Κάθε φορά που ακούω -και είναι πολλές οι φορές αυτές- μια μάνα να λέει: "άσ'το το παιδί να κάνει ότι θέλει, άντρας είναι" για το αγοράκι της, δε ξέρω αν θα πρέπει να θυμώσω ή να λυπηθώ, Να θυμώσω για τη διαιώνιση της ανοησία και του κακού τρόπου ανατροφής των παιδιών μας ή να λυπηθώ για ένα ακόμα αγόρι που δε θα ενηλικιωθεί και δε θα ολοκληρωθεί σαν προσωπικότητα ποτέ και ακόμα περισσότερο για τις κοπέλες/τη κοπέλα που θα βρεθούν/εί στο δρόμο του. Αυτή η νοοτροπία ότι ο άντρας πρέπει από μικρός να μάθει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, είναι ένα μικρό μόνο δείγμα του πόσο κακοί γονείς είμαστε διαχρονικά και πόσο στραβά χτίζουμε τη κοινωνία μας. Ίσως να είμαι λίγο υπερβολικός, ίσως και λίγα να λέω. Ποιος ξέρει;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ψιχάλα
Καθώς μελετούσα μετά μανίας βιβλία των Swedenborg, John Dee, Eliphas Levi, Hakim Bey, Murray Bookchin, Michael Lowy και William Blake(και ...
-
https://owlcation.com/social-sciences/The-Meaning-of-Sparrows-Identification-and-Folklore Το σπουργίτι είναι ένα συνηθισμένο μικρό πουλ...
-
agioritikesmnimes Οι Γερμανοί πήραν μέτρα εντοπισμού των στρατιωτών των συμμάχων που κρυβόντουσαν στις Μονές και από εκεί οι καλόγεροι... -
- Κορωνοϊός, τρελοί μουσουλμάνοι, πόλεμοι, φτώχεια, κατάθλιψη, σεισμοί και πλημμύρες. Εσείς με ποιον τρόπο θέλετε να φύγετε από τον μάταιο τ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου