Ο Χριστός,στη σημερινή περικοπή,θεραπεύει μια γυναίκα συγκύπτουσα,μια γυναίκα δηλαδή η οποία δε μπορούσε να σταθεί με ίσια την πλάτη λόγω κάποιας ασθένειας.Και το κάνει αυτό ημέρα Σάββατο,μέρα αργίας για τους Εβραίους με αποτέλεσμα ο αρχισυνάγωγος να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί.Ο Ιησούς τότε στηλίτευσε την υποκρισία του αρχισυναγώγου που προτιμούσε να συνεχίσει να βασανίζεται μια κόρη του Αβραάμ παρά να παραβεί τους τύπους.
Ξέρετε όμως κάτι;Ο αρχισυνάγωγος είχε δίκιο.Είχε δίκιο στο ότι παραβιάστηκε ο νόμος.Είχε δίκιο στο ότι υπήρξε μια τεράστια παρατυπία εκ μέρους του Ιησού.Είχε όλο το δίκιο του Μωσαϊκού Νόμου.Αλλά,δεν είχε αγάπη.Και όταν ζητάμε το δίκιο μας χωρίς να έχουμε αγάπη,τότε για τον Θεό είμαστε υποκριτές.
Όταν θέλουμε να δικαιωθούμε χωρίς να κάνουμε τον κόπο να σκεφτούμε τι σκέφτεται,πώς νιώθει ο συνάνθρωπός μας τότε είμαστε άδικοι στα μάτια του Θεού.όταν βάζουμε όμως τον διπλανό,τον γείτονα,τον όποιο άλλο άνθρωπο πάνω από το συμφέρον μας,πάνω από την υπερηφάνεια μας,πάνω από το δίκιο μας,τότε δικαιωνόμαστε από τον Θεό.Τότε ο ίδιος ο Χριστός μας ελευθερώνει από τα πάθη,τις ασθένειες,τον θάνατο.
Η αγάπη,η αγάπη χωρίς όρια είναι αυτή που ξεχωρίζει την Ορθοδοξία από τα διάφορα θρησκευτικά ρεύματα.Γιατί αυτός που έχει γνωρίσει την Αλήθεια,δηλαδή τον Χριστό,δεν μπορεί παρά να διακρίνεται από θυσιαστική αγάπη.Σε αυτή την πορεία μας καλεί ο Κύριος και η Εκκλησία.Ας σταματήσουμε λοιπόν να διεκδικούμε το δίκιο μας και την αποκατάστασή μας και ας ζητήσουμε να είμαστε άξιοι να αγαπήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου