Ας θυμόμαστε, ότι το ψωμί μας είναι και ψωμί των αδελφών μας και ότι όποιος "έχει", είναι διαχειριστής των αναγκών εκείνων που δεν έχουν. Η "κλάσις του άρτου", στον Χριστιανισμό, δεν έχει μόνο μυστηριακή έννοια: σημαίνει επίσης και τη μοιρασιά των υλικών αγαθών. Η χριστιανική στάση απέναντι στα υλικά αγαθά συνίσταται στο να τα θεωρούμε "δώρο".
Εξ άλλου από την έννοια της ελεημοσύνης δεν θα μπορούσαν να λείπουν δύο καθήκοντα αυστηρής δικαιοσύνης: το ένα είναι να μην κερδίζουμε, αλλά και να μην επενδύουμε τα χρήματά μας σε επιχειρήσεις που δεν είναι έντιμες, που λειτουργούν π.χ. στη βάση της ανηθικότητας και της οικονομικής εκμετάλλευσης. Το άλλο, να εργαζόμαστε για την επικράτηση τέτοιων κοινωνικών δομών, ώστε να διασφαλίζεται για κάθε άνθρωπο ένα μίνιμουμ αγαθών και να μην αναγκάζεται κανείς να εξαρτάται από τη γενναιοδωρία των άλλων.
Εξ άλλου, ακόμη κι αν ποτέ υλοποιηθεί μια τέτοια κοινωνία, θα υπάρχει πάντα πολύς χώρος για την ατομική άσκηση ελεημοσύνης. Τέλος, ο Θεός θέλει η ελεημοσύνη μας να έχει ένα στοιχείο θυσίας, να δίνουμε δηλαδή όχι από το περίσσευμά μας αλλά απ' αυτό που μας είναι αναγκαίο.
Λεβ Ζιλέ, Πάτερ Ημών...Κύριε Ιησού Χριστέ, εκδ. Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου