Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς πήρε τους δώδεκα μαθητές του χωριστά κι άρχισε να τους λέει τα όσα ήταν να του συμβούν. «Ακούστε», τους έλεγε· «τώρα που ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα, ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς, που θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στους εθνικούς. Θα τον περιγελάσουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν· και την τρίτη ημέρα θ’ αναστηθεί». Πλησιάζουν τότε τον Ιησού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε». «Τι θέλετε να κάνω για σας;» τους ρώτησε εκείνος. «Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου», του αποκρίθηκαν, «βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιω εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» «Μπορούμε», του λένε. Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το ποτήρι που θα πιω εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε· το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί». Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».
Ε, δε θα μπορούσα να αντισταθώ σε τούτη εδώ την ευκαιρία και να μη γράψω για τις τελευταίες γραμμές της σημερινής περικοπής που είναι τα λόγια του Χριστού προς τους μαθητές Του όταν δύο εξ αυτών του ζητούν ιδιαίτερες θέσεις στη Βασιλεία Του. Λέει ο Χριστός: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».
Οι ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία και οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς. Κι εμείς, οι χριστιανοί, θα πρέπει να είμαστε εντελώς διαφορετικοί από αυτούς. Θα πρέπει να υπηρετούμε και όχι να μας υπηρετούν. Η Εκκλησία όχι μόνο δε θα πρέπει να έχει σχέσεις με την εξουσία αλλά θα πρέπει να είναι πραγματικά αντιεξουσιαστική. Όχι, μη πηγαίνει το μυαλό μας σε βόμβες μολότοφ και επεισόδια με τις αστυνομικές δυνάμεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν επίσης αντίθετο με τη διδασκαλία του Ιησού. Η Εκκλησία θα πρέπει να είναι αντιεξουσιαστική με το παράδειγμά της, με τον τρόπο λειτουργία της και οι χριστιανοί θα πρέπει ομοίως να είναι τέτοια παραδείγματα με τη ζωή τους. Η Εκκλησία, κλήρος και λαός, θα πρέπει να δείχνει έναν διαφορετικό τρόπο διακυβέρνησης, έναν τρόπο στον οποίο ο ανώτερος θα είναι αυτός που υπηρετεί τους κατώτερους. Ο επίσκοπος θα φροντίζει τους κληρικούς. Ο εφημέριος τους ενορίτες, ο ένας πιστός τον άλλον. Έναν τέτοιον τύπο οργάνωσης ζητά ο Χριστός από την Εκκλησία και όχι μια αντιγραφή των κοσμικών κρατικών δομών.
Σε αυτό τον τομέα και ως διοικούσα Εκκλησία αλλά και ως πιστός λαός, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως εκτός από λίγες εξαιρέσεις έχουμε αποτύχει. όχι μόνο συμπλεύσαμε με τους ηγέτες των εθνών και τους άρχοντες αλλά έχουμε υιοθετήσει, ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό, τις πρακτικές τους σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Στην οργάνωση των Μητροπόλεων, των ενοριών, ακόμα και των οικογενειών μας. Ο Μητροπολίτης, ο προϊστάμενος του ναού, οι εφημέριοι, αλλά και οι γονείς στα σπίτια, όχι μόνο δεν είναι υπηρέτες όλων, αλλά μάλλον θα έκαναν πολλές φορές και τους πιο σκληρούς δικτάτορες να κοκκινίζουν με τις συμπεριφορές τους.
Αλλά, πάντα υπάρχει ένα αλλά και αυτή τη φορά είναι ένα καλό αλλά. όπως αναφέρθηκε ήδη έχουν υπάρξει παραδείγματα πολλά στην ιστορία της Εκκλησίας, μια τέτοιας αντιεξουσιαστικότητας σαν αυτή που προτείνει ο Χριστός. Άγιοι Αρχιερείς, ιερείς και πιστοί που έδωσαν τέτοια παραδείγματα με τις πράξεις τους. Και δεν είναι ποτέ αργά για να παραδειγματιστούμε κι εμείς, να αλλάξουμε κι εμείς τον τρόπο μας στο μέτρο που μπορούμε. Άλλωστε τούτη η Κυριακή, που γιορτάζουμε την Αγία Μαρία την Αιγυπτία και την τόσο εντυπωσιακή μεταστροφή της, που από η πιο ξακουστή εταίρα έγινε η πιο ακραία ασκήτρια, είναι η καταλληλότερη Κυριακή για τέτοιου είδους μεγάλες αλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου