Ήταν φυσικό κι αυτονόητο ότι θα θεωρούσε δικαίωμά του να οδηγήσει τις άλλες μοναχές προς μια πιο συμβατική μοναχική καθημερινότητα. Την ίδια στιγμή ήταν αδικαιολόγητη η έλλειψη ευγένειας με την οποία επανειλημμένως προκαλούσε τη Μητέρα Μαρία, αμφισβητώντας τα θεμέλια πάνω στα οποία αγωνιζόταν να χτίσει.
Το σφάλμα σίγουρα δε βάραινε μόνο τη μία πλευρά. Σε αρκετές περιπτώσεις η Μητέρα Μαρία εσκεμμένα εξουθένωνε τον π. Κυπριανό, σα να ΄θελε να δείξει ότι δεν είχε καμία εξάρτηση ούτε από εκείνον ούτε από την παράδοση που ήθελε να εκπροσωπεί. Ο π. Κυπριανός έμεινε στη Λουρμέλ περίπου τρία χρόνια. Αυτά ήταν έτη αμοιβαίων παρεξηγήσεων, έντασης και σκληρών (αν και τελικά σιωπηρών) αντιπαραθέσεων.
Οι ώρες των γευμάτων στην καντίνα ήταν εξαιρετικά καταπιεστικές. Ο π. Κυπριανός κατέβαινε στη τραπεζαρία σιωπηλός, έτρωγε σιωπηλός και αποχωρούσε σιωπηλός. Με τον τρόπο αυτό ήθελε να δείξει την "ορθή" μοναχική αντίληψη τέτοιων περιστάσεων, ενώ ταυτόχρονα έδειχνε και τη δυσαρέσκειά του για την παροχή μη μοναστηριακής και ποικίλης τροφής. Δεν ήταν οι Τετάρτες και οι Παρασκευές ημέρες νηστείας (για να μη μιλήσουμε για τις περιόδους των νηστειών); Δε μπορούσε να ανεχθεί το επιχείρημα της Μητέρας Μαρίας ότι η φιλοξενία ήταν πιο σημαντική από τη νηστεία: οι άστεγοι τρόφιμοι της καντίνας θα έπρεπε να αισθάνονται "ότι μοιράζονται το φαγητό με μας τις καλόγριες σαν φιλοξενούμενοι" παρά να θεωρούν ότι τους δίνεται ελεημοσύνη.
Σεργκέι Χάκελ, Μαρία Σκομπτσόβα-Μία ¨διά Χριστόν σαλή" στους μοντέρνους καιρούς, εκδ. Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου