Το είχα διαβάσει σε κάποια, ας τη πούμε ορθόδοξη, ιστοσελίδα. Να μην πολυλογώ, η ουσία ήταν ότι μια γυναίκα που ο άντρας της αγαπούσε άλλη και την απατούσε με εκείνη, της το ανακοίνωσε μάλιστα, έμεινε μαζί του, έκανε υπομονή και τελικά τον κέρδισε με τα χρόνια. Και αυτό πάνω κάτω παρουσιαζόταν σαν μια γενική διδασκαλία. Εκτός του ότι είναι απαράδεκτο να πας να εφαρμόσεις την ίδια συνταγή σε διαφορετικούς ανθρώπους και συνθήκες, τελικά τι κέρδισε; Άλλαξε ο άνθρωπος αυτός ή απλά τα χάλασε με την άλλην(αν δεν τον παράτησε κιόλας); Και από πού κι ως πού μια γυναίκα να σηκώσει τον σταυρό ενός τέτοιου άθλιου συζύγου μέχρι να πάψει να περνάει η μπογιά του και να τον έχει για να τον γηροκομήσει; Σώθηκε ο γάμος; Ποιος γάμος; Αυτός ο γάμος που εξευτέλιζε διαρκώς ο σύζυγος; Που καταπατούσε καθημερινά την εντολή που δίνεται κατά το μυστήριο του γάμου να αγαπά τη γυναίκα του όπως ο Χριστός την Εκκλησία; Και αυτό επεκτείνεται και σε άλλες περιπτώσεις; Αν ο άντρας είναι βίαιος(αλήθεια πόσο εύκολο είναι να προτείνεις σε κάποιον αν μαρτυρήσει, ε;) αν είναι τζογαδόρος ή μέθυσος; Αν κάνει κακό στα παιδιά; Αλήθεια είναι αυτοί σταυροί που ο Χριστός θέλει να σηκώνουν οι γυναίκες; Αλήθεια έχει αυτό κάποια σχέση με το Ευαγγέλιο που διαβάζουμε τις Κυριακές; Κάποιοι μου λένε συχνά "να βάλει ο Θεός το χέρι Του" και τους απαντώ "με αυτά που λέμε και κάνουμε το ζήτημα δεν είναι να βάλει το χέρι Του αλλά να μη βάλει το πόδι Του καμιά ώρα".
Πίνακας: Unequal marriage by Vasily Pukirev
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου