Κύριε καὶ Θεέ μου, «πρόσχες τῇ προσευχῇ μου»

 

https://agiazoni.gr/%e1%bc%91%cf%81%ce%bc%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%e1%bd%b6%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%e1%bd%b2%cf%82/

Κύριε, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοεῖς αὐτὰ πού σοῦ λέω ἢ νὰ βλέπεις μόνο γιὰ ὁρισμένο χρόνο αὐτὰ πού γίνονται στὸ χρόνο;

Τότε γιατί σοῦ τὰ διηγοῦμαι ὅλα τόσο ἐξαντλητικά; Ὄχι βέβαια γιὰ νὰ τὰ μάθεις ἀπὸ μένα, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνω τὴν καρδιά μου καὶ τὴν καρδιὰ αὐτῶν ποὺ μὲ διαβάζουν νὰ ξυπνήσει καὶ νὰ νιώσει λαχτάρα, καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ ποῦμε: «μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα».

Τὸ εἶπα καὶ τὸ λέω ξανά: τὰ διηγοῦμαι αὐτὰ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν ἀγάπη σου. Γιατί καὶ ὅταν προσευχόμαστε, ἡ ἀλήθεια λέει: «ὁ πατέρας σας γνωρίζει αὐτὸ ποὺ χρειάζεστε πρὶν τοῦ τὸ ζητήσετε». Ὅταν παραδεχόμαστε ἐνώπιόν σου τὴν ἄθλια ὕπαρξή μας μὲ τὴν ἐξομολόγηση, ὅταν σὲ εὐγνωμονοῦμε γιὰ τὸ ἔλεος ποὺ μᾶς ἔδειξες, σοῦ ἀνοίγουμε τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ ὁλοκληρώσεις μέσα μας τὸ ἔργο σου καὶ νὰ μᾶς λυτρώσεις. Τὸ κάνουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴ δυστυχία καὶ νὰ βροῦμε σὲ σένα τὴν εὐτυχία. Γιατί ἐσὺ μᾶς κάλεσες νὰ γίνουμε «πτωχοὶ τῷ πνεύματι», νὰ γίνουμε πράοι, νὰ κλαῖμε, νὰ πεινᾶμε καὶ νὰ διψᾶμε γιὰ δικαιοσύνη, καὶ νὰ εἴμαστε ἐλεήμονες, ἁγνοὶ καὶ εἰρηνικοί.

Νὰ λοιπὸν πού σοῦ διηγήθηκα πολλά· τόσα μπόρεσα, καὶ τὸ θέλησα γιατί ἐσὺ πρῶτος τὸ θέλησες, κι ὁ σκοπός μου ἦταν ἕνας: νὰ σοὺ ἐξομολογηθῶ, Κύριε καὶ Θεέ μου, «ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰώνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ».

Killing Joke - War Dance

 

Αθλητικές σκέψεις

-Το κακό είναι ότι λίγες ώρες (ή και μέρες) μετά από μια αθλητική επιτυχία κάποιου συλλόγου αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην πραγματικότητα. Το χειρότερο είναι να μην το αντιληφθείς καν. 

- Άλλο πράγμα είναι να πανηγυρίσω μια επιτυχία της ομάδας που υποστηρίζω και άλλο να την προβάλλω στην προσωπική μου ζωή. Το πρώτο είναι φυσιολογικό, το δεύτερο είναι μάλλον θλιβερό.

- Όχι, δεν είναι υποχρεωτικό να υποστηρίζουμε ομάδες επειδή είναι ελληνικές. Υποχρεωτικό είναι να βοηθάμε κάποιον που έχει ανάγκη κι ας υποστηρίζει άλλη ομάδα. Και να μην τον πλακώνουμε στο ξύλο επίσης αλλά δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να το αναφέρουμε...

- Προφανώς και δεν είναι κακό να γράφουμε και να ασχολούμαστε και με τα αθλητικά. Κακό είναι να ασχολούμαστε μόνο με αυτά, εκτός κι αν είμαστε αθλητικογράφοι.

- Χαρούμενοι φίλαθλοι, πιο χαλαροί ψηφοφόροι, χαμόγελα στη κυβέρνηση.

- Ο μικρός Γιάννης, ο φίλαθλος του ΠΑΟΚ πράγματι έχει ομορφύνει τον (συνήθως κακομούτσουνο) αθλητισμό αυτές τις τελευταίες εβδομάδες

- Μαροκινός σέντερ φορ είναι εγγύηση(αμιγώς αθλητική σκέψη αυτή).

- Τα γράφω αυτά μετά από τη μεγαλύτερη επιτυχία του Ολυμπιακού για αν τα έγραφα μετά τον τελικό μπάσκετ θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι αποτέλεσμα πίκρας.

- Όπως και η ζωή, το ποδόσφαιρο είναι απλό και όταν το προσεγγίζεις με απλότητα έχεις καλά αποτελέσματα. Όπως έκανε και ο προπονητής του Ολυμπιακού. 

- Η μόδα του 2004 που ο εκφωνητής ξελαρυγγιάζεται υπέρ της ομάδας "μας" και βλέπει ό,τι θέλει στον αγώνα και όχι ό,τι γίνεται, έχει καταντήσει κουραστικό. Αλλά όταν όλα έχουν γίνει προς πώληση και οι αθλητικογράφοι θα γίνουν πραματευτάδες

Ο έρωτας...

 

https://adrahti.blogspot.com/2024/05/blog-post.html

Κι ὅμως ἕνας ἱερέας θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πιστός. Καὶ τὶ πιστός! Ἕνας ἐραστής. Μάλιστα, ὁ πιὸ περιπαθὴς τῶν ἐραστῶν, ἂν συγκριθεῖ μὲ τὸν πιστό, ἔχει ἕναν νεανικὸ ἐνθουσιασμό. Φανταστεῖτε ἕναν ἐραστή. Θὰ ἦταν ἱκανός, ἀσφαλῶς, νὰ μιλάει ὅλη μέρα γιὰ τὸν ἔρωτά του, ἀκόμα καὶ τὴ νύχτα, καὶ μάλιστα ἐπὶ σειρὰ ἡμερῶν. Ἀλλὰ πιστεύει κανεὶς ὅτι θὰ εἶχε τὴν ἰδέα, ὅτι θὰ μποροῦσε, ὅτι δὲ θά ’βρισκε ἀπεχθὴ τὴν προσπάθεια, νὰ ἀποδείξει προβάλλοντας τρεῖς λόγους ὅτι ὁ ἔρωτας δὲν εἶναι χίμαιρα - ὅπως περίπου ὁ ἱερέας ἀποδεικνύει ὅτι γιὰ τρεῖς λόγους εἶναι σωτήριο νὰ προσεύχεται κανείς, δείχνοντας ἔτσι ὅτι ἡ προσευχὴ ἀπώλεσε τόση ἀπὸ τὴν ἀξία της ὥστε χρειάζονται τρία ἐπιχειρηματα γιὰ νὰ ἀνυψωθεῖ τὸ γόητρό της; 

Γιὰ ὅ,τι ὑπερβαίνει τὴ νόηση καὶ γιὰ ὅποιον πιστεύει, τρεῖς λόγοι δὲν ἔχουν περισσότερη σημασία ἀπὸ τρεῖς μποτίλιες ἢ τρία ἐλάφια σ’ ἕνα ἔμβλημα! - […] Τάχα δὲν εἶναι σαφὲς ὅτι ἕνας αὐθεντικὸς ἐραστὴς δὲν θὰ ἤθελε ποτὲ νὰ ἀποδείξει ἢ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἔρωτά του προβάλλοντας τρεῖς λόγους; Γιατὶ ἀγαπάει, καὶ ὁ ἔρωτας ὑπερβαίνει κάθε λόγο καὶ κάθε ἀπολογία. Ὅποιος ἐπιδίδεται σὲ ἀποδείξεις δὲν εἶναι ἐραστής.

 

Σαῖρεν Κίρκεγκωρ, Ἀσθένεια πρὸς θάνατον, Ἡ ἔννοια τῆς ἀπελπισίας, μτφρ. Κωστῆς Παπαγιώργης, ἐκδ. Καστανιώτη

Mission - Wateland

 

Ανάσταση

 

Υπάρχει η παράδοση, η συνήθεια αν θέλετε οι χριστιανοί να λέμε "Χριστός Ανέστη" αντί οποιουδήποτε άλλου χαιρετισμού για σαράντα μέρες μετά την Ανάσταση. Και μάλιστα κάποιοι το θεωρούν και καίριο δείγμα "χριστιανοσύνης" αυτό. Εγώ -όπως είναι αναμενόμενο- έχω μια κάποια διαφορετική άποψη, χωρίς να απορρίπτω τα παραπάνω(εκτός από το "χριστιανόμετρο"). Προτιμώ αντί να λέμε "Χριστός Ανέστη", να δείχνουμε ότι "Αληθώς Ανέστη". Οι μαθητές είπαν στον Θωμά "Χριστός Ανέστη" αλλά αυτός δεν τους πίστεψε. Όχι τόσο γιατί είχε έλλειμα πίστης ο ίδιος αλλά γιατί αυτοί που είδαν αναστημένο τον Ιησού είχαν μείνει απαράλλακτοι. Αν αναστήθηκε ο Χριστός και τον είδατε πού είναι η χαρά, πού είναι η ελευθερία, πού είναι η αγάπη; Αν τα χείλη μεταφέρουν το γλυκό μήνυμα της Ανάστασης αλλά η γλώσσα μιλά την πικρή διάλεκτο του θανάτου ποια Ανάσταση να πιστέψω; Αν ο νους έχει μείνει στον εγωιστικό και εγωκεντρικό τρόπο σκέψης όπου κύρια θέση κατέχουν το κέρδος και η εξουσία τι σημασία έχει ένας χαιρετισμός αλληλεγγύης και αδελφοσύνης; Αν η καρδιά είναι σκοτισμένη και φυλακισμένη στα μπουντρούμια της ζήλειας και του φθόνου τότε η ανακοίνωση της πλήρους απελευθέρωσης και ελευθερίας πώς να με αγγίξει; Γι' αυτό για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών ας σταματήσουμε να λέμε Χριστός Ανέστη. Ας αρχίσουμε να δείχνουμε και να αποδεικνύουμε ότι Χριστός Ανέστη...

Τα κόμματα που δεν καταλαβαίνουν και ο κόσμος που έχει βαρεθεί

 

Ο κόσμος έχει βαρεθεί πολλά πράγματα. Μεταξύ αυτών την πολιτική και τα κόμματα όπως αυτά υπάρχουν, όπως συμπεριφέρονται, όπως δρουν. Μάλιστα από την πείρα του έχει καταλάβει πως όπου μπλέκονται αυτοί οι παράγοντες «στραβώνει» το πράγμα, ποδηγετείται, εργαλειοποιείται. Άλλωστε κανένα, μα κανένα κόμμα δεν έχει παρουσιάσει μια πρόταση και έναν τρόπο για να εκφραστεί ατόφια και με τα δικά της «θέλω» η κοινωνική διαθεσιμότητα. Ο κόσμος τους είναι τα ποσοστά, η κομματική αυτοαναφορικότητα, οι θέσεις εντός του πλαισίου και συστήματος, η περιχαράκωσή τους. Για παράδειγμα: κράτος, σύστημα και κόμματα είδαν με τεράστια επιφύλαξη τις Πλατείες το 2011, και συνεχίζουν να επιτίθενται προς τους «αγανακτισμένους», να τις θεωρούν αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής (τι ύβρις!). Μετά είδαν τους «εθνολαϊκιστές» να διαμαρτύρονται για τη συνθήκη των Πρεσπών. Τόνοι επιθέσεων και πάλι. Σήμερα ακόμα ο κύριος στόχος όλων των συστημικών δυνάμεων είναι ο «λαϊκισμός» και γενικότερα η «κοινωνία» που δεν καταλαβαίνει πόσο σωτήριες είναι οι «μεταρρυθμίσεις», η «Ελλάδα 2.0», η «πράσινη μετάβαση» (κυριολεκτικά χωρίς καθόλου πράσινο, δάση και θάλασσες), ο «ψηφιακός μετασχηματισμός». Η κοινωνία της Ελλάδας μάλλον είναι οπισθοδρομική και εμείς (οι ταγοί της πολιτικής και της οικονομίας) θα τους «ξεβλαχέψουμε»…

Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ο κόσμος δεν θέλει πόλεμο, αλλά και δεν θέλει ενδοτικότητα και κατεβασμένα παντελόνια σε κάθε επιβουλή της κυριαρχίας μας. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο κόσμος θέλει ειρήνη, αλλά όχι αποστρατιωτικοποίηση των νησιών που επιβουλεύεται ο τούρκικος επεκτατισμός μαζί με το ΝΑΤΟ, για να τα γκριζάρουν πρώτα και να τα αρπάξουν μετά. Παραξενεύονται επειδή ο κόσμος, χωρίς να ξεκινά από αντιδυτική διάθεση, δεν θέλει να είμαστε εχθροί της Ρωσίας, της Σερβίας και της Παλαιστίνης. Δεν μπορεί να νοιώθει ήσυχος από το «ανήκομεν στη Δύση» αφού δεν του παρέχεται καμία ασφάλεια, ούτε φυσικά μπορεί να μην γελάσει όταν ο Μητσοτάκης θεωρεί το «ανήκομεν» λίγο, και ρητορικά λέει «είμαστε η Δύση». (Με αυτό γελάνε και οι Δανειστές και οι ΝΑΤΟϊκοί, διότι ξέρουν ότι είμαστε απλώς «δεδομένοι» και τίποτα παραπάνω).

Ρούντι Ρινάλντι

Το πλήρες κείμενο εδώ: https://edromos.gr/yparchei-gyrizei/

The Cult - Edie (Ciao Baby)

 

Όταν φυσά

 

Υπάρχουν άνθρωποι που όταν φυσά ακούνε τη φωνή του Θεού στον άνεμο. Αυτοί είναι μάλλον προφήτες(ή τρελοί) και η αλήθεια είναι ότι τους σέβομαι. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν φυσά γκρινιάζουν είτε γιατί τους χαλάει το μαλλί ή γιατί πέφτουν φύλλα από τα δέντρα. Κάποιοι άλλοι γκρινιάζουν γιατί κρυώνουν. Αυτοί είναι η πλειοψηφία των πρακτικών ανθρώπων και μάλλον με αφήνουν αδιάφορο, όταν δεν με ενοχλούν κιόλας. Υπάρχουν αυτοί που όταν φυσά εντυπωσιάζονται από τις μυρωδιές που κουβαλά ο άνεμος, ευχάριστες ή δυσάρεστες και αφηγούνται τις ιστορίες τους. Αυτοί είναι ποιητές και συζητώ μαζί τους με ευχαρίστηση. Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που όταν φυσά ο άνεμος στέλνουν μέσω αυτού ευχές σε ανθρώπους που έχουν να δουν χρόνια. Αυτούς τους αποκαλώ φίλους μου και τους αγαπώ. Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες ανθρώπων αναλόγως του πως αντιδρούν όταν φυσά, ας προσθέσει ο καθένας τις δικές του...

Ο αυτοκινητόδρομος

 

Ξέρετε ότι, παίρνοντας τον αυτοκινητόδρομο από την άποψη την καπιταλιστική, ποιος επωφελείται από τον αυτοκινητόδρομο; Ο μεγαλοκτηματίας, που μπορεί τώρα να μεταφέρει πιο πολλά ζωντανά και με χαμηλότερο κόστος.

Το να πατάς τα πόδια σου στη γη μπορεί και να σου είναι ωφέλιμο.  Γιατί μπορείς, αν έχεις ποδήλατο, κανένα παλιοποδήλατο,  να πας με το ποδήλατο όπως πάει η εθνική οδός και να φτάσεις στο επόμενο χωριό χίλια κομμάτια. Αλλιώς, μπορείς να περπατήσεις όπως πάει η εθνική οδός - και ν ατο όφελος του να πατάς τα πόδια στη γη, για τους εκμεταλλευόμενους. Απεναντίας, ένας που έχει κοπάδι, αγρόκτημα και μερικά καμιόνια, αυτός θα ωφεληθεί ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο, συγκριτικά με το να πήγαινε πατώντας τα πόδια του στη γη.

Άρα λοιπόν, για τον αυτοκινητόδρομο μιλώντας, από την κλασική άποψη, διευρύνουμε το χάσμα και άρα δεν καταλαβαίνουμε, πολλές φορές, ποια είναι η πρεπούμενη φόρμουλα. 

Ούγκο Τσάβες, Αλλαγή Ρότας, εκδ. Α/συνέχεια

Russian Circles - "Gnosis"

 

Στο σκοτάδι

 

Μου αρέσει το σκοτάδι. Μου αρέσουν μάλλον οι σκιές. Λατρεύω να κάθομαι το καλοκαίρι με τα ρολά κατεβασμένα και να αφήνω το φως του ήλιου να μένει έξω από το χώρο μου. Περιμένω πώς και πως να μικρύνει η μέρα το χειμώνα και το σκοτάδι της νύχτα να απλωθεί στις περισσότερες ώρες του εικοσιτετραώρου. Το σκοτάδι και οι σκιές έχουν κάτι μαγικό. Κάτι μυστικό, ίσως κάτι θεϊκό. Όπου κυριαρχούν, εκεί αποκαλύπτονται πράγματα που στο φως του ήλιου και στη ρουτίνα του φωτός μένουν κρυμμένα. Πραγματικά λυπάμαι αυτούς που δεν θέλουν ή δεν μπορούν ή δεν ενδιαφέρονται να δουν αυτούς τους αόρατους κόσμους που μόνο όταν πέφτει η νύχτα αποκαλύπτονται. Δεν τους αντιπαθώ, δεν τους μισώ που βλέπουν μόνο αυτά που το φως της ημέρας φανερώνει. Ακόμα και τη νύχτα, αυτοί βλέπουν με την αντανάκλαση του φωτός της ημέρας και όχι με το αποκαλυπτικό σκοτάδι. Οπότε χάνουν και πάλι τους κόσμους που τις προχωρημένες βραδινές ώρες αναδύονται και αναμειγνύονται μεταξύ τους και με τον δικό μας πεζό κόσμο, αυτόν του ηλιακού φωτός. Είναι κρίμα. Βλέπουν τον μισό μόνο κόσμο και όμως νομίζουν ότι βλέπουν καθαρότερα από όλους...

Η εξιδανίκευση του παρελθόντος

 

Ακόμη κι ο πιο ατάλαντος αρχάριος μπορεί να καταφέρει να βλέπει το παρελθόν του μέσα από ένα φίλτρο που κάνει ορατές μόνο τις ρόδινες στιγμές. Μόνο οι τελείως ανίκανοι να εφαρμόσουν αυτό το απλό κόλπο θα διατηρήσουν μια προσγειωμένη αντίληψη για το παρελθόν, μια δυσάρεστη ανάμνηση της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας γεμάτης λύπη για το παρελθόν και φόβο για το μέλλον. Και ποτέ δε θα καταφέρουν να νοσταλγήσουν έστω και στο ελάχιστο αυτά τα ατελείωτα χρόνια. 

Αλλά οι υποψήφιοι δυστυχείς που διαθέτουν λίγο έστω ταλέντο, θα δουν τη νιότη τους σαν το χαμένο παράδεισο και θα τη μετατρέψουν σε ανεξάντλητη αποθήκη δακρύβρεχτης νοσταλγίας.

 Paul Watzlawick, Φτιάξε τη δυστυχία σου μόνος σου, εκδ. Αλήστου μνήμης

Mono Inc. - Children Of The Dark feat. Tilo Wolff, Joachim Witt & Chris Harms

 

Η μουσική του χώματος

 

Υπάρχουν σε κάποια κοιμητήρια, κάποιοι πολύ παλιοί τάφοι. Αν περπατήσετε ανάμεσά τους, θα παρατηρήσετε πως κάποιοι από αυτούς είναι μουσικοί ή τραγουδιστοί τάφοι. Δηλαδή, αν περάσετε από δίπλα τους ώρες που δεν κυκλοφορούν γύρω άλλοι άνθρωποι και υπάρχει ησυχία θα ακούσετε από το έδαφος που καλύπτουν, μέσα από το μαρμάρινο κτίσμα τους, ένα είδος ρυθμικής μουσικής. Σαν κάποιος να χτυπάει, όχι με βία για να βγει έξω, όχι με αγωνία ζητώντας βοήθεια, αλλά με διάθεση περισσότερο να διηγηθεί, να μοιραστεί, ίσως ακόμα και να γιορτάσει. Το χτύπημα αυτό, το ρυθμικό, φανερώνει συνήθως μια παιχνιδιάρικη διάθεση, μια ευφροσύνη και όχι κάποιου είδους τρόμο ή απόγνωση. Αν είναι ή αν μπορεί να είναι από τους νεκρούς με ρωτάτε; Οι χριστιανοί δε πιστεύουμε στα φαντάσματα(αν και πολλοί τα φοβούνται) και δεν πιστεύουμε πως οι ψυχές μένουν στους τάφους φυσικά ή ότι τους επισκέπτονται. Ίσως όμως, η ίδια η γη, το χώμα που υποδέχεται το χώμα κατά την ταφή του ανθρώπου, γιατί χώμα είμαστε κι εμείς, να έχει αυτό τη διάθεση να γιορτάσει την επανένωση με το χωμάτινο σώμα του κεκοιμημένου και σαν μια τελευταία χάρη προς τον κάποτε ζωντανό άνθρωπο να επιθυμεί να διηγηθεί τις ιστορίες του πηλού με τον οποίο ήταν ενωμένη για χρόνια η ψυχή. Ίσως λοιπόν να πρόκειται για τον απόηχο των εορτών που κάνει η γη όταν υποδέχεται ένα καθαγιασμένο κομμάτι της. 

Μεταμόρφωση

 

Όταν ένα πρωί ο Gregor Samsa ξύπνησε από τα όνειρά του, βρήκε στο κρεβάτι του τον εαυτό του μεταμορφωμένο σ' ένα τερατώδες έντομο. Ήτα ξαπλωμένο στη σκληρή θωρακισμένη του πλάτη και έβλεπε, όταν σήκωνε λίγο το κεφάλι του, τη θολωτή, καφετιά κοιλιά του διαιρεμένη από τοξωτές σκληρές ραβδώσεις όπου πάνω της, μόλις και μετά βίας συγκρατιόταν η κουβέρτα του κρεβατιού έτοιμη όλη να γλιστρήσει. Τα πολλά του, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο όγκο του, αξιοθρήνητα λεπτά πόδια τρεμούλιαζαν αβοήθητα μπροστά στα μάτια.

Φρ. Κάφκα, Η Μεταμόρφωση(απόσπασμα) από το βιβλίο τπου Ν. Τζαβάρα, Λόγια της Τρέλας, εκδ. Ίνδικτος

Backworld - Eternal Return

 

Βηθεσδά

 

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ένας παράλυτος στέκεται δίπλα σε μια δεξαμενή, η οποία ονομάζεται Βηθεσδά. Εκεί από καιρό σε καιρό, ένας άγγελος Κυρίου κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε τα νερά· όποιος, λοιπόν, έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Όταν τον βλέπει ο Ιησούς κατάκοιτο, τον ρωτά: «Θέλεις να γίνεις καλά;» Ήξερε πως ήταν έτσι για πολύν καιρό. «Κύριε», του αποκρίθηκε ο άρρωστος, «δεν έχω κανέναν να με βάλει στη δεξαμενή μόλις αναταραχτούν τα νερά· έτσι, ενώ εγώ προσπαθώ να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος κατεβαίνει στο νερό πριν από μένα». Ο Ιησούς θεραπεύει τον παράλυτο και του λέει: «Σήκω πάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως ο άνθρωπος έγινε καλά, σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Η μέρα που έγινε αυτό ήταν Σάββατο. Έλεγαν, λοιπόν, οι Ιουδαίοι άρχοντες στο θεραπευμένο: «Είναι Σάββατο, και δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου».

Ας σταματήσουμε εδώ λίγο τη διήγηση της περικοπής. Βλέπουμε δύο είδη ανθρώπων σε αυτή τη περιγραφή. Από τη μία άνθρωποι που συρρέουν σε ένα τόπο όπου γίνεται κάτι το θαυματουργικό. Άνθρωποι πιστοί προφανώς. Άνθρωποι του Θεού. Και από την άλλη οι άρχοντες των Ιουδαίων, οι γνώστες του Νόμου, οι θεματοφύλακες της πίστης, οι γνώστες των δογμάτων. 

Οι πρώτοι επιζητούν είτε να δουν αν γίνεται ένα θαύμα είτε να συμβεί σε αυτούς τους ίδιους. Και όμως, τον παράλυτο που είναι μόνος του και που ενώ προσπαθεί καιρό να μπει στη δεξαμενή όταν ταράζει τα ύδατα ο άγγελος δεν έχει κανέναν να τον βοηθήσει, κανείς δεν κάνει τον κόπο να τον βοηθήσει. Θέλουν αν δουν ένα θαύμα, πιστεύουν στα θαύματα, πιστεύουν στον Θεό, αλλά κανείς δε θέλει να γίνει κομμάτι ενός τέτοιου θαύματος. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να βοηθήσει έναν άνθρωπο μόνο. 

Οι δεύτεροι, οι γνώστες του Νόμου, βλέπουν μπροστά τους το θαύμα και αναλώνονται στη τήρηση της αργίας του Σαββάτου. Η πίστη τους σε ένα ζωντανό Θεό πεθαίνει εγκλωβισμένη στην ασφυκτική τήρηση του γράμματος και όχι του πνεύματος του Νόμου. Δεν ψάχνουν να βρουν ποιος θεράπευσε και πως τον παράλυτο αλλά ποιος του είπε να σηκώσει το κρεβάτι του ημέρα Σάββατο και να καταλύσει την αργία. 

Όλη η πίστη, όλα τα θαύματα, όλοι οι τόμοι θεολογίας που έχουν γραφτεί, είναι εντελώς, μα εντελώς άχρηστα όταν μένουν σε μια σφαίρα μακρινή. Σε μια σφαίρα απόμακρης πνευματικότητας ή υπερφυσικής θαυματουργίας. Είναι εντελώς μα εντελώς άχρηστα όταν δεν αγγίζουν την καθημερινή μας ζωή. Όταν δεν μας μεταμορφώνουν πρώτα εμάς και έπειτα μέσω ημών και την υπόλοιπη κοινωνία. Όταν αναλωνόμαστε στην ακρίβεια της τήρησης κάποιων κανόνων ή στις εντυπωσιακές θαυμάτων και αφήνουμε τον παράλυτο μόνο του να περιμένει μάταια κάποιον αν τον βοηθήσει να μπει στη δεξαμενή και να θεραπευτεί. 

Ο Χριστός δεν απορρίπτει τα παραπάνω. Και θαύματα έκανε και τον Νόμο τηρούσε. Δεν τα έβαζε όμως αυτά πάνω από το καλό των ανθρώπων. Και τι λέει στον παράλυτο όταν τον ξαναβρίσκει στο ναό; «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από ΄δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Τι χειρότερο μπορεί να πάθει κάποιος που ήταν παράλυτος; Να παραλύσει πνευματικά είτε κυνηγώντας θαύματα και αναζητώντας τον Θεό, ξεχνώντας τους ανθρώπους είτε να γίνει ένας σκληρός τηρητής των κανόνων και με αυτούς να επιβαρύνει και να εξουθενώνει τους συνανθρώπους του. Γιατί καμία αμαρτία μεγαλύτερη δεν υπάρχει από το να ταλαιπωρείς και να οδηγείς τους ανθρώπους σε απόγνωση, στο όνομα της αγάπης σου για τον Θεό.

Θέωση

 

Θα εννοήσουμε τον κόσμο, όταν εννοήσουμε τον εαυτό μας, επειδή εμείς κι αυτός είμαστε δύο αναπόσπαστα μισά. Υιοί Θεού είμαστε, φύτρα θεϊκή. Θα γίνουμε κάποτε αυτό που είναι ο Πατέρας μας.

Νοβάλις, Σκέψεις, εκδ. Στιγμή

Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows - Dead Souls

 

Περαστικοί

 

Μπορεί από τούτον εδώ τον κόσμο να είμαστε περαστικοί και το πέρασμά μας να είναι σύντομο. Αυτά όμως που θα μαζέψουμε  και θα αποφασίσουμε να κουβαλήσουμε μαζί μας, θα τα κουβαλάμε και οπουδήποτε οδηγηθούμε μετά από εδώ. Και θα τα κουβαλάμε μάλλον για πάντα.

Αγνωσία

Παρόμοια είναι τα λόγια ενός άλλου δασκάλου: "Για να πετύχει κανείς μιαν εσωτερική δραστηριότητα, πρέπει να περισυλλέξει όλες του τις δυνάμεις σε μια γωνιά της ψυχής του, κρύβοντάς τις από κάθε εικόνα και μορφή".  Πρέπει δηλαδή να περιπέσει σε μια κατάσταση λησμονιάς και αγνωσίας, ώστε να υπάρξει μια ηρεμία και μια γαλήνη προκειμένου να ακουστεί ο Λόγος. Δεν μπορούμε να υπηρετούμε καλύτερα αυτό το Λόγο παρά μόνον όταν βρισκόμαστε σε ηρεμία και σιγή· μόνον έτσι μπορούμε να τον ακούμε και να τον κατανοούμε. Εμφανίζεται και αποκαλύπτεται σ' εκείνον ο οποίος έχει περιέλθει σε κατάσταση αγνωσίας

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ - ECKHART MEISTER - Εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Apocalyptica ft. James Hetfield & Rob Trujillo - One

 

Ένα σημείωμα από τη στέπα.

Η αλήθεια είναι πως μπορεί κάποιος να με αποκαλέσει πεσιμιστή και να έχει σε μεγάλο ποσοστό δίκιο. Δεν βλέπω το μέλλον με κάποια αισιοδοξία, δεν πιστεύω σε καλύτερες μέρες που είναι καθ' οδόν. Δεν πιστεύω βέβαια ούτε ότι έρχονται χειρότερες και τρομερότερες εποχές. Ούτε πως οι παλιές εποχές ήταν καλύτερες. Πιστεύω σταθερά και ακράδαντα στα μόνιμα χάλια της ανθρώπινης κοινωνίας και αυτού που κατ' ευφημισμό αποκαλείται ανθρώπινος πολιτισμός. Επίσης δεν έχω καμιά αμφιβολία για την ποσότητα ανοησίας και ημιμάθειας που ευδοκιμούν εκεί έξω. Γράφοντας αυτά δε σημαίνει πως έχω κάποια απέχθεια για τη ζωή ή τις εκφάνσεις της. Ίσα ίσα. Χαίρομαι τις μικρές καθημερινές χαρές, τις τέχνες, ασχολούμαι με τη πολιτική, τον αθλητισμό κλπ. Αλλά δεν έχω και τίποτα ψευδαισθήσεις, οι οποίες θα μου γίνουν τόσο αναγκαίες για να βρίσκω μια κάποια ισορροπία ώστε να τις μετατρέψω και σε πυλώνες της καθημερινότητάς μου. Κάποιος θα αναρωτηθεί αν ένας χριστιανός(και παπάς ιδιαίτερα) μπορεί να είναι πεσιμιστής. Να πω την αλήθεια δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει. Το τι πρέπει και τι μπορεί να γίνεται ποτέ δεν αποτέλεσαν μέρος των ενδιαφερόντων μου.

H Βασίλισσα Ράνια για το Παλαιστινιακό

 

https://edromos.gr/vasilissa-rania-oi-ipa-dieykolynoyn-ton-polemo-stin-palaistini/

Με αφορμή τη γενοκτονία στη Γάζα, αναζητώντας φωνές που φωτίζουν από διαφορετικές γωνίες, ιστορικές, πολιτισμικές, εθνικές, πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές, το παλαιστινιακό ζήτημα, τους αγώνες και τα παθήματα των Παλαιστινίων, διάλεξα και τη Βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας, εντυπωσιασμένος από τη συγκροτημένη πολιτική της άποψη που ξεδιπλώνεται χωρίς μισόλογα και στρογγυλέματα. Διάλεξα αποσπάσματα από τις πολύ πρόσφατες εμφανίσεις της στις δημοσιογράφους Joy Reid του MSNBC και Margaret Brennan του CBS News, σκεφτόμενος ότι μόνο μία βασίλισσα θα μπορούσε να βγει και να πει αλήθειες χωρίς να λογοκριθεί από τα μεγάλα αμερικάνικα δίκτυα που διυλίζουν εξονυχιστικά κάθε τι που αναφέρεται στην Παλαιστίνη. Η Βασίλισσα Ράνια, 53 ετών, είναι παλαιστινιακής καταγωγής, έχει τέσσερα παιδιά, ασχολείται ιδιαίτερα με την εκπαίδευση και συνεργάζεται με την UNICEF και άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Στ. Ελλ.

Κάθε πόλεμος είναι άσχημος, αλλά άτομα των ανθρωπιστικών οργανώσεων που έχουν δει πολλούς πολέμους είπαν ότι δεν έχουν ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Η συλλογική τιμωρία των ανθρώπων, ο εκτοπισμός 1,7 εκατομμυρίων ανθρώπων από τα σπίτια τους… Το γεγονός ότι 35.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, εκ των οποίων το 70% είναι γυναίκες και παιδιά… Και αυτή η σύγκρουση έχει σκοτώσει περισσότερα παιδιά μέσα σε πέντε μήνες από ό,τι όλες οι συγκρούσεις στον κόσμο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τόσα πολλά παιδιά δεν έχουν σκοτωθεί στους δρόμους από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση στην ιστορία. Και έτσι υπάρχει οργή στον αραβικό κόσμο και σε όλο τον κόσμο από αυτό που βλέπουμε. Αλλά υπάρχει επίσης οργή για την παγκόσμια απάθεια. Το γεγονός ότι αυτό επιτρέπεται να συμβαίνει. Δικαίως, μετά την 7η Οκτωβρίου, ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και καταδίκασε αυτές τις ενέργειες, αλλά δεν βλέπουμε την ίδια αντίδραση απέναντι σε αυτό που συμβαίνει σήμερα!

Βλέπουμε λαούς να αφήνουν το Ισραήλ να παραβιάζει το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο χωρίς καμία συνέπεια. Και αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα απογοήτευσης στον αραβικό κόσμο. Πολλοί αναρωτιούνται πώς μπορεί το διεθνές δίκαιο να εφαρμόζεται επιλεκτικά;  Γιατί οι δικές μας ζωές αξίζουν λιγότερο; Έχουμε σημασία σε αυτόν τον κόσμο; Και νομίζω ότι αυτό αποτελεί μια αλλαγή παραδείγματος στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την παγκόσμια τάξη.

Δύο μέτρα

Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αναστατώνονται πολύ όταν ακούν τις λέξεις «γενοκτονία» ή «απαρτχάιντ» και τις απορρίπτουν λέγοντας ότι αυτές είναι μεγάλες λέξεις που πετάνε οι άνθρωποι.

Όμως το Διεθνές Δικαστήριο για τη Δικαιοσύνη έχει κρίνει δικαιολογημένη την κατηγορία ότι το Ισραήλ διαπράττει πράξεις γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων. Και έκτοτε έχει εκδώσει προσωρινές διαταγές με τις οποίες ζητάει [από το Ισραήλ] να αποτρέψει πράξεις γενοκτονίας και να εγγυηθεί την απρόσκοπτη βοήθεια. Γνωρίζουμε ότι θα χρειαστούν χρόνια μέχρι να βγάλουν την τελική απόφαση, αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε! Άνθρωποι σκοτώνονται σήμερα! Η ιστορία γράφεται σήμερα! Και έχουμε ήδη αργήσει πολύ και όσο περισσότερο περιμένουμε, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κηλίδα στην παγκόσμια συνείδησή μας. Και το γεγονός ότι μιλάμε για σημειολογία, «είναι γενοκτονία ή δεν είναι;», θα έπρεπε να προκαλεί σοκ στη διεθνή μας κοινότητα. Ποιος θέλει να είναι σε λάθος θέση απέναντι σε μια γενοκτονία; Και όσοι επιτίθενται στις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου για τη Δικαιοσύνη, στην πραγματικότητα υποτιμούν και απορρίπτουν τις εγγυήσεις που έχουμε στον κόσμο μας για να διασφαλίσουμε ότι τα έθνη τηρούν ορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς. Νομίζω ότι είναι σημαντικό το Διεθνές Δικαστήριο να αναλάβει δράση, αλλά δεν θέλουμε συμβολικές χειρονομίες. Τελευταία, έχουμε δει μια αλλαγή του τόνου και της γλώσσας από τις ΗΠΑ προς το Ισραήλ, αλλά οι αξιωματούχοι στο Ισραήλ έχουν δείξει απροθυμία να λάβουν υπόψη τους οποιεσδήποτε συμβουλές ή προειδοποιήσεις από τους συμμάχους τους. Χρειαζόμαστε αυτά τα μέτρα επί τόπου, για να ειπωθεί πραγματικά ότι οι παράνομοι εποικισμοί πρέπει να σταματήσουν, να ειπωθεί ότι η βοήθεια πρέπει να μπει [στη Γάζα], ότι δεν πρόκειται να συνεχιστεί η παροχή επιθετικών όπλων που σκοτώνουν χιλιάδες αθώες ζωές! Αυτές οι ενέργειες είναι πολύ σημαντικές και πρέπει να ασκηθεί διπλωματική πίεση και να μην χρησιμοποιείται το βέτο για να αφήνουμε το Ισραήλ να ξεφεύγει με πράγματα που άλλα έθνη δεν ξεφεύγουν.

DIO - Pain

 

Η σκέψη

Θα ήταν εντυπωσιακό αν δεν ήταν τόσο εκνευριστικό το γεγονός πως υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που θέλουν να σε μάθουν τι και πως να σκέφτεσαι αλλά ελάχιστοί που θα σου επιτρέπουν να σκέφτεσαι ελεύθερα πέρα από τις κομματικές, ιδεολογικές ή θρησκευτικές τους προκαταλήψεις. Γιατί βέβαια όλα τα παραπάνω(κόμματα, ιδεολογίες, θρησκείες κλπ) χρειάζονται ανθρώπους να σκέφτονται μέσα στα όρια που θέτουν αλλά τρέμουν αν κάποιος αρχίζει να σκέφτεται έξω από αυτά τα όρια. Στην καλύτερη περίπτωση τον ονομάζουν γραφικό, στη πιο συνηθισμένη τον διαγράφουν, σε πιο προχωρημένες καταστάσεις τον εξορίζουν και στη χειρότερη περίπτωση, ε, τον σταυρώνουν(μεταφορικά, κυριολεκτικά, δεν έχει και τόση σημασία τελικά). Πάντως, είναι δύσκολο να σκέφτεσαι πέραν των επιτρεπόμενων ορίων που το στρατόπεδο στο οποίο ανήκεις(;) έχει ορίσει.

Black Sabbath - I

 

Απαγορεύτηκε σε εγγονό του Χομεϊνί να διεκδικήσει αξίωμα

 

https://www.rferl.org/a/iran-khomeini-son-candidacy-rejected/27511880.html

Ο δισέγγονος του ιδρυτή της ισλαμικής δημοκρατίας του Ιράν λέει ότι απαγορεύτηκε στον πατέρα του  να είναι υποψήφιος για ένα ανώτατο φορέα κληρικών.

Ο Ahmad Khomeini, ο γιος του Hassan Khomeini, έκανε το σχόλιο για τον πατέρα του σε μια ανάρτηση στις 26 Ιανουαρίου στον λογαριασμό του στο Instagram.

Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA αναφέρθηκε επίσης στην ανάρτηση στο Instagram.

Ο Χασάν Χομεϊνί, ο οποίος έχει στενούς δεσμούς με τους μεταρρυθμιστές, ήθελε να είναι υποψήφιος για τη Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει την εξουσία να επιλέξει τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν.

Στις 16 Φεβρουαρίου αναμένεται να δημοσιευτεί ο τελικός κατάλογος των υποψηφίων για τη Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων.

Ένας υπότιτλος στην ανάρτηση στο Instagram έγραφε: «Χθες το βράδυ διευκρινίστηκε ότι το Συμβούλιο των Φρουρών δεν μπορούσε να εξακριβώσει τα προσόντα του πατέρα μου». Δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες.

Κοντά όσο γίνεται, μακριά όσο δεν πάει

 

Όσο πλανώνται αυτοί που ψάχνουν τον Θεό μέσα στη δημιουργία μόνο, μέσα στα κτίσματα, στη φύση, στα πλάσματα άλλο τόσο πλανώνται κι εκείνοι που Τον αναζητούν αποκλειστικά και μόνο μακριά από αυτά. Ο Θεός βρίσκεται τόσο μέσα στη κτίση όσο και έξω από αυτή. Βρίσκεται κοντά στα κτίσματα όσο τίποτε άλλο αλλά και μακριά από αυτά όσο κανείς άλλος. Αν όμως δεν βλέπουμε τα ίχνη Του μέσα στη Πλάση πώς θα μπορέσουμε να τα βρούμε σε τόσο μακρινά μονοπάτια;

Skyclad - The Thread Of Evermore

 

Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

 

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, είναι αυτός που σε μια μεταβατική τότε περίοδο του γνωστού κόσμου, έθεσε τις βάσεις για μια νέα Αυτοκρατορία, η οποία επέζησε και επηρέασε τον ευρωπαϊκό -και όχι μόνο- πολιτισμό για πάνω από χίλια χρόνια, είναι αυτός που έθεσε υπό την προστασία του την Εκκλησία, σταματώντας τους διωγμούς, οι οποίοι την απειλούσαν με εξαφάνιση ουσιαστικά, και υπογράφοντας το διάταγμα ανεξιθρησκείας στα Μεδιόλανα. Από εκεί και πέρα η Εκκλησία είχε την άνεση να εργαστεί χωρίς να ανησυχεί για τους διωγμούς και τις εκτελέσεις πια αλλά βεβαίως είχε πλέον και τον πειρασμό του εναγκαλισμού με την κρατική εξουσία. 

Η Αγία Ελένη έχει μεγάλο μερίδιο στην ανατροφή του γιου της, του Μ. Κωνσταντίνου, ε χριστιανικές αρχές, έστω κι αν δεν βαπτίστηκε χριστιανός παρά προς το τέλος της ζωής του και είναι αυτή που θαυματουργικά ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας. 

Τόσο η ζωή του Αγίου Κωνσταντίνου όσο και της Αγίας Ελένης, περιστράφηκαν γύρω από τον σταυρό. Τον σταυρό είδε σε όραμα ο Μ.Κωνσταντίνος πριν τη κρίσιμη μάχη που έδωσε, τον Τίμιο Σταυρό ανακάλυψε η Αγία Ελένη. 

Αυτή είναι η ουσία της σημερινή γιορτής και για εμάς. Κατά πόσο ο Σταυρός του Κυρίου μας, σύμβολο των Παθών αλλά και της Ανάστασής Του αλλά κυρίως σύμβολο της σωτηρίας των ανθρώπων παίζουν κάποιο πραγματικό ρόλο στη ζωή μας. Κατά πόσο καθορίζει τις πράξεις και τις επιλογές μας. Κατά πόσο είναι το αντικείμενο, το συμβολικό αντικείμενο της εσωτερικής μας αναζήτησης. Κατά πόσο πιστεύουμε πως είναι σημάδι της σωτηρίας μας και σημάδι προστασίας μας από την επιρροή των δαιμόνων. 

Ο Σταυρός είναι που μας θυμίζει να θυσιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας. Ο Σταυρός μας θυμίζει πως η δικαιοσύνη των ανθρώπων οδήγησε τον μόνο αθώο που περπάτησε στη γη στην σταύρωση. Ο Σταυρός μας δίνει θάρρος και υπομονή ώστε να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα και τις στεναχώριες και να αγωνιζόμαστε για την Ανάσταση. Ο Σταυρός είναι σύμβολο ελευθερίας και σύμβολο αδελφότητας. Είναι η γέφυρα από τη γη στον ουρανό. 

Η σημερινή γιορτή, μια γιορτή της Εκκλησίας, μια γιορτή του σταυρού, η γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης είναι μια καλή ευκαιρία να στοχαστούμε πάνω σε αυτά τα θέματα.

 

Judas Priest - Blood Red Skies

 

Νεκρός σε δυστύχημα με ελικόπτερο ο Πρόεδρος του Ιράν

 

https://sputnikglobe.com/20240520/life-of-late-iranian-president-ebrahim-raisi-1118531327.html

Ο πρόεδρος του Ιράν Εμπραχίμ Ραΐσι πέθανε όταν το ελικόπτερο που τον μετέφερε κατέπεσε για άγνωστη αιτία στην επαρχία του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν της χώρας στις 19 Μαΐου. Ήταν 63 ετών.

Η Τεχεράνη επιβεβαίωσε επίσημα τον θάνατο του Ιρανού προέδρου την Κυριακή. Ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι λόγοι της συντριβής και ποιος ήταν ο ρόλος του στον πολιτικό κόσμο του Ιράν;

Ο Ebrahim Raisi εξελέγη πρόεδρος με γενική ψηφοφορία το 2021, σε ηλικία 61 ετών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το Ιράν αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία - χωρίς δυτική μεσολάβηση. Η χώρα βελτίωσε επίσης πολύ τους δεσμούς της με τη Ρωσία, αποδέσμευσε από το δολάριο και επέκτεινε τους οικονομικούς της δεσμούς με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, ήταν υπό τον Ραΐσι που το Ιράν έγινε πλήρες μέλος του οργανισμού BRICS +.

Ένας Πρόεδρος για  Σταθερότητα

Η εκλογή του Raisi στη θέση του προέδρου έδειξε τη δίψα της κοινωνίας για αξιόπιστη και προβλέψιμη διακυβέρνηση. Η νίκη του Raisi ήταν αναμενόμενη: οι ειδικοί την είχαν προβλέψει πολύ πριν από τις εκλογές. Έτσι, όταν το 62% τοις εκατό των ψηφοφόρων υποστήριξε τον Ραΐσι,  η ψήφος έγινε σύμβολο για τη σταθερότητα. (Τις δύο προηγούμενες προεδρικές εκλογές κέρδισαν δύο πολιτικοί, των οποίων οι υποψηφιότητες είχαν χαρακτηριστεί από έμπειρους ειδικούς ως «περιθωριακές».) Μετά την ψηφοφορία, ο Ραΐσι συμπεριφέρθηκε ως μετριοπαθής συντηρητικός, έχοντας συμπάθεια για τον απλό κόσμο και βοηθώντας τους στη δύσκολη θέση τους - Η δουλειά του Raisi σε ένα ισλαμικό φιλανθρωπικό ταμείο με το όνομά του βοήθησε στην ενίσχυση αυτής της εικόνας.

Υπό τον Ραΐσι, το Ιράν ξεπέρασε βίαιες ταραχές της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης το 2022-2023. Οι ταραξίες χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα την τραγική περίπτωση μιας νεαρής γυναίκας που πέθανε υπό αστυνομική κράτηση.

 

Ο Raisi αναγνώρισε και καταδίκασε τον θάνατο της γυναίκας από τα χέρια ακτιβιστών, αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της ταραχώδους περιόδου συνέχισε να καλεί τους ανθρώπους να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να χρησιμοποιήσουν τους νόμιμους τρόπους για να εκτονώσουν το θυμό τους. Αυτό έγινε δεκτό από τον πληθυσμό.

Από την επαναστατική νεολαία σε μια γρήγορη καριέρα

Ο Raisi γεννήθηκε στην οικογένεια Raissi ενός σιίτη  κληρικού στην πόλη Mashhad (η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν) στις 14 Δεκεμβρίου 1960. Ως νεαρός άνδρας, ήταν υποστηρικτής της Ισλαμικής Επανάστασης του 1978-79 και σύμφωνα με πληροφορίες συμμετείχε στη φοιτητική εξέγερση.

Αφού αποφοίτησε από ένα ισλαμικό σχολείο στο Qom και τελείωσε τις σπουδές του στο ισλαμικό δίκαιο στο πανεπιστήμιο Shaheed Motahari, ο Raisi ακολούθησε καριέρα στο δικαστικό σύστημα της χώρας, υπηρετώντας ως αναπληρωτής εισαγγελέας της Τεχεράνης από το 1985 έως το 1989. Αργότερα διορίστηκε στη θέση του εισαγγελέα της Τεχεράνης.

Το 1994, έγινε επικεφαλής του Οργανισμού Γενικής Επιθεώρησης του Ιράν, θέση που κράτησε μέχρι το 2004, όταν διορίστηκε αναπληρωτής Πρωθυπουργός του Ιράν. Από το 2012 έως το 2021, ο Ραΐσι κατείχε και το αξίωμα του γενικού εισαγγελέα του Ειδικού Δικαστηρίου για τους Κληρικούς της χώρας.

Προεδρική θητεία

Το 2021, ο Raisi, ο οποίος αντιπροσώπευε τη συντηρητική Ομάδα του Συνδέσμου Μαχητικού Κλήρου, εξελέγη Πρόεδρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, κερδίζοντας περίπου το 62% των ψήφων.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, ο Ραΐσι υποστήριξε στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα και προσπάθησε να φτιάξει τους δεσμούς με τη Σαουδική Αραβία που κυριαρχείται από τους Σουνίτες, αποκαθιστώντας τις διπλωματικές σχέσεις με το Ριάντ. Υπό την ηγεσία του, το Ιράν ενίσχυσε την ικανότητά του να προστατεύει τα συμφέροντα και την κυριαρχία του, χρησιμοποιώντας  όχι μόνο  διπλωματία, αλλά και  στρατιωτική δύναμη.

Το παράδειγμα των Μυροφόρων.

 

Η ησυχία δεν είναι αφωνία. Η σιωπή, μέσω των πράξεων, είναι βροντερή και ηχηρότατη. Η ησυχία δεν αντιδιαστέλλεται με τον λόγο αλλά με την πολυλογία.

Η σεμνότητα δεν είναι θέμα ρουχισμού. Η σεμνή γυναίκα φαίνεται σεμνή από την όλη στάση της είτε φορά ράσο είτε μπικίνι.

Οι Μυροφόρες αψήφησαν ένα ολόκληρο σύστημα εκείνη την εποχή- τόσο των Φαρισαίων όσο και των Ρωμαίων- που θεωρούσε τις γυναίκες πάνω κάτω ως πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας και σίγουρα αδύναμες και επιρρεπείς στην ανοησία. 

Το παράδειγμα των Μυροφόρων δεν καλεί τις γυναίκες να κλείσουν τα στόματά τους και να κλειστούν στο σπίτι κοιτώντας το νοικοκυριό. Αν το έκαναν αυτό οι Μυροφόρες δε θα αξιώνονταν να μάθουν πρώτες την Ανάσταση του Κυρίου. Και από το σπίτι βγήκαν και τους κανόνες ευπρέπειας καταπάτησαν και λαλίστατες ήταν ανακοινώνοντας στους φοβισμένους μαθητές ότι αναστήθηκε ο Κύριος. 

Ο Κλέφτης

 

Υπάρχει η εξής ιστορία για κάποιον παγανιστή δάσκαλο. Είπε ο δάσκαλος αυτός σε έναν άλλον: "Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάτι μέσα μου που λάμπει στη διάνοιά μου. Γνωρίζω καλά ότι υπάρχει κάτι, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τι μπορεί να είναι αυτό. Νομίζω πάντως πως αν μπορούσα να το συλλάβω, θα κατείχα πια όλη την αλήθεια". Ο άλλος απάντησε: "Αναζήτησέ το με επιμονή! Διότι αν μπορέσεις να το συλλάβεις, θα έχεις πια κάθε αγαθό και την αιώνια ζωή!" Ο Άγιος Αυγουστίνος μίλησε με το ίδιο πνεύμα: "Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι υπάρχει μέσα μου, που φέγγει και αστράφτει μπροστά στη ψυχή μου. Αν μπορούσε να τελειοποιηθεί και να εγκατασταθεί μόνιμα μέσα μου, αυτό θα ήταν σίγουρα αιώνια ζωή!"

Κρύβεται, λοιπόν, κι όμως φανερώνεται. Έρχεται, αλλά σαν τον κλέφτη που έχει σκοπό να πάρει τα πάντα από την ψυχή. Έτσι, όπως προβάλλει και φανερώνεται λιγάκι, στοχεύει να μαγέψει την ψυχή και να την ελκύσει προς το μέρος του, να τη ληστέψει και να της στερήσει τον εαυτό της. Λέει ο προφήτης σχετικά με αυτό: "Κύρια, απομάκρυνε το πνεύμα τους και δώσε τους το δικό σου πνεύμα". Αυτό είναι και το νόημα των λόγων της ψυχής: "Η ψυχή μου ελιποθύμισεν εις τον λόγον αυτού"(Άσμα Ασμάτων, Ε: 6). Όταν εκείνος εισήλθε, εγώ έπρεπε να απομακρυνθώ. Το ίδιο εννοούσε και ο Χριστός λέγοντας: "Δεν υπάρχει κανείς που άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια εξαιτίας εμού και του ευαγγελίου, που δεν θα λάβει εκατό φορές περισσότερα"(Μρκ. 10:29)

Μάιστε Έκχαρτ, Η Πνευματική Διάσταση των Γραφών, εκδ. Πύρινος Κόσμος

Motley Crue - Kickstart My Heart

 

Οι Μυροφόρες

 

Εκείνο τον καιρό, ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του συνεδρίου, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να του ζητήσει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο· μετά κύλησε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσήφ παρακολουθούσαν που τον έβαλαν. Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει· εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε». Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος· δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.

Οι Μυροφόρες γυναίκες παρακολούθησαν που ενταφιάστηκε ο Ιησούς και πήγαν να τελέσουν τα νεκρικά έθιμα που όφειλαν. Να το προσέξουμε αυτό στην παραπάνω περικοπή. Δεν τους το είπε κάποιος κρυφά, δεν το πληροφορήθηκαν. Παρακολούθησαν, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσήφ πού θάφτηκε ο Κύριος. Ρίσκαραν και τη ζωή τους ακόμα σε περίπτωση που κάποιος θα τις έπαιρνε χαμπάρι! Και την επόμενη μέρα τρεις γυναίκες η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, πήγαν στον τάφο για να αλείψουν το σώμα του Ιησού. Την προηγούμενη, ο Ιωσήφ, μέλος του συμβουλίου με φήμη και ο Νικόδημος ο Φαρισαίος, ο νυχτερινός μαθητής όπως λέγεται επειδή πήγαινε τις νύχτες στον Ιησού για να διδαχθεί από τον Κύριο, πήραν το σώμα του Ιησού και το έθαψαν.

Οι γυναίκες αυτές και οι δύο άντρες ρίσκαραν πολλά για να προσφέρουν τις νεκρικές τιμές στον Ιησού. Στην πραγματικότητα διακινδύνεψαν πολλά για να έρθουν κοντά στον Χριστό. Λέμε όλοι πως θέλουμε να έρθουμε κοντά στον Χριστό. Τι κάνουμε όμως γι' αυτό; Υπάρχει μια περίεργη εκδοχή πνευματικότητα που θέλει να μας πείσει πως με μικρή ή και μηδενική προσπάθεια μπορούμε να έρθουμε κοντά στον Χριστό. Χωρίς να ρισκάρουμε τίποτα. Χωρίς να ιδρώσουμε καθόλου. Όμως αυτό είναι ένα ψέμα. 

Ναι, ο Χριστός όλους μας δέχεται και δε βάζει προϋποθέσεις. Αλλά όταν βρεθείς ή όταν θες να βρεθείς κοντά Του και όταν θες να παραμείνεις κοντά Του, θα αλλάξεις μόνος σου τη ζωή σου. Θα ρισκάρεις την κοινωνική σου θέση, την αξιοπρέπειά σου, την εικόνα σου, τη ζωή σου ακόμα. Θα σε κοροϊδέψουν, θα βοηθήσεις λάθος ανθρώπους, θα θεωρηθείς γελοίος. Όλα αυτά που κινδύνεψαν να πάθουν και τα πρόσωπα της σημερινής περικοπής δηλαδή. Γιατί αυτά που ρίσκαραν, τα διακυβεύματα, είναι αυτά τα ίδια διακυβεύματα της πνευματικής ζωής. 

Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ, Ρωσογερμανός Ορθόδοξος την εποχή του Χίτλερ στη Γερμανία, φλεγόμενος από την πίστη του στον Χριστό αντιτάχθηκε στο ναζιστικό καθεστώς και εκτελέστηκε. Η Αγία Μαρία Σκομπτσόβα, Ρωσίδα μετανάστρια στη Γαλλία, πέθανε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς παίρνοντας τη θέση μιας Εβραίας που θα εκτελούνταν, την ίδια περίοδο. Η Αγία Γαβριηλία, αγάπησε τόσο τον Χριστό που πήγε χωρίς μια δεκάρα στη τσέπη της και χωρίς καμία συνοδεία μέσω Μέσης Ανατολής στην Ινδία όπου πρόσφερε την ανιδιοτελή της αγάπη σε φτωχούς και άρρωστους Ινδούς στο όνομα του Χριστού. Στη γειτονική Βουλγαρία, ένας παππούς, ονομαζόμενος Ντόμπρι Ντόμπρεβ, έζησε όλη του τη ζωή σαν άστεγος ζητιάνος και όσα λεφτά μάζευε από την επαιτεία τα έδινε για να χτίζονται εκκλησίες, ορφανοτροφεία και σχολεία. Αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι ήρθαν κοντά στον Χριστό χωρίς προϋποθέσεις. Δεν μπορούσαν όμως να μείνουν αναλλοίωτοι από την φλόγα της αγάπης του Κυρίου. Άφησαν ανέσεις, άφησαν θέσεις, άφησαν τελικά την ίδια τη ζωή τους κάποιοι γιατί, όπως και ο Χριστός αγάπησαν πολύ. Όπως και οι Μυροφόρες. όπως και ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας και ο Νικόδημος. όπως όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Χριστό και δεν κοιτούν να επωφεληθούν από τη θέση και τη σχέση τους με την Εκκλησία αλλά για χάρη της Εκκλησίας και του Χριστού αναλώνονται για τους συνανθρώπους τους. 

Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Αυτή είναι η φωτιά που έβαλε ο Χριστός στον κόσμο. Αυτός είναι ο αγώνας που καλούμαστε να αναλάβουμε. Αυτός είναι ο τρόπος ζωής που καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Και ας προσέξουμε κι αυτό. Δε μας ζητά ο Χριστός καν να φτάσουμε σε τέτοια επίπεδα όπως τα παραπάνω παραδείγματα. Δε μας ζητά καν αν καούμε. Απλά να ζεσταθούμε λίγο. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει Αυτός...

Η Ευρώπη από τον Διαφωτισμό στο σήμερα...

 

BONFIRE-You make me feel

 

Διαβόητοι!

 

Το κακό είναι ότι βάζουμε την υπόληψή μας πάνω απ' όλα. Κάποτε ήθελα να βοηθήσω σε ένα θέμα κάποιο άτομο. Έκανα κάποια τηλέφωνα και κάποιες ερωτήσεις. Οι πιο συνηθισμένες απαντήσεις ήταν του στυλ: "μη μπλέκεσαι γιατί μπορεί να εκτεθείς, μπορεί να πουν για σένα" κλπ. Ε και; Ας εκτεθούμε και λίγο. Ας πουν και μια κακιά κουβέντα για εμάς αν είναι να βοηθήσουμε κάποιον(έτσι κι αλλιώς λένε αυτοί που είναι να πουν). Ας σπιλωθεί το όνομά μας λιγάκι αν προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε κάποιον να βγάλει μιαν άκρη. Ούτε το όνομα ούτε και η υπόληψη είναι τόσο σημαντικά όσο νομίζουμε. Όπως έλεγε και ο Τζελαλεντίν Ρουμί, ας γίνουμε διαβόητοι!

Οι Σιωνιστές χρησιμοποιούν το θέμα του Ολοκαυτώματος προς όφελός τους

  

https://edromos.gr/ravinos-yisroel-dovid-weiss-oi-sionistes-metatrepoyn-ti-thriskeia-se-ethnikismo/

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι μια σημαντική μερίδα των Εβραίων όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ, αλλά θεωρεί και τους σιωνιστές εγκληματίες, μη Εβραίους, που αλλοίωσαν και προσάρμοσαν τον εβραϊσμό στα μέτρα και τις επιδιώξεις τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα.

Ένας από τους πλέον διακεκριμένους Εβραίους, ο Ραβίνος Yisroel Dovid Weiss, εκπρόσωπος της ορθόδοξης εβραϊκής τάσης Neturei Karta, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στο Σιωνισμό και τον Ιουδαϊσμό.(απομαγνητοφώνηση-μετάφραση από το TRT WORLD)

Δεν είναι μόνο δικά μου τα συναισθήματα, είναι τα συναισθήματα των Εβραίων σε όλο τον κόσμο που είναι πιστοί στη θρησκεία μας, τον εβραϊσμό των τριών χιλιάδων χρόνων. Πονάμε, υποφέρουμε με τον λαό της Γάζας πέρα από λόγια για αυτό που του συμβαίνει, δεν υπάρχει τρόπος να το εκφράσουμε στην απογοήτευσή μας, γιατί η διπλή Νάκμπα (Καταστροφή) έχει γίνει στο όνομα της θρησκείας μας τριών χιλιάδων ετών από ένα κίνημα που είναι εδώ και εκατό περίπου χρόνια ένα πολιτικό εθνικιστικό κίνημα μη θρησκευόμενων Εβραίων. Σιωνιστές, οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν τη θρησκεία μου σε εθνικισμό και να χρησιμοποιήσουν τη θρησκεία της υποταγής στον θεό για να καλύψουν τη δημιουργία ενός κράτους που κατέχει έναν άλλο λαό, φιμώνοντας ως αντισημίτη όποιον θέλει να μιλήσει. Αυτό είναι αποτρόπαιο, δεν είναι καθόλου αληθινό∙ η θρησκεία μου είναι να υπηρετώ τον θεό, η θρησκεία μου δεν είναι να σκοτώνω και να κλέβω, δεν είναι να καταλαμβάνω γη και δεν πρέπει καν να έχουμε κράτος από την καταστροφή του ναού πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Οι Εβραίοι κράτησαν αυτή την πεποίθηση για δύο χιλιάδες χρόνια αυστηρά και ζήσαμε με τους μουσουλμανικούς λαούς ειρηνικά, ζήσαμε σε κάθε αραβική και μουσουλμανική χώρα με ειρήνη και αρμονία. Δεν έχει καμία σχέση με θρησκευτική σύγκρουση αυτό που συμβαίνει εδώ.

Riverside - We Got Used To Us

 

Αδυναμία αντίληψης

 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως λειτουργεί το μυαλό κάποιου που σκοτώνει τη σύζυγό του(φίλη του, αρραβωνιαστικιά του κλπ κλπ) επειδή τον παράτησε, τον απάτησε και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο τόσο πολύ τρομερό για την υπόληψή του. Και μάλιστα στη μέση του δρόμου! Επίσης δεν καταλαβαίνω πώς η υπόληψη κάποιου συνδέεται με το αν η σύζυγός του είναι πιστή ή όχι. 

Δεν μπορώ να καταλάβω τις γυναίκες που συγχωρούν και δίνουν δεύτερες ευκαιρίες σε αυτούς που θα σηκώσουν το χέρι έστω μισή φορά. Δεν υπάρχει "δε θα το ξανακάνει", δεν υπάρχει "φταίω εγώ που με χτύπησε". Υπάρχει με το πρώτο χαστούκι, με το πρώτο σπρώξιμο, με τη πρώτη απειλή "γεια σας και αντίο". Δεν είναι ταινία του Δαλιανίδη η ζωή.

Δεν καταλαβαίνω τα συνεχή κενά και τις συνεχείς τρύπες στη λειτουργία του συστήματος, είτε αφορούν την αστυνομία είτε τη δικαιοσύνη, που επιτρέπει στον κάθε ηλίθιο με υπερτροφικό εγώ να σκοτώνει αυτή που υποτίθεται ότι αγαπάει. 

Δεν καταλαβαίνω αυτούς που σιγά σιγά αποδέχονται αυτή τη κατάσταση, ως φυσιολογική, ως μια ακόμα στατιστική. Έξι γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τους συζύγους/συντρόφους τους σε πέντε μήνες. 1,2 το μήνα...Αυτή δεν είναι μια στατιστική που μπορεί να γίνει αποδεκτή. Και μετρήστε και τα παιδιά που μένουν στο δρόμο και βιώνουν μια τέτοια κατάσταση.

Αν κάποιος τα καταλαβαίνει όλα αυτά, ας μου τα εξηγήσει...

υγ. Δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα, αλλά με τίποτα κάποιες γυναίκες που λένε "ναι αλλά και οι γυναίκες χτυπάνε τους άντρες". Εδώ σηκώνω ψηλά τα χέρια. Η διαφορά είναι τεράστια και σε περιστατικά και σε θέμα άσκησης βίας και δεν μπαίνει καν σε συζήτηση  αυτό.

Dirty Tricks - Back Off Evil (1975)

 

Ειλικρινά

 

Πολλοί άνθρωποι ζητούν να τους πεις ειλικρινά τη γνώμη σου γι' αυτούς. Κι όταν τους τη λες, δε σου ξαναμιλάνε ποτέ. Αν η ειλικρίνεια επικρατούσε τότε όλος ο κόσμος από μικρή ως μεγάλη κλίμακα, από διώροφα, τριώροφα, πολυκατοικίες, χωριά, γειτονιές, πόλεις, δήμους, νομούς, χώρες ολόκληρες, θα γινόταν ένα απέραντο πεδίο μάχης. Η συνέχιση της ζωής στον πλανήτη στηρίζεται στην ικανότητα να είμαστε εντελώς ανειλικρινείς.

Σωτηρία και μυστικοί

 

Η πεποίθηση ότι μπορεί ένας άνθρωπος να σωθεί εκτός των ορίων της ορατής  Εκκλησίας απαιτεί την επανεξέταση από την αρχή όλων των στοιχείων της πίστης, πράγμα που αποδεικνύει πλήρη ασυνέχεια. Διότι ολόκληρο το οικοδόμημα είναι χτισμένο γύρω από την αντίθετη άποψη, την οποία σχεδόν κανείς σήμερα δεν θα τολμούσε να υποστηρίξει. 

Ωστόσο κανείς δεν θέλει ν ομολογήσει την ανάγκη μια παρόμοιας αναθεώρησης. Την αποφεύγει με θλιβερά τεχνάσματα. Οι ανακολουθίες καλύπτονται με τεχνητά επιθέματα, με ηχηρά λογικά άλματα. 

Αν η Εκκλησία δεν ομολογήσει σύντομα αυτή την ανάγκη, κινδυνεύει να αποτύχει στην εκπλήρωση της αποστολής της.

Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς "νέα γέννηση", χωρίς εσωτερικό φωτισμό, χωρίς την παρουσία του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή. Αν λοιπόν υπάρχει πιθανότητα σωτηρίας εκτός Εκκλησίας, είναι εξίσου πιθανές οι προσωπικές ή οι συλλογικές αποκαλύψεις εκτός χριστιανισμού. Τότε, η πραγματική πίστη αποτελεί ένα είδος αποδοχής πολύ διαφορετικής από εκείνη που συνίσταται στην υιοθέτηση της μιας ή της άλλης άποψης. Είναι ανάγκη να επανεξεταστεί από την αρχή η έννοια της πίστης.

Πράγματι, οι μυστικοί σχεδόν όλων των θρησκευτικών παραδόσεων συγκλίνουν σχεδόν μέχρι του σημείου της ταύτισης.  Αυτοί αποτελούν την αλήθεια της κάθε παράδοσης.

Η πνευματική θεωρία των Ινδών, των Ελλήνων, των Κινέζων κα είναι υπερφυσική όσο και εκείνη  των χριστιανών μυστικών. Συγκεκριμένα, υπάρχει μια στενότατη συγγένεια ανάμεσα στον Πλάτωνα και τον Ιωάννη του Σταυρού λόγου χάρη. Όπως επίσης ανάμεσα στις ινδουιστικές Ουπανισάδες και τον άγιο Ιωάννη του Σταυρού. Παρομοίως και ο ταοϊσμός είναι πολύ κοντά στον χριστιανικό μυστικισμό. 

Ο ορφισμός και ο πυθαγορισμός ήταν γνήσιες μυστικές παραδόσεις. Το ίδιο και τα Ελευσίνια μυστήρια.

Σιμόν Βέιλ, επιστολές προς έναν ιερέα, εκδ. Ευθύνη

BLACK SABBATH Iron Man

 

Συναλλαγή

 

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι υποστηρίζουν με πάθος πως το χρήμα δε φέρνει ευτυχία και πως οι πλούσιοι έχουν πολλά προβλήματα και στεναχώριες που δεν έχουν οι φτωχοί. Κανείς από αυτούς όμως δε δέχτηκε να μου δώσει μεγάλο κομμάτι των χρημάτων τους σε αντάλλαγμα με ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι από την ευτυχία μου...

Δίκαιο

 

Σε μια χώρα όπου η φιλοδοξία κάθε νομιμόφρονα πολίτη είναι να έχει περισσότερα από τους άλλους, μου φαίνεται όχι μόνο δίκαιο αλλά και φυσικό την εξουσία να την έχει κάποιος που θα έχει περισσότερα από τους άλλους

Wolinski - Σκέψεις, εκδ. Ροές

Budgie - I Can't See My Feelings

 

Καλύτερα έξω...

 

 Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα κοιμητήριο, υπηρεσία. Με πλησιάζει ένας εργαζόμενος και αφού με καλημερίζει μου λέει: "Χαρούμενο σε βλέπω πάτερ, έχει κίνηση;". "Μπα, καθόλου" του απαντάω χαμογελώντας. "Τότε γιατί είσαι έτσι χαρούμενος;" με ξαναρωτά. "Βλέπεις όλους αυτούς γύρω μας που είναι στο χώμα μέσα; Ε, εγώ δεν είμαι" του λέω. Μερικές φορές ξεχνάμε τα πολύ βασικά πράγματα και τα παραβλέπουμε.

Η αληθινή ταυτότητα

 

Το να λες ότι είμαι φτιαγμένος κατ' εικόνα Θεού σημαίνει ότι η αγάπη είναι ο λόγος της ύπαρξής μου, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Η αγάπη είναι η αληθινή μου ταυτότητα. Η ανιδιοτέλεια είναι ο αληθινός μου εαυτός." - Thomas Merton, New Seeds of Contemplation (Νέα Υόρκη, ΝΥ: A New Directions Paperbook, 1961) 60.

Dust - From a Dry Camel

 

Το φαγητό της μαμάς

 

Ημέρα της Μητέρας και ακούγοντας έναν ραδιοφωνικό σταθμό το πρωί τα μηνύματα των ακροατών, των αντρών ακροατών, έχω να πω, πως η ψύχωση των Ελλήνων με τη μητέρα τους φτάνει σε άλλα επίπεδα. Τι υπερβολές ακούστηκαν, τι πομπώδη μηνύματα, τι μελιστάλαχτες, γλυκερές ανοησίες δεν περιγράφεται. Δε λέω να μην αγαπάνε την μάνα τους οι άνθρωποι αλλά κι αυτή η τόση υπερβολή πια! Ούτε μετά τη πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Confernece δεν ακούστηκαν τόσες σαχλαμάρες. Και θυμήθηκα και εκείνη τη κλασική ατάκα, "το φαγητό της μαμάς μου" που λέγανε(λένε ακόμα;) οι σύζυγοι στις συζύγους. Ήθελα να ήξερα όλων αυτών οι μανάδες ήταν διασταύρωση των παρουσιαστών του master chef; 

Να πω σοβαρά την άποψή μου. Να βλέπω άντρα άνω των 25 να έχει τέτοιο κόλλημα με τη μάνα του, μου φαίνεται αν μη τι άλλο γκροτέσκο. Άλλο αγάπη κι άλλο ψυχασθένεια. Και άλλο ψυχολογική εξάρτηση. Και απ' ό,τι κατάλαβα στην Ελλάδα το έχουμε πάει σε άλλο, διαστρικό, επίπεδο. Εμείς και οι Ιταλοί, οι οποίοι λέγεται ότι μας ξεπερνάνε σε αυτό το άθλημα(φοβάμαι να σκεφτώ καν τι θα γίνεται εκεί). 

Ναι, το κείμενο είναι αρκετά καυστικό και κάπως απόλυτο  φαντάζομαι ότι κάποιοι θα εκνευριστούν. Και κάποιες. Οι οποίες κάποιες όταν θα ξαναπαραπονεθούν για το "φαγητό της μαμάς" να κάτσουν λίγο και να σκεφτούν τι σχέση χτίζουν με τους δικούς τους γιους, όσες έχουν. Για τους κάποιους έχω να πω: ωριμάστε ρε επιτέλους! Έχετε γίνει κοτζάμ μαντράχαλοι και έχετε οικογένειες και κλαψουρίζετε για το φαγητό της μάνας σας και θέλετε και αγκαλιές λες και είστε μπέμπηδες. Άντε ντε!

Εθνικιστής

 

Ο κ. Κόυνερ δεν θεωρούσε απαραίτητο να ζει σε μία συγκεκριμένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έτυχε να περνάει από μια πόλη που την είχε καταλάβει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σ' αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο, μα προπαντός ενάντια στη χώρα που εκπροσωπούσε ο άνθρωπος αυτός, τόσο , που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να καταποντιστεί. Γιατί, ρώτησε ο κ.Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξαλείψουμε τη βλακεία· γιατί κάνει βλάκες κι αυτούς που τη συναντούν.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, από τις "Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ", Αν οι άνθρωποι ήταν καρχαρίες εκδ. Παρά Πέντε

King Crimson - The Court Of The Crimson King

 

Κυριακή του Θωμά

 

Την ίδια εκείνη μέρα, την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στάθηκε στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ’ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι». Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω». Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ’ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!» Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι’ αυτού τη ζωή. 

Υπάρχει η αμφιβολία και υπάρχει και η άρνηση. Υπάρχει ο αναζητητής της αλήθειας και υπάρχει και αυτός που προφασιζόμενος την αναζήτηση απλά δεν θέλει να δεχτεί την αλήθεια. Η πρώτη περίπτωση είναι του Θωμά. Στη δεύτερη περίπτωση απευθύνεται ο Ιησούς όταν λέει «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!» . Στην πρώτη περίπτωση αυτός που ερευνά πραγματικά ζητά να βρει την αλήθεια, στη δεύτερη αυτός που λέει πως ερευνά ζητά συνεχώς κι άλλες και άλλες δήθεν αποδείξεις ώστε να μπορεί συνεχώς να την αρνείται. Επιπλέον δεν γίνεται να ζητάμε όλοι να εμφανιστεί ο Χριστός μπροστά μας ή να κάνει ένα θαύμα ή με κάποιον τρόπο αισθητή τη παρουσία του στον κόσμο για να Τον πιστέψουμε. Αυτό μας θυμίζει τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς οι οποίοι κορόιδευαν τον Χριστό πάνω στον σταυρό και του ζητούσαν να κατέβει από τον σταυρό για να Τον πιστέψουν. Αυτό δεν είναι αποκάλυψη της αλήθειας -αυτή γίνεται μέσα από τις διδασκαλίες του Ιησού, των Αποστόλων, των Πατέρων και των Μητέρων της Εκκλησίας μας - αλλά επιβολή της αλήθειας η οποία ακυρώνει την ελευθερία του ανθρώπου. Λένε πολλοί "γιατί δε σταματά ο Θεός τους πολέμους ώστε να τον πιστέψουμε;". Οι πόλεμοι δε θα σταματήσουν με μια θαυματουργική επέμβαση του Θεού η οποία θα μας αφαιρέσει και κάθε δικαίωμα επιλογής, θα σταματήσουν όταν εμείς επιλέξουμε να γίνουμε πραγματικά παιδιά του Θεού και δούμε όλους τους ανθρώπους ως αδέρφια μας. Η ελευθερία είναι πολύτιμη και φέρει και το βάρος της ευθύνης. Αυτό που ζητούν λοιπόν όσοι αμφιβάλλουν με τον δεύτερο τρόπο είναι ο Θεός να μας αφαιρέσει την ελευθερία, τη δυνατότητα επιλογής, ώστε μετά να μπορούν να κατηγορούν και τον Θεό-δυνάστη...

Υπάρχει όμως και η αμφιβολία η υγιής. Αυτή που ψάχνει, που αναζητά, που ζητά να δει πέρα από το πέπλο του κόσμου, της παραδοσιοκρατίας, της αυθεντίας. Ο Απόστολος Θωμάς δε πιστεύει στα λόγια των άλλων μαθητών. Γιατί; Γιατί αυτοί, αν και έχουν δει τον αναστημένο Χριστό, δεν παρουσιάζουν κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά τους, στον τρόπο τους. Είναι ακόμα σαστισμένοι και φοβισμένοι. Πώς να δεχτεί τον λόγο τους; Πολλές φορές στην Εκκλησία κάποιοι μιλούν για παράδοση και για πραγματική Ορθοδοξία. Και είναι βουτηγμένοι στο άγχος, τα νεύρα, τον φόβο για ορατούς και αόρατους εχθρούς. Ποια Ορθοδοξία και ποιον αποκεκαλυμμένο Χριστό πιστεύουν αυτοί; Ποια είναι η πραγματική τους σχέση με τον Χριστό των Ευαγγελίων, με τις διδαχές της Εκκλησίας; Καμία. Θλιβεροί συνεχιστές και ενθύμια των φορών που η Εκκλησία, ως προς το ανθρώπινο σκέλος της, έχει υποκύψει στον κόσμο είναι. Κι ας καταφέρονται εναντίον του κόσμου. Για να αποφεύγουμε να πέσουμε στην παγίδα και να πειστούμε από  τέτοιους ανθρώπους, χρειαζόμαστε το ερευνητικό και δύσπιστο πνεύμα του Αποστόλου Θωμά. Για να μην καταπίνουμε αμάσητο ό,τι μας πουλάνε. Και ας μας μαλώσει ο Χριστός και λίγο όταν τελικά Τον προσκυνήσουμε πραγματικά. Δεν πειράζει, κι αυτό για καλό μας θα είναι.

Η σημερινή Κυριακή, η σημερινή γιορτή, δεν έχει σκοπό να καταδικάσει την αμφιβολία, δεν έχει σκοπό να σταματήσει την έρευνα. Έχει σκοπό να μας κάνει να δούμε την πραγματική από τη πλαστή αναζήτηση της αλήθειας και έχει σκοπό να μας εκπαιδεύσει στο να ξεχωρίζουμε αυτούς που πραγματικά είδαν τον Αναστημένο Χριστό και που άλλαξαν τη ζωή τους για χάρη Του από αυτούς που είδαν μεν τον Κύριο αλλά παρέμειναν κλεισμένοι στις πρότερες αντιλήψεις τους. Είναι μια γιορτή διδακτική και όχι αφοριστική. Μια Κυριακή που μας καλεί να χρησιμοποιούμε το μυαλό και την καρδιά μας και όχι να τα εγκλωβίζουμε. 

Ελμαδάμ, ο Λογικός

 

Μου ζητάτε να μιλήσω για τον Ιησού. Είναι πολλά αυτά που ΄χω να σας πω, μα δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα. Ο,τιδήποτε ωστόσο, λέω γι' Αυτόν τώρα είναι αληθινό, γιατί τα λόγια ειν' άχρηστα, εκτός κι αν φανερώνουν την αλήθεια.

Ιδού ένας άνθρωπος ατίθασος, ενάντιος σε κάθε τάξη· ένας επαίτης αντίθετος σε κάθε αποχτήματα· ένας μέθυσος που διασκέδαζε με καθάρματα κι απόκληρους.

Δεν ήταν ο περήφανος γιος του Κράτους, μήτε ο προστατευμένος πολίτης της Αυτοκρατορίας. Γι' αυτό ένιωθε περιφρόνηση και για το Κράτος και για την Αυτοκρατορία.

Μπορούσε να ζήσει ελεύθερος κι ανυπάκουος σαν τα πτηνά του ουρανού, γι' αυτό οι κυνηγοί Τον κατέβασαν με τα βέλη τους στη γη.

Κανείς δε μπορεί να γκρεμίσει τους πύργους του χθες και να ξεφύγει απ' τις πέτρες που γκρεμίζονται.

Κανείς δεν μπορεί ν' ανοίξει τους υδατοφράχτες των προγόνων του δίχως να πνιγεί. Αυτός είναι ο νόμος, Επειδή ο Ναζωραίος παραβίασε το νόμο, Εκείνος και οι άφρονες οπαδοί Του έφτασαν στο μηδέν. 

Κι έζησαν πολλοί άλλοι σαν κι Εκείνον, άνθρωποι που θα μπορούσαν ν' αλλάξουν την πορεία του πεπρωμένου μας.

Οι ίδιοι άλλαξαν και βρέθηκαν χαμένοι. 

Υπάρχει ένα κλήμα δίχως καρπό που φυτρώνει στα τείχη της πόλης. Αναρριχάται και προσκολλάται στις πέτρες. Αν έλεγε το κλήμα, "Με τη δύναμη και το βάρος μου θα καταστρέψω τούτα τα τείχη", τι θ' απαντούσαν τ' άλλα φυτά; Σίγουρα θα γελούσαν με την ηλιθιότητά του.

Λοιπόν, δεν μπορώ παρά να γελάσω μ' αυτόν τον άνθρωπο και τους άφρονες μαθητές Του.

Χαλίλ Γκιμπράν, Ιησούς ο γιος του ανθρώπου, εκδ. Ιάμβλιχος

Aphrodite's Child - The Four Horsemen

 

Ένας φόρος τιμής στο μαροκινό ποδόσφαιρο.

 

Το παρόν κείμενο είναι διαφορετικό καθώς είναι ποδοσφαιρικό. Ήταν στο παγκόσμιο κύπελλο του 1994 όταν ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το μαροκινό ποδόσφαιρο. Ήταν η πρώτη φορά που είδα την εθνική ομάδα του Μαρόκου, μιας χώρας που με γοήτευε με αυτή τη βορειοαφρικάνικη εξωτικότητα που εξέπεμπε. Εκείνη η ομάδα, τότε την αποκαλούσαν- με αρκετή δόση υπερβολής είναι η αλήθεια- "Βραζιλία της Αφρικής", έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο αλλά τελικά αποκλείστηκε. Μπροστάρη είχε έναν εκπληκτικό μεσοεπιθετικό με αλογοουρά τον Μουσταφά Χατζί. Ένας παίκτης χάρμα ιδέσθαι, με μεγάλη γκάμα κινήσεων και επινοήσεων. Θυμάμαι ότι ξενυχτούσα για να δω τα παιχνίδια του, το μουντιάλ γινόταν στις ΗΠΑ. Δυστυχώς εκείνη η ομάδα αποκλείστηκε νωρίς από τη διοργάνωση.

Εκεί που όμως ερωτεύτηκα το ποδόσφαιρο των Μαροκινών ήταν όταν έπεσε στην αντίληψή μου η δράση του κεντρικού αμυντικού Ρασίντ Νεκρούζ. Πολύ καλός αμυντικός με λίγο...ανορθόδοξο παιχνίδι ώρες ώρες(ναι, κάνει στον αντίπαλο επιθετικό αυτό ακριβώς που νομίζετε ότι βλέπετε στη φωτογραφία. Έκτοτε έγινε αφοσιωμένος οπαδός του ποδοσφαίρου της χώρας αυτής. 

Στον Ολυμπιακό ήρθαν κατά καιρούς αρκετοί Μαροκινοί ποδοσφαιριστές. Οι πρώτοι δεν προσέφεραν και πολλά, κατά σύμπτωση οι δύο που θυμάμαι ήταν κεντρικοί αμυντικοί, μέχρι που έπιασε λιμάνι, σε κάπως μεγάλη ηλικία, ο καταπληκτικός επιθετικός με το όνομα Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Πολύ καλή παρουσία που συνοδεύτηκε με τίτλους και κάποια καλά ματς στην Ευρώπη. Σύντομα έγινε αγαπημένος όλων των φιλάθλων και οπαδών του Ολυμπιακού. 

Και φέτος μας ήρθε τούτος εδώ. Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί, ο οποίος έμελλε να βάλει πέντε συνολικά γκολ στην Άστον Βίλα και να χαρίσει την πρόκριση στον τελικό στην ομάδα μας. Όταν ήρθε το καλοκαίρι, οι "βαθιοί γνώστες" του ποδοσφαίρου που έχουν γνώμη ειδικού και γνώσεις παιδιού του νηπιαγωγείου και ξέρουν να λένε ότι η ομάδα τους μονίμως αδικείται και μονίμως νικάει δίκαια, ως εκεί φτάνουν οι γνώσεις και οι ποδοσφαιρικές τους σκέψεις, αρχικά μουρμούριζαν και σιγά σιγά έφτασαν στο συμπέρασμα ότι το παιδί δεν κάνει. Εγώ επειδή να πω την αλήθεια τους έχω σιχαθεί όλους αυτούς τους βλάκες στην Ελλάδα που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να λένε πως έσκισε η ομαδάρα τους τον αντίπαλο(κι ας βοήθησε ο διαιτητής, ο πρόεδρος της ομάδας, ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της δημοκρατίας) βλέπω αποσπασματικά πια κάποια πράγματα. Βλέποντας κάποιες κινήσεις του παίκτη στα πρώτα φιλικά είπα ότι ο τύπος είναι πολύ καλός. Δε περίμενα ότι θα ήταν τόσο καλός βέβαια. Και φυσικά έχω διπλή χαρά για το γεγονός ότι η πρόκριση ήρθε  από δικό του σόου στα δυο παιχνίδια με τους Άγγλους και που είναι πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση. Ε, δεν ξέρω τι θα γίνει στον τελικό, δε τρελαίνομαι κιόλας, μακάρι να το πάρουμε και να βάλει άλλα πέντε γκολ και ο "δικός μου". 

Meat Loaf - I'd Do Anything For Love (But I Won't Do That) (Official Music Video)

 

Τα δεσμά

Κατά τη διάρκεια των δημόσιων προσευχών ένας πλούσιος άρχοντας αναφώνησε: "Θεέ μου, σπλαχνίσου με και ευλόγησέ με!". Ένας δερβίσης που έτυχε ν' ακούσει τη προσευχή του, του είπε: "Τολμάς και ζητάς το έλεός Του όταν η συμπεριφορά σου μοιάζει να λέει: "Η γη μόλις και μετά βίας μπορεί να σηκώσει ένα άτομο της δικής μου αξίας". Έχεις υψώσει ένα παλάτι προς τον ουρανό, διακοσμημένο με χρυσάφι, που σαστίζει κανείς όταν το βλέπει· δέκα νεαρά αγόρια και δέκα κορίτσια σε περιμένουν για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις σου. Πώς, λοιπόν, μπορείς και ζητάς το έλεός Του; Δες τη ζωή σου, όλα αυτά που κατέχεις -δεν υπάρχει χώρος για έλεος μέσα σε αυτό το χάος! Ντροπή σου, άνθρωπε! Μέχρι να απομακρυνθείς από την εξουσία και τον πλούτο και όλη τη δυσώδη περηφάνια σου, τίποτε δε μπορεί να γίνει- μετανόησε τώρα και δες πως σαν ήρωας μπορείς ακόμη να σπάσεις τα δεσμά σου και να ελευθερωθείς.

Φαρίντ Αττάρ - Το Συνέδριο των Πουλιών εκδ. Αρχέτυπο

Προσευχή και κέρδος

 

Στην ευαγγελική περικοπή της Παρασκευής της διακαινησίμου, διαβάζουμε πως ο Ιησούς βρίσκοντας στην αυλή του ναού τους εμπόρους, αναποδογύρισε τους πάγκους τους, έδιωξε τα ζώα που πωλούσαν και έριξε κάτω τα κέρματα που είχαν μαζέψει, λέγοντάς τους να μην μετατρέπουν τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου. 

Πολλοί μένουμε σε μια επιφανειακή ανάγνωση αυτής της περικοπής και θεωρούμε πως μιλούσε ο Κύριος εναντίον του χρήματος. Δε μιλούσε βέβαια εναντίον του χρήματος αλλά εναντίον της λατρείας του χρήματος, εναντίον της λατρείας του κέρδους. 

Κέρδος όμως δεν έχουμε μόνο από τα χρήματα. Το κέρδος μπορεί να είναι και πολιτικό, πόσοι υποψήφιοι δεν κάνουν ουσιαστικά περιοδείες στους ναούς της περιφέρειας ή του δήμου τους, μπορεί να είναι επιχειρηματικό, μπορεί να είναι κέρδος που αποκομίζει κάποιος ιερέας. Αυτά όμως είναι γνωστά και εύκολα τα καταδικάζουμε. Ας μπούμε όμως λίγο σε πιο βαθιά, σε πιο εσωτερικά μονοπάτια, τι λέτε;

Γιατί πηγαίνουμε στην εκκλησία; Γιατί προσευχόμαστε; Προσευχόμαστε για υγεία; Για κάποια επαγγελματική επιτυχία δική μας ή των παιδιών μας; Ίσως για μια θέση στον Παράδεισο; Αυτά δεν αποτελούν προσπάθεια για την αποκόμιση κάποιου κέρδους; Κέρδος δεν είναι μόνο αυτό που μετριέται σε ευρώ. Κέρδος είναι και το να πούμε "Κύριε, σου προσφέρω τρεις ώρες από τη ζωή μου, ή πέντε ή δέκα ή δύο, προφύλαξε εμένα και τους δικούς μου από κάθε κακό. Αυτό όμως είναι συναλλαγή. Αυτό είναι εμπόριο. Πουλάμε το χρόνο μας ή κάποια προσπάθεια που καταβάλλουμε όταν πάμε στην εκκλησία για να κερδίσουμε κάτι άλλο που έχει αναλογικά μεγαλύτερη αξία. Είναι κακό θα πει κάποιος να ζητάμε κάτι τέτοιο; Δεν είναι το σωστό θα του απαντήσω μα είναι ανθρώπινο. Είναι κομμάτι της πεπτωκυίας ανθρώπινης φύσης, είναι κομμάτι του ειδωλολάτρη ανθρώπου που μας έχει μείνει και μας ταλαιπωρεί. Όταν προσευχόμαστε για ο,τιδήποτε εκτός από το να γίνει το θέλημα του Θεού, προσευχόμαστε λάθος, όσο κι αν μας φαντάζει σωστό. Άλλωστε το ίδιο σωστό φαντάζει και σε ένα πολιτικό να έρθει στην εκκλησία σε προεκλογική περίοδο αλλά και σε έναν μικροπωλητή να απλώσει τον πάγκο του έξω από την εκκλησία σε ένα πανηγύρι. Δεν είναι όμως. 

Στο σημερινό ευαγγέλιο βλέπουμε πόσο εύκολα το λάθος λογίζεται σωστό αλλά και πως το μυστικό, το εσωτερικό είναι άρρητα συνδεδεμένο με το κοινωνικό, το εξωτερικό και πως η προσπάθεια να διαχωριστούν αυτά είναι μάταιη εκτός από λανθασμένη. Σήμερα λοιπόν, ημέρα που γιορτάζει η Παναγία, η Ζωοδόχος Πηγή, ας λουστούμε κι εμείς με τα νερά της αληθινής πίστης και ας βουτήξουμε στη θάλασσα της πραγματικής προσευχής, μακριά από κάθε έννοια κέρδους και συναλλαγής.