Οι χριστιανοί αναρχικοί πιστεύουν πως ο Ιησούς και δίδαξε και πραγματοποίησε μια τέτοια εναλλακτική, , ότι δηλαδή "το κακό μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με το καλό". Δεν είναι μια μέθοδος εύκολη και στην αρχή μπορεί να φανεί παράλογη, υπό την έννοια ότι υποδηλώνει την "άρνηση κάθε τρόπαιου νίκης". Οι χριστιανοί αναρχικοί, ωστόσο, πιστεύουν πως αποτελεί "τον μόνο δυνατό τρόπο για να σπάσει η αλυσίδα της βίας, να διαρρηχθεί ο κύκλος του φόβου και του μίσους".
Κανένας χριστιανός αναρχικός δεν προσποιείται πως κάτι τέτοιο είναι ανώδυνο. Το να ξεπεραστεί το κακό με την αγάπη απαιτεί μια προθυμία να υποστούμε την βία ή το κακό χωρίς να το ανταποδώσουμε, ακόμη κι όταν -για την ακρίβεια ειδικά όταν- μας συμπεριφέρονται άδικα. Έτσι απαιτείται συγχώρεση και θυσία -συμπεριλαμβανομένης της θυσίας του δικαιώματός μας για αποζημίωση ή εκδίκηση.
Μόνο μια τέτοια στάση αγάπης, μη βίας και συγχώρησης καθιστά δυνατή την επούλωση των πληγών. Η μη αντίσταση, και η συνακόλουθη προθυμία να υποφέρουμε άδικα, ανοίγει το δρόμο για την συμφιλίωση. Εκθέτει την καταστροφική βία και προβαίνει σε μια συγκινητική έκκληση ώστε η βία αυτή να ξεπεραστεί.
Ίσως κάποιοι να εκφράσουν την ένσταση ότι η μη αντίσταση εναντιώνεται στην ανθρώπινη φύση, υπό την έννοια ότι πάει ενάντια στο φυσικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ο Ballou απαντά ότι, στην πραγματικότητα, η μη αντίσταση είναι "η αληθινή μέθοδος αυτοσυντήρησης". Για εκείνον, η αντίσταση διαιρεί και ουσιαστικά καταστρέφει την ανθρωπότητα, ενώ η μη αντίσταση την διατηρεί. Κατ' αντιστοιχία η μη αντίσταση είναι η μόνη μέθοδος που μπορεί πραγματικά να κρατήσει ζωντανή μακροπρόθεσμα την ανθρωπότητα.
Έτσι οι χριστιανοί αναρχικοί πιστεύουν ακράδαντα σε μια αυστηρή συνέχεια μεταξύ μέσων και σκοπών, διότι τελικά τα μέσα μετατρέπονται σε σκοπούς. Η βία οδηγεί στην βία, η αντίσταση στην αντίσταση. Με την ίδια λογική, η ειρήνη, η αγάπη και η συγχώρεση εμφανίζονται μόνο λόγω ειρηνικών, συγχωρητικών, γεμάτων αγάπη πρωτοπόρων. Ο κύκλος της βίας δεν μπορεί να σπάσει με καθαρτήριες ή παραδειγματικές πράξεις βίας. Μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την αγάπη και την μη αντίσταση.
Φυσικά, μια τέτοια μη αντίσταση δεν είναι εύκολη υπόθεση για κάποιον. Απαιτεί μια απόλυτη δέσμευση, και αυτό σημαίνει μια προθυμία να υποφέρει, ακόμη και να πεθάνει, παρά να αντισταθεί. Γι' αυτό η μη αντίσταση δεν είναι δειλία. Απαιτεί θάρρος.
Εξάλλου, η μη αντίσταση είναι αυτό που αναμφισβήτητα απαιτεί ο Ιησούς. Μπορεί να το θεωρούμε ουτοπικό ή ανόητο, αλλά για τον Tolstoy αυτό που δεν μπορούμε να αρνηθούμε είναι ότι ο Ιησούς κάλεσε ξεκάθαρα τους μαθητές Του να μην αντιστέκονται. Επομένως, ένας πιστός μαθητής του Ιησού δεν μπορεί να αντιστέκεται, δεν μπορεί να μετέχει της βίας.
Alexandre Christoyannopoulos από το βιβλίο "Απέναντι στο Κράτος- Αναρχοχριστιανικές προσεγγίσεις" εκδ. Firebrand
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου