Ο τακτικός επιβάτης θα πρέπει να αλλάξει πεποιθήσεις και προσδοκίες, αν θέλει να αισθάνεται σιγουριά μας στον αλλόκοτο κόσμο, στον οποίο τόσο οι άνθρωποι όσο και η μοναξιά είναι προϊόντα των μεταφορών. Γι' αυτόν, "να βρεθούμε" σημαίνει να μας φέρουν στον ίδιο τόπο δύο διαφορετικά οχήματα. "Να τα πούμε" σημαίνει να τηλεφωνηθούμε. Φτάνει να πιστεύει ότι η πολιτική ισχύς προέρχεται από την αρτιότητα ενός συστήματος μεταφορών. Θεωρεί την ελευθερία κίνησης το ίδιο με την απαίτηση να σε μετακινούν μηχανές. Πιστεύει ότι το επίπεδο δημοκρατικότητας μιας κοινωνίας σχετίζεται με την ισχύ των συστημάτων μεταφορών και επικοινωνιών.
Έχει χάσει την πίστη του στην πολιτική δύναμη των ποδιών του και της γλώσσας του. Αποτέλεσμα είναι ότι αυτό που θέλει είναι όχι περισσότερες πολιτικές ελευθερίες, αλλά να του προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες, σαν να είναι πελάτης. Δεν επιμένει να διαφυλάξει την ελευθερία του να μετακινείται και να μιλά σε ανθρώπους, αλλά απαιτεί να τον κουβαλούν οχήματα και να τον ενημερώνουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης( Μ.Μ.Ε.). Θέλει ένα καλύτερο προϊόν και όχι να απελευθερωθεί από την υποδούλωσή του σε προϊόντα. Είναι πολύ σημαντικό να φτάσει να καταλάβει ότι η επιτάχυνση που απαιτεί είναι αυτοαναιρούμενη. Από την άλλη, αν επιτευχθεί, το τίμημα που θα πληρώσει θα είναι οπωσδήποτε ένας περαιτέρω περιορισμός της ισοτιμίας, του ελεύθερου χρόνου και της αυτονομίας του.Ιβάν Ίλλιτς, Ενέργεια και Ισοτιμία, εκδ. Νησίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου