Είπε ο Κύριος: «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα. Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές, που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους πως νηστεύουν. Σας βεβαιώνω πως έτσι έχουν κιόλας λάβει την ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις· και ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει φανερά. Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και η καρδιά σας».
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι συνέχεια της χθεσινής, του Σαββάτου της Τυρινής εβδομάδος, όπου ο Χριστός μας λέει την φιλανθρωπία και την προσευχή να τις κάνουμε κρυφά ώστε ο Θεός να μας το ανταποδώσει φανερά και να μην τις διαφημίζουμε ώστε να δοξασθούμε από τους ανθρώπους. Ομοίως μας ζητά σήμερα όταν νηστεύουμε να μη δείχνουμε ταλαίπωροι και σκυθρωποί αλλά απεναντίας να είμαστε χαρούμενοι όπως τις περιόδους των γιορτών.
Τελικά και οι δύο περικοπές έχουν αν κάνουν με τις μάσκες κατά έναν παράδοξο τρόπο. Όχι όμως με τις αποκριάτικες που φορούν πολλοί αυτές τις ημέρες αλλά μάλλον με αυτές που φοράμε καθημερινά για να δημιουργήσουμε μια εικόνα για τον εαυτό μας στους γύρω μας. Γιατί αυτό είναι τελικά ο θησαυρός μας. Η εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας, η εικόνα που έχει ο κόσμος για μας. Εκεί είναι η καρδιά μας, εκεί ο θησαυρός μας, εκεί η πηγή της υποκρισίας μας. Και η πηγή της δυστυχίας μας. Ειδικά στις μέρες που με τη βοήθεια και της τεχνολογίας η εικόνα που φτιάχνουμε φτάνει σε όλο και περισσότερο κόσμο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μόνο γι' αυτό ενδιαφέρονται. Για την εικόνα που βγάζουν στον κόσμο. Και τι δε βλέπουμε! Άλλος φτιάχνει την εικόνα του υπερασπιστή της πίστης, άλλος του επαναστάτη, άλλος του κοσμοπολίτη, άλλος του φιλάνθρωπου και όλοι μαζί φτιάχνουν ένα απέραντο κενό. Γιατί το κενό μένει όταν μειώνονται οι θεάσεις, όταν ο κόσμος στρέφει αλλού τη ματιά του. Και οι άνθρωποι αυτοί μένουν άδειοι επειδή στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία σχέση με τις εικόνες που δημιουργούσαν για τον εαυτό τους. Μια βιτρίνα ήταν όλη κι όλη η οποία θρυμματίζεται όταν χάνεται το ενδιαφέρον των άλλων.
Δεν μας ζητά σήμερα ο Χριστός να τα κάνουμε όλα αυτά που αναφέρει, φιλανθρωπία, προσευχή, νηστεία, στα κρυφά όσο να τα κάνουμε αληθινά. Γιατί ό,τι κάνουμε χωρίς να το διαφημίζουμε το κάνουμε αληθινά και με την ψυχή μας και αυτό δεν είναι μάσκα, δεν είναι ψεύτικη εικόνα, είναι η αλήθεια της ψυχής μας, αυτό που πραγματικά είμαστε.
Και τέλος, το εξετάζω με ανάποδη σειρά το ευαγγελικό απόσπασμα σήμερα είναι η συγχώρεση. Αυτή που ζητάμε για τον θεό από εμάς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τη δώσουμε στους συνανθρώπους μας. Μεγάλο δώρο η συγχώρεση. Κι εμείς που αιτούμαστε αυτό το δώρο ας είμαστε πρόθυμοι να το δώσουμε κιόλας. Αλλά όχι μόνο αυτό. Να είμαστε και έτοιμοι να το ζητήσουμε κιόλας. Είναι πολύ πιο εύκολο να συγχωρέσεις κάποιον παρά να ζητήσεις τη συγχώρεση. Βλέπετε, η εικόνα που έχουμε φτιάξει και αναφερθήκαμε προηγουμένως σε αυτή δε μας αφήνει να ρίξουμε τα μούτρα μας και να ζητήσουμε συγχώρεση. Αλλά η συγχώρεση για να δοθεί πρέπει να ζητηθεί. Και όπως δε πρέπει να μένουμε στη περηφάνεια μας και να ζητάμε συγχώρεση έτσι πρέπει και όταν συγχωρούμε να μην το κάνουμε με μια αίσθηση ανωτερότητας. Γιατί τότε είναι σαν τη φιλανθρωπία, την προσευχή και τη νηστεία που τις διατυμπανίζουμε. Θησαυρός που θα σκουριάσει ή θα κλαπεί από κλέφτες.
Τελικά το ζητούμενο είναι ό,τι κάνουμε να το κάνουμε με τη ψυχή μας. Να το κάνουμε χωρίς να ζητάμε κάποια ανταμοιβή, κάποια αναγνώριση. Μόνο όταν δε ζητάμε τον μισθό μας από τον Θεό, μόνο όταν δεν τον ανταλλάζουμε αυτόν τον μισθό με μια ακάλυπτη επιταγή, που ο θαυμασμός και η αναγνώριση των ανθρώπων, που ο θαυμασμός και η αναγνώριση των ανθρώπων αυτό είναι, μια ακάλυπτη επιταγή , μόνο τότε ο μισθός αυτός μας καταβάλλεται από τον Πατέρα μας Θεό ολόκληρος και μας ολοκληρώνει και μας σαν ανθρώπους. Με αυτές τις λίγες σκόρπιες κάπως σκέψεις, ας ετοιμαστούμε όλοι, είτε θα νηστέψουμε είτε όχι, για την περίοδο της Σαρακοστής που ακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου