Δεν έχει καμία σημασία η πορεία της χώρας μετά το Πολυτεχνείο. Δεν έχει καμία σημασία αν η γενιά του Πολυτεχνείου τα έκανε μαντάρα κι αν αυτή τελικά χρεοκόπησε τη χώρα. Δεν έχει τη παραμικρή σημασία αν υπήρξαν και ξένες δυνάμεις που να ανακατεύτηκαν τότε. Ούτε φυσικά έχει νόημα να βγάλουμε μια μεζούρα και να μετράμε πόσα μέτρα μακριά από το Πολυτεχνείο έπεσαν οι νεκροί ή αν έπεσαν τη προηγούμενη μέρα της εισβολής του τανκ ή την επόμενη. Δεν έχουν καμία σημασία γενικά οι ανοησίες που ακούγονται σε κάθε εθνική γιορτή και σε κάθε επέτειο τα τελευταία χρόνια στο όνομα μιας "γνήσιας ιστορικής οπτικής" που αποκρύπτει τη προσπάθεια ηθικής εκτέλεσης της κάθε αντίπαλης δικαιολογίας. Σημασία έχει πως ένα αυταρχικό καθεστώς που είχε εγκατασταθεί με το έτσι θέλω, ήρθε αντιμέτωπο με ένα τσούρμο φοιτητές, οι οποίοι δε νοιάζονταν για τα δημόσια έργα και το ρεύμα στα χωριά, γιατί την ίδια ώρα, μεγάλο κομμάτι του λαού ήταν υπό διωγμόν. Και αυτοί έκαναν το εξής. Αποκάλυψαν με τρόπο που δε χωρούσε πια αμφισβήτηση το πραγματικό πρόσωπο αυτού του καθεστώτος. Που ρίχνει ένα τεθωρακισμένο πάνω στη πόρτα μιας πανεπιστημιακής σχολής. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Γιατί σημασία δεν έχει το δημόσιο χρέος και τα δημόσια έργα. Σημασία δεν έχει η ανάπτυξη(αν υπήρχαν κι αυτά). Σημασία έχει η ελευθερία και η απουσία του φόβου στη καθημερινότητά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου