Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του Ασώτου Υιού. Ο κακομαθημένος νεότερος γιος παίρνει το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε και εγκαταλείπει τον πατέρα του και τον αδελφό του. Σπαταλά αλόγιστα την περιουσία του και καταλήγει να ζητά να τραφεί με ξυλοκέρατα. Βλέποντας το χάλι του μετανιώνει για τη ζωή που επέλεξε και γυρνά πίσω στον πατέρα του ζητώντας να γίνει δεκτός ως υπηρέτης. Ο πατέρας του τον δέχεται όχι ως υπηρέτη αλλά ως γιο του φυσικά και κάνει και μεγάλη γιορτή για να χαρεί την επιστροφή του γιου του.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε πως η παραβολή αυτή έχει να κάνει με τη μετάνοια και με τη συγχώρεση. Έννοιες για τις οποίες μιλάμε συνεχώς στην Εκκλησία, άλλωστε και το Μυστήριο της Εξομολόγησης αυτά τα δυο περιλαμβάνει, τη μετάνοια και τη συγχώρεση. Η δε συγχώρεση είναι αποτέλεσμα της μετάνοιας.
Τι είναι όμως μετάνοια; Το να προσέλθουμε στην εξομολόγηση και να πούμε "έκανα το α και το β κακό, συγνώμη" δεν είναι μετάνοια. Ο άσωτος υιός όταν κατάλαβε πόσο λάθος ήταν ο δρόμος που είχε πάρει, αποφάσισε να αλλάξει δραστικά τη ζωή του. Ουσιαστικά γκρέμισε όλη τη προηγούμενη ζωή του για να χτίσει μια καινούρια. Και δε ζήτησε αυτή τη καινούρια ζωή να τη ξεκινήσει από εκεί που την άφησε. Όχι, ταπεινώθηκε τόσο ώστε ζήτησε να γίνει δεκτός μεν σε πολύ υποδεέστερη θέση από αυτή που προηγουμένως κατείχε δε.
Οπότε όταν μιλάμε για μετάνοια, η οποία επισφραγίζεται στην Εξομολόγηση και επιφέρει τη συγχώρεση από τον Θεό Πατέρα μας, εννοούμε και τα εξής στάδια: Αναγνώριση του λάθους τρόπου ζωής μας, κατανόηση της άσχημης κατάστασης στην οποία έχουμε βρεθεί, συντριβή για τα σφάλματά μας, απόφαση για πλήρη και ολική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε και πράττουμε, και τέλος εξομολόγηση των λαθών μας ώστε να πάρουμε άφεση και να ξεκινήσουμε τη νέα ζωή μας.
Και αφού τα κάνουμε αυτά, να μη νομίζουμε ότι όλα θα είναι όπως πρώτα με αυτούς που τυχόν πληγώσαμε. Πολλοί μπορεί να αντιδράσουν όπως ο μεγάλος αδερφός της παραβολής ο οποίος θύμωσε που ο πατέρας συγχώρησε τον άμυαλο νεότερο γιο και του παρέθεσε τραπέζι και του φόρεσε μάλιστα και δαχτυλίδι. Ο Θεός συγχωρεί πολύ πιο εύκολα από τους ανθρώπους. Και μπορεί η συγχώρεση από το Θεό να θεωρείται σίγουρη αλλά για να μας συγχωρήσουν κι αυτοί που στενοχωρήσαμε ή βλάψαμε, χρειάζεται υπομονή και περισσότερη ακόμα δουλειά. Αυτό άλλωστε είναι και μια απόδειξη ότι πράγματι μετανιώσαμε και αλλάξαμε τρόπο ζωής.
Η παραβολή του Ασώτου, λίγο πριν την έναρξη της περιόδου της Μεγάλης Σαρακοστής έρχεται να μας θυμίσει την αξία της μετάνοιας, τον μόχθο και τον κόπο που χρειάζεται, τη δυσκολία των ανθρώπων να μας συγχωρήσουν αλλά και τη χαρά που κάνει ο Θεός όταν μετανοούμε. Και αυτό το τελευταίο είναι που πρέπει να έχουμε κατά νου ώστε να μην απογοητευόμαστε από τις δυσκολίες αυτού του αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου