Ναι, το σκοτάδι μου αρέσει. Θεωρώ πως τα πράγματα στο σκοτάδι φαίνονται πολύ πιο καθαρά απ' ό,τι στο φως. Το σκοτάδι έχει την ιδιότητα να απογυμνώνει από τα φτιασιδώματα και τις παρεμβάσεις αφού όλα αυτά είναι περιττά όταν περιβάλλεσαι και γίνεσαι κομμάτι των σκιών. Λιγότερα ή και τίποτα δε μένει κρυφό αφού ό,τι υπάρχει μέσα στη σκοτεινιά είναι εκεί για να το κρύψουμε από τη κοινή θέα. Επομένως με τις μάσκες της προσποίησης να είναι περιττές και να ρίχνονται στο έδαφος και να σπάνε, όλα παίρνουν τη πραγματική τους μορφή. Οι άνθρωποι, οι σκέψεις, οι πράξεις, οι αιτίες, οι προθέσεις, τα πάντα. Εκεί βρίσκουμε και τον εαυτό μας γυμνό από όλα όσα ψεύτικα και περιττά τον έχουμε περιβάλλει για να δημιουργήσουμε μια εικόνα αρεστή στους άλλους(ποτέ δεν κατανόησα την ανάγκη των ανθρώπων να είναι αρεστοί στον όχλο) και πλέον ερχόμαστε αντιμέτωποι μ εαυτό που πραγματικά είμαστε. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται το σκοτάδι και το θεωρούν συνυφασμένο με το κακό. Μάλλον επειδή το κακό που κρύβουμε αποκαλύπτεται στο σκοτάδι. Εγώ πάλι, εδώ και χρόνια έχω αγκαλιάσει το σκοτάδι γιατί καθόλου δεν το συγχέω με το κακό. Ίσα ίσα, τη μόνη καλοσύνη που εμπιστεύομαι είναι αυτή που λάμπει μέσα στη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου