Αναρχία;

 

Ακούω και διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων, φιλορωσικές και φιλοδυτικές, για στρατηγικές, πολεμική ανωτερότητα και ετοιμότητα, για οικονομικές κυρώσεις, περικυκλώσεις, δίκαιο του πολέμου, διεθνές δίκαιο, κυβερνητικές δράσεις και αντιδράσεις, φυσικά για τις πανταχού παρούσες αγορές και άλλα πολλά. Καμία από αυτές τις αναλύσεις δεν ασχολείται με τους δύο λαούς που πληρώνουν όλη αυτή τη τρέλα. Ελάχιστες και σύντομες αναφορές στο δράμα των Ουκρανών και την ανησυχία των Ρώσων αλλά πουθενά δεν ακούς και δε διαβάζεις για τη βούληση των λαών, για το τι θέλουν. Αντιμετωπίζονται είτε από την αυταρχική ρωσική είτε από τη δυτική δημοκρατική οπτική σαν απλοί κομπάρσοι, για να μη πω πιόνια, σε ένα θεατρικό ή σε ένα παιχνίδι.

Ε, μήπως, λέω μήπως, θα ήταν καλύτερα να απαλλαγούμε και από τις κυβερνήσεις και από τις αγορές μπας και μπορέσουμε να ζήσουμε το υπόλοιπο της ζωής που αναλογεί στον καθένα μας ειρηνικά;