Το δίκαιο για το οποίο ήταν τόσο περήφανοι οι Ρωμαίοι, που έδινε την πιο δίκαιη λύση, σε τι κατέληξε εν τέλει; Στο ν' αφήσει έναν πληρεξούσιο των Ρωμαίων να υποχωρήσει στις απαιτήσεις του όχλου και να καταδικάσει σε θάνατο έναν αθώο, χωρίς κανένα έγκυρο κίνητρο(ο ίδιος ο Πιλάτος το παραδέχεται!). Να τι μπορούμε να περιμένουμε από ένα εξαίρετο νομικό σύστημα! Άρα το γεγονός ότι ο Ιησούς υποτάσσεται στη δίκη, δεν είναι καθόλου αναγνώριση της νομιμότητας της εξουσίας της κυβέρνησης, αλλά απεναντίας είναι το ξεσκέπασμα της θεμελιώδους αδικίας αυτού που υποτίθεται ότι περιμένουμε από τη δικαιοσύνη! Και αυτό ακριβώς ένιωσαν όσοι είπαν: "Σ' αυτή τη δίκη του Ιησού, αποκαθίστανται όλοι οι σταυρωθέντες καταδικασθέντες σε θάνατο από τη Ρώμη!" Συναντούμε, λοιπόν, για μια ακόμη φορά την πεποίθηση των συγγραφέων της Βίβλου ότι όλες οι εξουσίες είναι άδικες. Θα ξαναβρούμε την ηχώ αυτού στον Εκκλησιαστή: "Εκεί που βρίσκεται η έδρα της δικαιοσύνης, εκεί βασιλεύει η κακία".
Ζακ Ελλύλ, Χριστιανισμός και Αναρχία, εκδ. Νησίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου