Από πού πηγάζει η πειθαρχία στην Εκκλησία

 

Η εικόνα μιας Εκκλησίας με ισχυρή δομή, ιεραρχία άκαμπτη, στρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία είναι αλήθεια πως εμένα προσωπικά με απωθεί. Κάποιος θα πει πως χωρίς αυτά δε μπορεί να γίνει δουλειά, θα διαλυθεί το σύμπαν. Κάποιος άλλος μπορεί να φέρει ως παράδειγμα τα τάγματα των αγγελικών δυνάμεων, ή την ιστορία της Εκκλησίας. Στο κάτω κάτω και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως(δεν είχε ονομαστεί ακόμα Πατριάρχης ο Αρχιερέας της Κων/πολης τότε) με μια τέτοια δομή δε λειτουργούσε; Δεν υπήρχε ιεραρχία ακόμα και μεταξύ των Αποστόλων; Υπάρχει μια διαφορά. Στην Εκκλησία, στη μορφή όπως τη θέλησε ο Κύριος αλλά και όπως υπήρξε τις φορές ου λειτούργησε υποδειγματικά, η δομή, η ιεραρχία και η πειθαρχία δεν επιβάλλονταν με κάποια χάρτα ή με κάποιο καταστατικό κανόνα. Η κεφαλή της όποιας Αρχιεπισκοπής, ο Αρχιερέας, με την αγάπη του, τη θυσία του και την πνευματικότητά του "επέβαλλε" αυτή τη πειθαρχία. Ακόμα κι ο Χριστός ο ίδιος δεν είπε πουθενά "ελάτε να γίνετε μαθητές ή υπηρέτες ή στρατιώτες μου". Ελάτε να δοκιμάσετε είπε στην αρχή στους μετέπειτα μαθητές Του. Η αφοσίωση και η "υποταγή" των μαθητών πήγαζε από την αγάπη που εξέπεμπε ο Ιησούς, από τη διδασκαλία Του, από τη πνευματικότητά Του, από τη βεβαιότητα ότι θα θυσιαζόταν για τους μαθητές Του. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ήταν αυτός ο οποίος όταν οι άλλοι άγγελοι ήταν έτοιμοι να παρασυρθούν από τον αλαζόνα και εγωιστή Εωσφόρο, παρέμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη στον Θεό και στο καλό. Έτσι ονομάστηκε Αρχιστράτηγος. Όταν σήμερα ένας Μητροπολίτης στη Μητρόπολή του(;) ή ένας ιερέας στην ενορία του(;) απαιτούν σεβασμό ή πειθαρχία από τους πιστούς και τους όποιους υφισταμένους τους χωρίς καμία προϋπόθεση, χωρίς να έχουν κάτι να επιδείξουν, λειτουργούν εντελώς αντιχριστιανικά. Η εφαρμογή μια κρατικής δομής, με γραφειοκρατία, βαθμίδες και επιβαλλόμενη πειθαρχία δεν αποπνέει τον λόγο του Ευαγγελίου αλλά μάλλον θυμίζει κάποιου είδους πολιτικό κόμμα. Δεν μιλάω για την επικράτηση κάποιου είδους αναρχίας με την έννοια του χάους(που κι αυτό σηκώνει κουβέντα, αφού αναρχία δε σημαίνει χάος και μια χαρά εφαρμόστηκε στις πρώτες κοινότητες των Χριστιανών αλλά και στους Πατέρες της Ερήμου) αλλά για μια οργάνωση η οποία στηρίζεται και προϋποθέτει αγάπη και διάθεση θυσίας και όχι οφφίκια τα οποία ανταλλάσσονται μετά από συμφωνίες ή από διορισμένους "ηγέτες".