι αυτοί οι τελευταίοι αυτοαποκαλούνται και χριστιανοί από πάνω. Βλέπετε ο Χριστός δεν ήταν μόνο ένας σκληραγωγημένος ασκητής που νήστεψε στην έρημο για σαράντα μέρες, ήταν και ένας άνθρωπος που έτρωγε και έπινε, "φάγο και πότη" τον αποκαλούσαν κοροϊδευτικά οι Φαρισαίοι, μιλούσε με πόρνες, μοιχαλίδες, τελώνες και διάφορα άλλα απόβλητα της τότε κοινωνίας. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι κάτι που ενοχλεί πολύ τους σημερινούς δήθεν ηθικιστές χριστιανούς οι οποίοι αδυνατούν να ακολουθήσουν το παράδειγμά Του. Ο Χριστός δεν είναι σημείο αντιλεγόμενο μόνο για όσους Τον εχθρεύονται κι Αυτόν και την Εκκλησία Του αλλά κυρίως γι' αυτούς που λένε πως Τον λατρεύουν και Τον ακολουθούν ενώ είναι κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Όμως όσο κι αν προσπαθούν να Τον φέρουν στα μέτρα τους αυτοί οι τελευταίοι, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από αυτούς καθώς δεν αντέχουν την αληθινή αγάπη Του και την ελευθερία Του. Οπότε τι να κάνουν κι αυτοί για να δείξουν πως είναι πράγματι πιστοί; Αντί να ψάχνουν αν βρουν τον Χριστό ώστε να Τον ακολουθήσουν, αναζητούν μανιωδώς και παντού τον Αντίχριστο για να τον πολεμήσουν. Είναι πιο εύκολη η βία από την αγάπη. Είναι πιο εύκολο να πολεμάς τον εχθρό του Θεού παρά να ακολουθείς το θέλημα του Θεού. Μόνο που ο Αντίχριστος και να κρυφτεί ξέρει καλά αλλά και να κοροϊδέψει και να παραπλανήσει μέχρι απωλείας αυτούς που με τόσο σθένος αλλά βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις τον κυνηγούν...

Η μεγαλύτερη επιτάχυνση επιδεινώνει την εκμετάλλευση των πιο αδυνάτων

Η μεγάλη ταχύτητα κεφαλαιοποιεί τον χρόνο των λίγων με ταχύτατο ρυθμό, αλλά παραδόξως το κάνει με μεγάλο κόστος σε χρόνο για όλους. Στη Βομβάη ελάχιστοι άνθρωποι έχουν αυτοκίνητο. Μπορούν, λοιπόν, να πάνε σε μια επαρχιακή πρωτεύουσα ένα πρωινό και κάνουν αυτή την εκδρομή μια φορά την εβδομάδα. Πριν δυο γενιές το ταξίδι αυτό ήταν κοπιαστικό και διαρκούσε μια εβδομάδα. Το έκαναν, όσοι το έκαναν, μια φορά το χρόνο. Τώρα ξοδεύουν πιο πολύ χρόνο σε πιο πολλές εκδρομές. Αλλά αυτοί οι ίδιοι διακόπτουν με τα αυτοκίνητά τους την κυκλοφοριακή ροή χιλιάδων ποδηλάτων και τρίκυκλων ταξί που κινούνται μες στη Βομβάη με ρυθμό αποτελεσματικής μετακίνησης ανώτερο από τον αντίστοιχο ρυθμό του Παρισιού, του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης. Εδώ το αυτοκίνητο παραλύει μια ολόκληρη κοινωνία. Ο συνολικός χρόνος που δαπανά μια κοινωνία στις μεταφορές αυξάνεται πολύ ταχύτερα από την εξοικονόμηση του χρόνου που πετυχαίνουν οι λίγοι με τις ταχείες μετακινήσεις τους. Η κυκλοφορία αυξάνεται απεριόριστα όσο αυξάνονται τα διαθέσιμα μέσα μεταφοράς. Πάνω από ένα συγκεκριμένο κατώφλι η εκροή του βιομηχανικού συμπλέγματος που έχει στηθεί για ν αμετακινεί τους ανθρώπους κοστίζει στη κοινωνία περισσότερο χρόνο από αυτόν που "κερδίζει". Η οριακή χρησιμότητα μιας μικροαύξησης στην ταχύτητα λίγων ανθρώπων έχει για τίμημά της την ολοένα αυξανόμενη οριακή αντιχρησιμότητα της επιτάχυνσης αυτής για τη μεγάλη πλειονότητα. 

DIANNE - After the Storm

 

Εξομολόγηση, υπακοή, πνευματική πατρότητα και άλλα

 

Η υπακοή γίνεται στα μοναστήρια και αφορά αποκλειστικά και μόνο τους μοναχούς. Στα μοναστήρια και στις μοναστικές κοινότητες υπάρχουν και οι γεροντάδες. Στη ζωή των ενοριών και των λαϊκών ούτε υπακοή νοείται ούτε το να αποκαλούν τον εξομολόγο, γέροντα. Αυτά είναι προσπάθειες να μεταφερθούν οι μοναχικές συνήθειες στη ζωή των κοσμικών ανθρώπων και σπάνια έχουν καλά αποτελέσματα. Ο εξομολόγος συμβουλεύει και δείχνει μια κατεύθυνση την οποία, σε θέματα καθημερινότητας, αν θέλει ακολουθεί ο εξομολογούμενος. Δεν υπάρχει αντιστοιχία με τη μοναστική ζωή όπου ο μοναχός θα ακολουθήσει ό,τι του πει ο γέροντάς του(αυτό έχει να κάνει με τη μυστική βίωση της εμπιστοσύνης στο Θεό, αν κι εκεί υπάρχουν πολλά παρατράγουδα). Ο εξομολόγος μπορεί να επιβάλλει επιτίμια πνευματικά φυσικά αλλά σε καμία περίπτωση να ορίσει τι θα κάνει ο εξομολογούμενος στη καθημερινή ζωή του όπως αν θα αφήσει το παιδί του να πάει σε ένα πάρτι, αν θα έρθει σε επαφή με τον/την σύζυγό του/της, αν θα ταξιδέψει κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις - και όχι σε όλες- ο εξομολόγος θα ακούσει, θα συμβουλέψει, αν μπορεί για τους πνευματικούς κινδύνους ή τις ωφέλειες, για το τι λέει η Εκκλησία και τέλος. Δε μπορεί να απαιτήσει σε καμία των περιπτώσεων υπακοή. Όπως είναι απαράδεκτο να μην αφήνει κάποιον εξομολογούμενό του, από τη στιγμή που αυτός δεν αναπαύεται πια σε αυτόν τον εξομολόγο, να ψάξει να βρει άλλον εξομολόγο. Το θέμα είναι να βοηθήσουμε, έστω και αφήνοντας να φύγει, μια ψυχή να βρει τον Θεό και όχι να κάνουμε στρατό από "πνευματικοπαίδια". Η ελευθερία είναι τόσο βασικό συστατικό της χριστιανικής πνευματικής ζωής, όσο και η αγάπη.  

Απροσάρμοστος

Θέλω να πιστεύω, μάλλον θέλω να ελπίζω πως πάντα ήμουν και θα παραμείνω απροσάρμοστος στη κοινωνία. Ότι ποτέ δε προσαρμόστηκα με ένα τρόπο ζωής όπου μετράει το πως ντύνεσαι ή πόσα χρήματα ξοδεύεις για να καθοριστεί η αξία σου. Μάλλον δε προσαρμόστηκα ποτέ με το γεγονός ότι κάποιος ή κάποιοι μπορούν να καθορίσουν την αξία κάποιου ανθρώπου. Ποτέ δε προσαρμόστηκα σε μια ζωή στην οποία θα περιμένω μία μέρα τη βδομάδα ή είκοσι μέρες το χρόνο για να ξεδώσω και μετά να γυρίσω ευχαριστημένος σε μια ρουτίνα που σιχαίνομαι. Δε θα προσαρμοστώ ποτέ σε μια πραγματικότητα που θέλει τα όνειρα να εγκαταλείπονται για να βρεθεί μια καλή, χειροπιαστή εργασία προς βιοπορισμό. Δε θα προσαρμοστώ με άδικους προύχοντες που καταπατούν κάθε ψήγμα δικαιοσύνης. Δε θα προσαρμοστώ σε μια καθημερινότητα που θέλει τον έρωτα να εξατμίζεται και την αγάπη να μπαγιατεύει. Ποτέ δε θα προσαρμοστώ σε μια τέτοια πυργατόρεια κατάσταση μέχρι ο θάνατος να έρθει και να αποφασίσει αν θα πάω σε οριστική κόλαση ή αν τελικά θα με λυτρώσει οδηγώντας με σε κάποιον παράδεισο. Θα παραμείνω απροσάρμοστος και θα συνεχίσω να ονειρεύομαι και να παλεύω να κάνω πραγματικότητα τα όνειρά μου, όσο τρελά κι αν είναι, άσχετα αν θα τα καταφέρω ποτέ, θα παλεύω να κάνω και τις επτά μέρες και ολόκληρο τον χρόνο να αξίζουν να ζω, όσο πεζές κι αν είναι, θα χορεύω στους ρυθμούς της μουσικής που μόνο ο έρωτας μπορεί να παίξει, όσο τρελοί κι αν είναι οι ρυθμοί αυτοί. Δε θα προσαρμοστώ σε ένα κόσμο που δολοφονεί καθημερνά κάθε ίχνος φαντασίας μόνο και μόνο για να εκβιομηχανίσει-ψηφιοποιήσει κάθε χιλιοστό της ζωής...

Within Temptation - Shot In The Dark

 

Ευκινησία και ευκοίλια

Ορίστε, τέλειωσε η νηστεία που γκρίνιαζα. Και τι κατάλαβα; Παίρνω φόρα να πιω το καφεδάκι το κρύο το χτυπημένο με το γαλατάκι του, να φάω κι ένα γλυκό της προκοπής με τη κρεμούλα του, με τα αυγουλάκια του, με τα όλα του, στη πρώτη ρουφηξιά και τη πρώτη μπουκιά έρχεται ο πρώτος πόνος στο στομάχι. Μέχρι να καταλάβω τι με βρήκε να κι ο δεύτερος. Ο τρίτος ήταν το σήμα για να τρέξω. Είναι καταπληκτικό πόσο γρήγορος και ευκίνητος γίνεται κάποιος που είναι και ευκοίλιος...Πότε είναι η επόμενη μεγάλη νηστεία ρε παιδιά....; 

Manowar - The Crown and the Ring

 

Υποταγή

Η υποταγή στο Θεό δε γίνεται ούτε από φόβο ούτε από συμφέρον όπως θα γινόταν σε κάποιον άνθρωπο ή σε κάποιο κόμμα ή σε κάποια οργάνωση. Η υποταγή αυτή γίνεται ελεύθερα και μόνο από αγάπη. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο να κάνει κανείς στον Δημιουργό Του από το να αφήσει αυτοβούλως το θέλημά του για το θέλημα του Θεού. Και ποτέ, μα ποτέ δε πρέπει να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Παραδίνομαι στον Θεό δε σημαίνει ότι περιμένω να με φυλάει από τα κακά του κόσμου και να μου δίνει ανέσεις. Δε σημαίνει καν ότι περιμένω μια θέση στον Παράδεισο. Παραδίνομαι στο θέλημά Του χωρίς να με ενδιαφέρει αν τελικά καταλήξω ακόμα και σε αυτή την κόλαση. Είναι ζήτημα αγάπης και όχι συναλλαγής. 

Κοίμηση της Θεοτόκου

 

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σημαντικότερος στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου από την Παναγία. Και δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να έφτασε σε υψηλότερα ύψη αγιότητας απ' αυτήν. Και επειδή ακριβώς ήταν άνθρωπος, όπως όλοι εμείς, γι' αυτό και γνωρίζουμε ότι σε τέτοια ύψη μπορεί να φτάσει ο καθένας μας. Η φράση που χρησιμοποιούμε συχνά για να δικαιολογήσουμε τις κακίες και τις μικρότητές μας, "ε, δεν είμαι και άγιος" δε στέκει παρά μόνο σαν φτηνή δικαιολογία και σαν άρνηση οποιασδήποτε προσπάθειας. Όχι, δεν είμαστε άγιοι. Αλλά ούτε και οι άγιοι, ούτε και η Παναγία ήταν. Έγιναν. Με την άσκηση, την προσπάθεια δηλαδή, τον αγώνα τους, τον τρόπο με τον οποίο αξιοποίησαν τη ζωή τους. 

Ας ξαναδούμε την Παναγία και τη ζωή της. Θα μπορούσε, ως μητέρα του Ιησού, να απαιτεί και αν απολαμβάνει τιμές, δόξα, ιδιαίτερη μεταχείριση και όσο ζούσε ο Κύριος αλλά και μετά την Ανάσταση και την Ανάληψή Του. Δε ζήτησε όμως ποτέ τίποτα απ' όλα αυτά. Παρέμεινε πιο ταπεινή από όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες του Ιησού.

Η φλόγα

 

Ο Θεός σ’ εμάς τους αποστόλους έδωσε την ελεεινότερη θέση, σαν να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στο στάδιο. Γιατί γίναμε θέαμα για τον κόσμο, για αγγέλους και γι’ ανθρώπους. Εμείς παρουσιαζόμαστε μωροί για χάρη του Χριστού, ενώ εσείς είστε σοφοί χάρη στο Χριστό∙ εμείς είμαστε αδύναμοι, ενώ εσείς είστε δυνατοί∙ εμείς είμαστε περιφρονημένοι, ενώ εσείς είστε τιμημένοι! Ως αυτή την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτή την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας. Δε σας τα γράφω αυτά για να σας κάνω να ντραπείτε, αλλά για να σας συμβουλέψω όπως ο πατέρας τα αγαπημένα του παιδιά. Γιατί κι αν ακόμα έχετε χιλιάδες δασκάλους στη ζωή σας με το Χριστό, δεν έχετε πολλούς πατέρες αλλά μόνον ένα. Στη σωτήρια οικονομία του Ιησού Χριστού, εγώ σαν πατέρας σας γέννησα με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Σας ζητώ λοιπόν να μου μοιάσετε. 

Μια ακριβή περιγραφή της ζωής των Αποστόλων μας δίνει στη σημερινή περικοπή, ο Απόστολος Παύλος. "Ως αυτή την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτή την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας". Αυτή ήταν η ζωή τους τότε. Έτσι περνούσαν αυτοί που διέδωσαν το μήνυμα του Ευαγγελίου στον τότε γνωστό κόσμο. Στην Ελλάδα, τη Ρώμη, την Ινδία, την Αιθιοπία και αλλού. Αυτή ήταν η καθημερινότητα αυτών που άναψαν τη φωτιά του Χριστιανισμού που άλλαξε τον κόσμο. 

Όνειρο

 

Ονειρεύομαι μια Εκκλησία φτωχή, όπου οι φτωχοί δε θα ξεχωρίζουν από τους πλούσιους. Μια Εκκλησία που δε θα ευχαριστεί πολιτικούς επειδή ήρθαν σε κάποια ακολουθία, αλλά θα τους ενοχλεί για να διαβιβάσει τις δυσκολίες και τα παράπονα του λαού. Με πολιτικό λόγο αλλά όχι κομματικό. Μια Εκκλησία χωρίς μεγάλους δωρητές αλλά με τον οβολό της χήρας. Μια Εκκλησία όπου τα μέλη της θα μοιράζονται τα υπάρχοντά τους ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός, χωρίς ακριβά υφάσματα και κόκκινα χαλιά. Μια Εκκλησία που θα έχει πιο πολύ λιβάνι και λιγότερα ηχοσυστήματα. Χωρίς ακριβούς πολυελαίους και ακριβά τέμπλα. Που το Ευαγγέλιο θα διδάσκεται αλλά και θα πράττεται και θα βιώνεται. Αλλά αυτό είναι ένα από τα παλαβά πράγματα που ονειρεύομαι. Όταν ξυπνάω γίνομαι κι εγώ κομμάτι της πραγματικότητας...Άσε που μπορεί να κάνω και λάθος

Estructura - El Regreso [1978 Latin Heavy Progressive Rock Venezuela ]

 

«Ένας χριστιανός, κανένας χριστιανός»

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/08/4-6-2023.html#more

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑ 

4-6/Αυγ. 2023

 π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Κύριε, ελέησον!

Κύριε, Κύριε ελέησον!

Χριστέ, ελέησον!

Η εναρκτήρια ψαλμώδηση, της πρώτης θείας Ευχαριστίας, στην Παγκόσμια Συγκέντρωση Νεολαίας στην Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, (θεσμός που επαναλαμβάνεται ανά τριετία κάθε φορά σε άλλο σημείο της γης) όπου συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεαροί καθολικοί, έγινε στα ελληνικά!

Στην Ελλάδα το θέμα αγνοείται παντελώς όχι από τους δημοσιογράφους, αλλά και από τους χριστιανούς (Εμείς είμαστε ορθόδοξοι!! Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ…!! Ναι, όμως μας λέει ο… Πατέρας του Αβραάμ, ότι μπορεί να αποχτήσει παιδιά και από τις πέτρες…!!).

«Ένα εκατομμύριο χριστιανοί συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την πίστη τους» (π. Erik Varden).

Alice Cooper - I'm Alice

 

Η φύση του έρωτα

 

Γνώρισα κάποτε μια κοπελιά, καλή τύπισσα, φοιτήτρια τότε, όπως κι εγώ. Λοιπόν η τύπισσα γνώρισε κάποιον έκανα σχέση και από ένα σημείο και μετά δε ξέρω και τι απόγιναν. Ο νεαρός αυτός τύπος δεν ήταν φοιτητής και ούτε θα έπαιρνε ποτέ κανένα πτυχίο. Η δουλειά του ήταν μάλλον από αυτές που λέμε ταπεινές. Ας πούμε εργάτης. Ε, μαθεύτηκε κάποτε αυτό, οπότε τα σχόλια στις παρέες άρχισαν. Τύπου "τι τον θέλει αυτόν", "τι να τον κάνει, αυτή είναι φοιτήτρια, θα πάρει πτυχίο, θα βρει καλή δουλειά" και τέλος πάντων το πιάσατε το νόημα. Αν όχι δε πειράζει. Είστε τούβλα και με αυτό θα πρέπει να ζήσετε. Λοιπόν, στο θέμα μας. Θα σταθώ λίγο στο γεγονός ότι παιδιά, τότε είκοσι και εικοσιένα χρονών, μπορεί και μικρότεροι να ήμασταν, είχαν απόψεις εξηντάρη μπάρμπα που κουβαλάει συμπλέγματα δεκαετιών της ελληνικής κοινωνίας. Παιδιά, που θεωρητικά αποτελούσαν κομμάτι της ελπίδας αυτού του τόπου για ένα καλύτερο αύριο, για αλλαγές στα κακώς κείμενα. Αντ' αυτού είχαν ίδιες απόψεις με κάτι παππούδια στο χωριό μου που νόμιζαν ότι μπορούν να προβλέψουν τον καιρό κοιτάζοντας τι βουνοκορφές ή τις γάτες. Για την ιστορία, ποτέ δεν τον πετύχαιναν και σε αυτό έμοιαζαν με τους μετεωρολόγους.

Aerosmith - Dream On

 

Ξεκούραση

Και βέβαια παραπονιέμαι στο Θεό για τις δυσκολίες και τα βάσανα που με βρίσκουν. Και βέβαια Του γκρινιάζω. Κάθε μέρα και πολλές φορές μέσα στην ίδια μέρα. Αν δε παραπονεθεί το παιδί στον Πατέρα για τα άσχημα που συναντά, σε ποιον θα παραπονεθεί; Και αν δεν παραπονεθούμε σε Αυτόν που κάλεσε τους κουρασμένους και τους φορτωμένους με κάθε είδους βάρη για να τους αναπαύσει, τότε προς τι η πρόσκληση τούτη;

Τύπος και δημοκρατία

Ο Τύπος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε μια δημοκρατία. Γι' αυτό και πρέπει να είναι ελεύθερος από κάθε κρατική ή κυβερνητική παρέμβαση. Ο Τύπος οφείλει να ασκεί έλεγχο και κριτική στις εκάστοτε κυβερνήσεις ώστε να διασφαλίζεται στον υψηλότερο δυνατό βαθμό η διαφάνεια της κρατικής λειτουργίας. Όταν ο Τύπος είτε ωραιοποιεί τις καταστάσεις προς το συμφέρον της κυβέρνησης είτε τις παρουσιάζει χειρότερες από τη πραγματικότητα προς όφελος της αντιπολίτευσης είτε χρησιμοποιείται για να μεταδίδει την κρατική προπαγάνδα, τότε έχουμε κατάλυση του Συντάγματος ουσιαστικά. Τώρα θα πει κάποιος, τι συζητάμε όταν μια απλή ποδοσφαιρική φάση σε έναν αγώνα με δεκαπέντε replays οι εφημερίδες, τα κανάλια και οι ιστοσελίδες προσπαθούν να το παρουσιάσουν με τρόπο ώστε μνα συμφέρει την ομάδα τηνοποία υποστηρίζουν. Και αν σε κάτι τόσο ανούσιο γίνεται αυτό μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε τι γίνεται για διάφορα σοβαρά θέματα. Ας μη θυμηθούμε τις προσπάθειες που κατέβαλαν άλλοτε κανάλια να μας παρουσιάσουν ως μεγάλη στρατηγική το "ευχαριστώ τους Αμερικάνους" του τότε πρωθυπουργού μετά τα Ίμια ή ως κίνηση εθνικού συμφέροντος την παράδοση Οτσαλάν ή όταν προσπαθούσαν να μας πείσουν πως όλα έγιναν καθαρά στο χρηματιστήριο ή ότι το μνημόνιο είναι ευλογία κλπ κλπ. Βέβαια, ακόμα και αυτά ωχριούν μπροστά σε αυτό που γίνεται σήμερα καθώς στις προηγούμενες περιπτώσεις- και σε πολλές άλλες που δεν ανέφερα- υπήρχαν αρκετές φωνές που υποστήριζαν την καταστροφικότητα όλων των παραπάνω. Σήμερα, αυτή η σχεδόν πλήρης συστράτευση των ΜΜΕ με την κυβέρνηση και η απουσία σοβαρής κριτικής αγγίζει ή και ξεπερνά τα όρια της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος. Και αυτό σίγουρα δε είναι προς όφελος του λαού, που εδώ που τα λέμε, τα θέλει ο κ...ος του.

Η ελπίδα...

Εντάξει, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν υπάρχει πιο ηλίθιο πράγμα από τον χουλιγκανισμό. Και όταν η ηλιθιότητα του χουλιγκανισμού(πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις την εθελοντική υπηρεσία σε στρατούς ανώνυμων εταιρειών;) συνδυάζεται με την τυφλότητα ακραίων ιδεολογιών γίνεται πλέον ένα εντελώς επικίνδυνο μόρφωμα. Και όμως, μπορώ να θυμηθώ πως έχω συναντήσει πολλά άτομα από τότε που ήμουν νέος, που θαύμαζαν την "κουλτούρα των χούλιγκαν". Το να πεθαίνεις και να σκοτώνεις για μια ομάδα. Το να πηγαίνεις στο γήπεδο οργανωμένα και το τελευταίο που σε νοιάζει να είναι το αποτέλεσμα.  να βλέπεις τον άλλον όχι σαν αντίπαλο που θα του κάνεις πλάκα, έστω και τραβηγμένη, αν τον κερδίσεις αλλά σαν εχθρό που χωρίς δεύτερη σκέψη θα πετάξεις εναντίον του κοτρόνι χωρίς να ξέρεις που θα τον πετύχει και τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό. Θυμάμαι και ένα τραγούδι που έλεγε ότι τα παιδιά στη κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα. Κάποιοι τον πήραν τοις μετρητοίς τον στίχο. Ε, η ελπίδα αυτή έχει γίνει διεθνής πλέον από τα χρόνια της παγκοσμιοποίησης και τώρα έχουμε και εισαγόμενους ελπιδοφόρους τύπους.

υγ. Προφανώς και είναι θεμιτό να χαίρεσαι και αν παθιάζεσαι με την ομάδα σου. Κι εγώ τρελαίνομαι όταν νικάει ο Ολυμπιακός, αλλά αυτό από το να στείλω στο νοσοκομείο ή και στο νεκροτομείο κάποιον επειδή είναι φίλαθλος του ΠΑΟ ή της ΑΕΚ ή να γίνω μισθοφόρος του κάθε προέδρου, έχει μια κάποια απόσταση, ε;

Κλέφτικα και αρματολίκια

 

Οπότε, το ξαναπάμε από την αρχή. Το κράτος προσφέρει παιδεία και περίθαλψη χαμηλού επιπέδου, δε μπορεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια, τις ελλείψεις στα φάρμακα, τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, τις επιχειρηματικές απατεωνιές, την εγκληματικότητα, την ακρίβεια, την παράνομη μετανάστευση, τους χαμηλούς μισθούς, τις φυσικές καταστροφές, τις παραλείψεις και τα λάθη στα δημόσια έργα, πιθανότατα μια εχθρική εισβολή, δε μπορεί να προστατέψει τα συμφέροντα ελληνικών πληθυσμών που βρίσκονται εκτός των συνόρων της χώρας και άλλα πολλά. Οπότε, τι ακριβώς κάνει το κράτος καιγιατί να μην το καταργήσουμε, να γλιτώσουμε και τα λειτουργικά έξοδα και να πάμε σε οργάνωση τύπου τουρκοκρατίας. Πολλές μικρές τοπικές κοινότητες, με έντονα στοιχεία άμεσης δημοκρατίας. Ποιο φτηνό θα μας βγει, να χαρούν και οι αγορές που φαίνεται ότι είναι το μόνο που τους κόφτει.

Saga - The Flyer

 

Όλα καλά

Ναι, προφανώς και ευθύνεται η αστυνομία για το αδιανόητο χθεσινό περιστατικό με την επιδρομή των Ούννων του Ζάγκρεμπ. Ολόκληρη χώρα διέσχισαν για να συναντηθούν με ντόπια κατακάθια και να πάνε να επιτεθούν σε οπαδούς της ΑΕΚ με τραγική κατάληξη τον θάνατο ενός ανθρώπου. Αλλά η κυβέρνηση δεν έχει ευθύνη ούτε για την αστυνομία; Όπως δεν είχε για το σιδηροδρομικό ατύχημα,  για τις φωτιές, για την ακρίβεια, για τις ξαπλώστρες που έγιναν περισσότερες από τα ψάρια, ούτε για τίποτα κακό από αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα. Δε θυμάμαι να έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα με άλλη κυβέρνηση. Ίσως τότε με Σημίτη και Ίμια-Οτσαλάν που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι όλα έγιναν καλά αλλά και πάλι όχι σε τέτοια έκταση και όχι με τέτοια ομοθυμία από το σύνολο των ΜΜΕ. Δε νομίζω να υπάρχει τέτοιο προηγούμενο πλήρους απουσίας κριτικής προς μια κυβέρνηση. Και δε λέω για τη κριτική που θα ασκήσει η Αυγή ή ο Βαξεβάνης, που είναι καθαρά οπαδικού τύπου. Μιλάω για κριτική εποικοδομητική που στο κάτω κάτω θα βοηθήσει και την ίδια η κυβέρνηση να διορθωθεί αν θέλει.  Άλλες κυβερνήσεις σταυρώθηκαν για πολύ λιγότερα. Τι να πω. Ελπίζω κάποια στιγμή η δημοσιογραφία να βρει το κουράγιο να αποκαταστήσει έστω ένα μικρό μέρος της τιμής που κάποτε(ίσως να ) είχε.

ΥΓ. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει και αυτή η γελοιότητα με τις διακοπές των υπουργών. Όχι, δεν έχουν δικαίωμα όλοι αυτοί όλο τον Αύγουστο να φεύγουν και τα υπουργεία να υπολειτουργούν. Ο κόσμος μπορεί να πηγαίνει διακοπές, η χώρα όμως όχι. Αν δεν τους αρέσει να πάνε να δουλέψουν 8ωρο με 800 ευρώ.

Ευθύνη κι ευθιξία

 

Άμα έχεις στελέχη όμως, προχωράς άφοβα. Βγάζεις τον υπουργό που έκανε τριημεράκι όσο η Ελλάδα (εντάξει η μισή Ελλάδα, μη με περάσετε και για κανένα Συριζαίο) καιγόταν, βάζεις άλλον που αφήνει κάτι χούλιγκαν από τη Κροατία να διασχίσουν όλη την Ελλάδα και όλη την Αθήνα, να κάνουν επεισόδια, να σκοτώσουν και έναν οπαδό της ΑΕΚ. Από το καλό στο καλύτερο. Αλλά αυτός είναι πιο ωραίος. Θα παραιτούνταν, λέει, αλλά δεν είναι δουλειά του υπουργού, ξαναλέει, να σχεδιάζει τις επιχειρήσεις της αστυνομίας. Γιατί ρε μπάρμπα; Είναι δουλειά του να συντονίζει τις πυροσβεστικές δυνάμεις; Δε θα μπορούσε λοιπόν να κάνει τις διακοπές του ο προηγούμενος και να μην ανοίξει ρουθούνι; Ο υπουργός λεβέντες παραιτείται, όταν οι υπηρεσίες που υπάγονται στο υπουργείο του τα κάνουν μαντάρα. Είτε επειδή αναλαμβάνουν την ευθύνη είτε για λόγους ευθιξίας. Άντε γιατί θα μας τρελάνετε στα γεράματα όλοι εσείς που σας βάλαμε και κεχαγιάδες στα κεφάλια μας...

The Cult - Born to be Wild

 

Όταν γράφω

 

Δε γράφω επειδή επιζητώ κάποιο κοινό. Ούτε έχω κατά νου κάποιο κοινό. Αυτό δεν είναι έκφραση, είναι εμπόριο κι εγώ έμπορος δεν είμαι. Κι αν αποφάσιζα ποτέ να γίνω, θα εμπορευόμουν ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τις απόψεις μου. Γιατί αν θες να βγάλεις χρήματα ή να πάρεις "like" (κι αυτό ένα είδος εμπορίου είναι) για ό,τι γράφεις αργά ή γρήγορα θα προσαρμόζεις τις απόψεις σου στα γούστα του κοινού που έχεις υπόψη σου. Κι αυτές δε θα είναι πια οι απόψεις σου, δε θα είναι οι στίχοι σου, δε θα είναι τα κείμενά σου, θα είναι κάτι ξένο, κάτι άγνωστο. Δε μπαίνουν ή δε θα πρέπει να μπαίνουν όλα σε μια λογική αγορών και κέρδους. Όχι ότι είναι λίγοι αυτοί που το κάνουν...

Γνώμες και σεβασμός

 

Δεν είναι όλες οι γνώμες σεβαστές. Ούτε και έχουν την ίδια βαρύτητα και ούτε οφείλουμε να τις αποδεχτούμε. Έχουν όμως κάθε δικαίωμα να εκφράζονται δημοσίως. Και στη συνέχεια, αν είναι άξιες περιφρονήσεως να περιφρονούνται και όχι να απαιτούν σεβασμό. Κανένας σεβασμός δεν μπορεί να απαιτηθεί. Ο σεβασμός μπορεί μόνο να κερδηθεί.

Triumph - Fight the Good Fight

 

Μια γάτα νιαουρίζει

 

Ένα μηχανάκι, κάνει μεγαλύτερη φασαρία από ένα σκύλο που γαβγίζει. Ένα αυτοκίνητο λερώνει πολύ περισσότερο από μία αδέσποτη γάτα. Ένα κινητό ρυπαίνει και κάνει ζημιά πολύ μεγαλύτερη από ένα περιστέρι που κουτσουλάει. Κι όμως ο κόσμος σπάνια παραπονιέται για τα πρώτα ενώ γκρινιάζει συχνά για τα δεύτερα. Πάντα απορούσα γι' αυτό το πράγμα. Πιο πιθανή εξήγηση, η οποία έχει πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, είναι η εξής: το μηχανάκι, το αυτοκίνητο, το κινητό, είναι πράγματα που είτε αποφέρουν χρήματα, είτε αποτελούν εργαλεία επίδειξης είτε έχουν τέλος πάντων κάποια χρηστική αξία. Τα άλλα έχουν μόνο συναισθηματική αξία για κάποιους ή έστω αποτελούν μια κάποια ένδειξη ομορφιάς της φύσης, η οποία όμως δε μπορεί να αξιοποιηθεί τουριστικά, δηλαδή οικονομικά. Γι' αυτό και το φορτηγό ενοχλεί τον κακομούτσουνο γερογκρινιάρη της γειτονιάς πολύ λιγότερο από την κεραμιδόγατα που νιαουρίζει το βράδυ. Αλλά από ανθρώπους που σκέφτονται έτσι μη περιμένεις ούτε τέχνη ούτε φιλοσοφία. Να περιμένεις καμιά δουλειά με μέσο όμως...