Από την άλλη πλευρά, η Μητέρα Μαρία, έχοντας διαφορετικό ωράριο και συχνά απασχολημένη στο σπίτι(σημ. της οδού De Lourmel, όπου έβρισκαν καταφύγιο και φαγητό Ρώσοι εμιγκρέδες και άλλοι άποροι του Παρισιού), απουσίαζε πολλές φορές από τις λατρευτικές συνάξεις. Ακόμη και τις καθημερινές, όταν πήγαινε στη Λειτουργία, συχνά έμενε για λίγο. Ήταν κάτι που τη τραβούσε προς αυτό που ο Ταγκόρ ονόμασε "η μοναχική σκοτεινή γωνιά μιας εκκλησίας με τις πόρτες σφαλιστές". Αλλά υπήρχε πολλή δουλειά. Αν περνούσε το πρωινό της στην εκκλησία, αυτό ίσως σήμαινε ότι τα ψώνια από την κεντρική αγορά θα έμεναν στη τσάντα, ή πως το μεσημεριανό γεύμα δε θα ήταν έτοιμο στην ώρα του. Στη σφαίρα αυτή, η Μητέρα Μαρία είχε τη δική της Λειτουργία "πέρα από τα σύνορα της εκκλησίας" ,"μια Λειτουργία που προεκτεινόταν από την εκκλησία στον κόσμο".
Εκείνοι που σχολίαζαν την απουσία της από τις ακολουθίες δεν λάμβαναν υπ' όψη τους την επιμονή της στη ρήση: "μέσα στη βαρετή, εργάσιμη μέρα και τους, κάποιες φορές, κοινότοπους, ασκητικούς κανόνες που αφορούν τη συμπεριφορά μας απέναντι στις υλικές ανάγκες του πλησίον μας υπάρχει επίσης η εγγύηση της πιθανής κοινωνίας μας με τον Θεό". Η ευσέβεια μπορούσε να εξοργίσει και να θλίψει βαθιά τη Μητέρα Μαρία. Όταν έμαθε ότι η Μητέρα Ευδοκία μάζευε χρήματα στην εκκλησία για να αγοραστούν λειτουργικά βιβλία, θύμωσε πολύ. Ήταν δικαιολογημένη μια τέτοια δαπάνη σε εποχή ανεργίας και δυστυχίας;
"Αυτό που με θλίβει περισσότερο απ' όλα είναι ότι ακόμη και με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους αισθάνομαι να μας χωρίζει ένα τείχος, ακόμη και στα πιο στοιχειώδη πράγματα", έγραφε στο σημειωματάριό της. "Ευσέβεια, ευσέβεια, αλλά πού είναι η αγάπη που μετακινεί όρη; Όσο προχωρώ, τόσο περισσότερο δέχομαι μέσα μου ότι αυτό είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων. Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά κάποια υποχρεωτική εξωτερική πειθαρχία".
Σεργκέι Χάκελ, Μαρία Σκομπτσόβα-Μία ¨διά Χριστόν σαλή" στους μοντέρνους καιρούς, εκδ. Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου