Οι περιθωριακοί

 

"Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου."

"Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: "Σ΄ ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς, τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες". "

(Λουκ. ι΄  21)

Μιλούσα κάποτε, στα πλαίσια μια εξομολόγησης με έναν άνθρωπο, θα έλεγα ελαφρώς, ίσως και όχι τόσο ελαφρώς παλαβούτσικο όπως θα τον αποκαλούσαν οι πολλοί. Βλέπετε όταν κάποιος έρχεται να εξομολογηθεί δεν κάνουμε διαλογή. Μάλλον δεν πρέπει να κάνουμε διαλογή, όποιος έρχεται, όποτε έρχεται και απ' ό,τι θέλει να ελαφρύνει είμαστε υποχρεωμένοι, είμαστε ταγμένοι, να τον ακούσουμε. Αυτά αναφέρονται και στην Καθολική Επιστολή του Ιακώβου, χωρίς περιθώρια παρερμηνειών. Λοιπόν μέσα στα πλαίσια της κουβέντας που ξεκινήσαμε και στα -όχι λίγα- κάπως περίεργα που μου έλεγε, με όλη την επιβάρυνση από τη κατάστασή του, κάποια στιγμή ξεκινήσαμε μια φοβερή κουβέντα η οποία με έσπρωξε στο να δω κάποια πράγματα της πίστης μας με τρόπο που μέχρι τότε μου είχε διαφύγει. 

Θυμήθηκα τότε, το παραπάνω απόσπασμα από το κατά Λουκάν. Πράγματι ο Θεός αποκρύπτει πολλά από τους σοφούς του κόσμου και τα φανερώνει στους ταπεινούς, στους λίγο πειραγμένους, στους περιθωριακούς, στους αφελείς. Γιατί αυτοί, με την ταπείνωση που απλόχερα τους διδάσκει η κατά τα άλλα αυτοθαυμαζόμενη και αυτοαποθεούμενη κοινωνία μας, με την ελαφρότητα ων σκέψεων και την περιφρόνηση όλων των αστικών ευγενειών και τρόπων, προσέρχονται στον Θεό, στην Εκκλησία, στην Εξομολόγηση πλήρεις, όπως είναι, με όλες τους τις πληγές, με όλα τους τα αμαρτήματα, χωρίς διάθεση και προσμονή  δικαίωσης, χωρίς φτιασιδώματα, χωρίς κρυφές σκέψεις. Τα λένε όλα, όπως και όταν τους έρχονται. 

Σε αντίθεση με τους σοφούς του κόσμου μας, με τους πολύ μορφωμένους, όσους κουβαλούν πίσω τους σειρές από πτυχία και τραπεζικούς λογαριασμούς. Αυτοί θέλουν, μάλλον απαιτούν, μια διαφορετική αντιμετώπιση από τους κοινούς θνητούς. Θεωρούν πως αυτοί δεν κάνουν μεγάλα λάθη, μάλλον καθόλου λάθη, αναμένουν κάποια δικαίωση και σχεδόν πάντα αποκρύπτουν λεπτομέρειες που θα τους έφερναν σε δύσκολη θέση. Δυσκολεύονται πάρα πολύ να ακολουθήσουν το όποιος θέλει να είναι πραγματικά μεγάλος ανάμεσά σας να είναι υπηρέτης όλων που είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. 

Όχι όλοι φυσικά. Όπως και όλοι οι περιθωριακοί τύποι δεν είναι κρυμμένοι άγιοι. Οι περισσότεροι είναι περιθωριακοί επειδή υπάρχει λόγος που βρέθηκαν στο περιθώριο. Δύσκολοι, δύστροποι και ενοχλητικοί. Μα παρ' όλα αυτά, πολλές φορές προνομιούχοι συνομιλητές με τον Κύριο. Γι' αυτό όταν ένας περιθωριακός άνθρωπος μας πλησιάσει την επόμενη φορά ας μη δείξουμε αγανάκτηση, ας μη βιαστούμε να τον απορρίψουμε.  Ας αφιερώσουμε λίγο από αυτόν τον τόσο πολύτιμο χρόνο μας για να τον ακούσουμε. Καμιά φορά αυτά που θα βγουν από το στόμα του μπορεί να μας εκπλήξουν. Αλλά κι αν πει ένα κάρο ασυναρτησίες, δε πειράζει. Τουλάχιστον θα του έχουμε προσφέρει λίγη πολύτιμη ώρα αξιοπρέπειας και επικοινωνίας.