Κυριακή ΙΑ Λουκά

Με την πρόσκληση του Θεού προς τους ανθρώπους και την ανταπόκριση των ανθρώπων προς τον Θεό ασχολείται η σημερινή παραβολή.

Κάποιος  ετοίμασε μεγάλο δείπνο και έστειλε τον δούλο του να ειδοποιήσει τους καλεσμένους.Αυτοί με διάφορες δικαιολογίες αρνήθηκαν.Τότε ο κύριος του δείπνου είπε στον δούλο του να πάει και να καλέσει φτωχούς,κουτσούς,τυφλούς και ανάπηρους.Μάλιστα του είπε να πάει ακόμα και έξω από την πόλη και να βρει ανθρώπους στους δρόμους και τα μονοπάτια και να τους καλέσει.

Με αυτή την παραβολή,ο Χριστός προειδοποίησε τους Ισραηλίτες ότι αν και είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού,με τις επιλογές τους θα μείνουν εκτός της Βασιλείας Του.Και ότι στη θέση τους θα κληθούν τα έθνη από τον υπόλοιπο κόσμο.



Αυτό όμως ισχύει διαχρονικά και για εμάς,τους Ορθοδόξους.Ο Θεός μας έχει στείλει την πρόσκλησή Του,εμείς όμως πως ανταποκρινόμαστε;Ερχόμαστε στην Εκκλησία για να θεραπεύσουμε τα πάθη μας ή ερχόμαστε για να τα δικαιώσουμε;Ερχόμαστε με ταπείνωση και μοχθούμε για να πραγματοποιηθεί το θέλημα του Θεού ή ερχόμαστε με υπερηφάνεια γυρεύοντας να επιβάλλουμε τη δική μας θέληση στους άλλους;

Πολλοί,δυστυχώς,Χριστιανοί σήμερα,κληρικοί και λαϊκοί,βλέπουμε την Εκκλησία σαν ένα μέρος όπου μπορούμε να ασκήσουμε εξουσία.Και ξεχνάμε ότι όποιος θέλει να γίνει μεγάλος στη Βασιλεία του Θεού πρέπει να είναι υπηρέτης των άλλων.Έτσι όμως απορρίπτουμε την πρόσκληση του Θεού και ασχολούμαστε με τους αγρούς και τα κοπάδια μας,όπως οι προσκεκλημένοι της παραβολής.Ας προσέξουμε λοιπόν,να μην μείνουμε εκτός του δείπνου και ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φανούμε αντάξιοι αυτής της πρόσκλησης.