Βρίσκω μεγαλύτερη λάμψη και περισσότερο μεγαλείο στη στιγμή που ο αέρας σβήνει το κερί που φωτίζει το δωμάτιο παρά στη στιγμή που το κερί ανάβει. Στη πρώτη υπάρχει μια λάμψη, για δέκατα του δευτερολέπτου που φωτίζει όχι μόνο το δωμάτιο αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Στη δεύτερη πάλι, για ένα δέκατο του δευτερολέπτου, πριν φωτίσει το δωμάτιο η φλόγα που έχει ανάψει όλος ο κόσμος σκοτεινιάζει τόσο πολύ που θυμίζει τη στιγμή εκείνη πριν το "γεννηθήτω φως".
Σβήνει το κερί
ο άνεμος που φυσά
Ένδοξη στιγμή!
Αυτό είναι αλήθεια. Είναι το ίδιο με το άλλο που λέμε, ότι ο ήλιος βασιλεύει την ώρα που φεύγει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Αυτή είναι και μια έκφραση που μου αρέσει πολύ!
Διαγραφή