Όταν χρησιμοποιεί κανείς ένα πρόσωπο σαν να ήταν ένα ζώο, ή ένα πράγμα, δεν βιάζει μόνο τη φύση εκείνου, αλλά και τη δική του φύση. Οι ερωτικές επαφές που έχουν ως κίνητρο αποκλειστικά εγωιστική λαγνεία, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το άλλο πρόσωπο, ως αδελφό, που είναι εικόνα του κοινού δημιουργού, είναι ένα δίκοπο μαχαίρι που σκοτώνει και από τις δύο πλευρές. Ο έρως όταν δεν διαστρέφεται, όταν εκπληρώνει την πραγματική του φύση και τον πραγματικό του σκοπό, είναι η ένωση δύο προσώπων και όχι απλώς δύο σωμάτων. Αυτός ο έρως δεν είναι το θανάσιμο αμάρτημα, αλλά το μεγαλύτερο δώρο του Θεού και δεν είναι ούτε η σωματική τάση "προς κένωσιν και πλησμονήν",ούτε η γεννετήσια λειτουργία, αλλά η βάση κάθε αληθινής σχέσεως. Ο έρως είναι μια διαδικασία που για τον άνθρωπο αρχίζει στη γη, για να φθάσει στον ουρανό. Γιατί ο έρως του Θεού είναι ο τελικός του στόχος· αλλά εκείνος που λέει ότι ένοιωσε το πάθος του όντως έρωτος, για το Θεό, χωρίς να το νοιώσει για τον άνθρωπο, κατά τη σαφή μαρτυρία του ηγαπημένου μαθητή του Κυρίου, είναι τουλάχιστον ψεύτης.
π.Φιλόθεος Φάρος, Έρωτος Φύσις, εκδ. Αρμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου