Αδέσποτα σκυλιά

 Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της. 

Αν θέλουμε να δούμε πόσο στραβό δρόμο έχει πάρει ο κόσμος δε χρειάζεται παρά να δούμε το παράδειγμα που προβάλλει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Η Χαναναία που ζητά από το Χριστό να σώσει την κόρη της από το δαιμόνιο που τη βασανίζει δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό να βάλει τον εαυτό της στο ίδιο επίπεδο με τα αδέσποτα σκυλιά. Προχωρά σε μια πράξη ταπείνωσης που κανένας δεν είχε φανταστεί εκείνη την εποχή.

Ας έρθουμε στη δική μας εποχή και ας ρίξουμε μια ματιά στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο και στα έντυπα μέσα. Ας δούμε πόσοι άνθρωποι διαφημίζουν τους εαυτούς τους ως εξαιρετικά ταλαντούχους, ευφυείς, μορφωμένους, πλούσιους. Διαφημίζουν πως έχουν ένα σωρό προτερήματα ενώ είναι άνθρωποι κενοί που το μόνο που γεμίζει τον εσωτερικό τους κόσμο είναι η άμετρη ματαιοδοξία τους και ο υπερφίαλος εγωισμός τους. Νομίζουν ότι κατέχουν φοβερές αλήθειες που οι άλλοι δε ξέρουν και τρέχουν να τις διακηρύξουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι απλά ξεστομίζουν πολλές χιλιοειπωμένες ανοησίες. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο όταν και αυτοί που τους ακούνε δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος των ανοησιών αυτών και τις θεωρούν φοβερές σκέψεις.

Και φυσικά, αυτό δε περιορίζεται μόνο στα μέσα, απλά εκεί υπάρχει περισσότερη προβολή. Ούτε οι μικροκοινωνίες μας εξαιρούνται από αυτή τη κατάσταση  ούτε και ο χώρος της Εκκλησίας δυστυχώς.

Η διδασκαλία όμως της Εκκλησίας σήμερα, απέναντι σε όλους αυτούς τους μυαλοπώληδες και τους σοφούς, που φουσκώνουν σαν μπαλόνια - και μοιάζουν με αυτά αφού μέσα τους έχουν αέρα κοπανιστό - μας προτείνει το παράδειγμα της Χαναναίας, Η οποία δε δυσανασχετεί με τη φαινομενική αδιαφορία του Χριστού και αποδέχεται τον χαρακτηρισμό του "κυναρίου", του αδέσποτου σκύλου δηλαδή, που της αποδίδει ο Κύριος. 

Όμως όπως θα δούμε και στη παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, ο Θεός δεν ακούει τους φωνακλάδες που διαφημίζουν την αξία τους. Ακούει και βοηθά τους ταπεινούς, τους πραγματικά ταπεινούς και όχι αυτούς που πίσω από την ταπείνωση και την υπομονή κρύβουν είτε τη δειλία είτε την υποκρισία τους. Αυτούς που έχουν πραγματική λοιπόν ταπείνωση ακούει ο Χριστός και αυτούς βοηθά σε κάθε βήμα τους. Ο υπόλοιπος κόσμος μένει μόνος με τον εγωισμό του και την πνευματική του τύφλωση.