Σήμερα(σημ. χθες) θυμόμαστε την 29η τραγική επέτειο μιας από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία μας - τον καταστροφικό σεισμό του Spitak. Περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα, ο πόνος και η θλίψη από την καταστροφή δεν εξαλείφθηκαν και οι πληγές δεν θεραπεύτηκαν με δεκάδες χιλιάδες χαμένες ανθρώπινες ζωές και εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους, μερικοί από τους οποίους ζουν σε προσωρινά καταφύγια μέχρι τις μέρες μας.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1988 στις 11:41 τοπική ώρα (07:41 UTC / GMT), ένας σεισμός μεγέθους 6,8 της κλίμακας Ρίχτερ έπληξε τη βόρεια Αρμενία. Το επίκεντρο ήταν στην πόλη Spitak και τα γύρω χωριά. Το μέγεθος στο Spitak ήταν 10. στο Gyumri, 9,στο Stepanavan, 9, στο Vanadzor 8-9 και στο Ερεβάν, 6. Η συνολική ζώνη της καταστροφής κάλυψε 3χιλ. τετραγωνικά μέτρα, χτυπώντας συνολικά 21 πόλεις και συνοικίες, 343 χωριά.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο σεισμός σκότωσε 25.000 ανθρώπους, αφήνοντας περίπου 20.000 τραυματίες και 514.000 άστεγους, ενώ η αξία των υλικών ζημιών υπολογίστηκε σε 10 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Ο καταστροφικός σεισμός κατέστρεψε το 17% των οικιών της δημοκρατίας, 170 βιομηχανικές επιχειρήσεις εγκατέλειψαν τη δραστηριότητά τους. Σημαντικές ζημιές προκλήθηκαν σε αρχιτεκτονικά, ιστορικά, πολιτιστικά μνημεία καθώς και σε 917 εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Χάρη στις προσπάθειες των απλών πολιτών και διασωστών, περίπου 45.000 ζωντανοί και νεκροί βγήκαν από τα ερείπια, 12.500 νοσηλεύθηκαν.
Τα συμπεράσματα των εμπειρογνωμόνων αργότερα αποκάλυψαν ότι ο κύριος λόγος για μια τέτοια εκτεταμένη ζημιά ήταν ότι οι σεισμικοί κίνδυνοι σε ολόκληρη τη χώρα είχαν υποτιμηθεί. Η ειδική επιτροπή που συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση για να εξετάσει τις συνέπειες του σεισμού διαπίστωσε ότι παραβιάστηκαν οι προδιαγραφές σεισμικής αντίστασης για την οικοδόμηση , καθώς και η ποιότητα και η τεχνολογία της, τα κατασκευαστικά υλικά δεν ανταποκρίνονταν στα κρατικά πρότυπα.
Τα περισσότερα ανθρώπινα θύματα ήταν αποτέλεσμα κακής κατασκευής, καθυστέρησης των προσπαθειών διάσωσης, έλλειψης γνώσεων και δεξιοτήτων απαραίτητων για την εφαρμογή ενεργειών μείωσης του κινδύνου καταστροφών και ευαισθητοποίησης του πληθυσμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου