Στο τέλος της Διακαινησίμου

 

Φτάσαμε αισίως στο τέλος της Διακαινησίμου εβδομάδας, της εβδομάδας δηλαδή που ακολουθεί την Κυριακή της Αναστάσεως. Και είναι καλό να σκεφτούμε κάποια πράγματα. Καλό είναι να δούμε τι σημαίνει για μας η Ανάσταση για να γνωρίζουμε και σε τι είδους Χριστό πιστεύουμε. 

Αν πιστεύουμε σε ένα Θεό δύναμης και ισχύος, σε ένα Θεό που δίνει σημάδια της δύναμής Του ώστε να είμαστε σίγουροι όλοι εμείς ότι κάποια ημέρα θα εκδικηθεί όλους αυτούς που κοροϊδεύουν την πίστη μας, πως θα επιβάλλει μια δικαιοσύνη, όπως την έχουμε εμείς στο μυαλό μας, αναμεμειγμένη με γενναίες ποσότητες εκδίκησης, τότε ή πιστεύουμε σε λάθος Θεό ή βρισκόμαστε σε λάθος ναό. Υπάρχουν ναοί θρησκειών που θα μας ταίριαζαν περισσότερο. 

Ο Χριστός ήρθε και έδρασε χωρίς να δείχνει τη δόξα Του παρά μόνο κάποια ψήγματα  σε ελάχιστες στιγμές. Και εκεί όχι για να φανεί η δύναμή Του αλλά επειδή η αγάπη Του για τον άνθρωπο ήταν τέτοια που προχώρησε σε θεραπείες ασθενών και αναστάσεις νεκρών. Από εκεί και πέρα όλα έγιναν μυστικά. Η ξεθεμελίωση του Άδη, η Ανάσταση, όλα. Έγιναν γνωστά αυτά μόνο σε ένα μικρό αριθμό των μαθητών Του. Φανερά έγιναν η προδοσία, οι μαστιγώσεις, τα χτυπήματα, η εγκατάλειψη, η σταύρωση, η θυσία. Αν σε τέτοιο Θεό πιστεύουμε και είμαστε έτοιμοι ή θέλουμε να είμαστε ικανοί να ακολουθήσουμε το παράδειγμα αυτό, βρισκόμαστε στο σωστό μέρος σήμερα και τελούμε τη σωστή Θεία Λειτουργία.

Αν διδαχτήκαμε κάτι αυτή τη περίοδο, αν έπρεπε να διδαχτούμε κάτι, αυτό είναι πως δεν μας προσεγγίζει με τη δύναμή Του ο Θεός μα με την αγάπη Του. Δεν έρχεται σαν βασιλιάς, όχι ακόμα, αλλά σαν φίλος, σαν συμπαραστάτης. Δε ζητά θυσίες αλλοθρήσκων αλλά θυσιάζεται ο ίδιος ακόμα και για τους αλλοθρήσκους. Αυτός είναι ο Θεός μας, αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός ο τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος, που αναστήθηκε πρώτος από τους νεκρούς και άνοιξε την πύλη του Παραδείσου για όλους τους ανθρώπους. Και ο πρώτος που πέρασε αυτή τη πύλη, μη το ξεχνάμε κι αυτό, δεν ήταν κάποιος ενάρετος ασκητής, αλλά ένας ληστής που πάνω στο σταυρό, μέσα στην έκφραση της απόλυτης αδυναμίας, αναγνώρισε τον παντοδύναμο Θεό. Χριστός Ανέστη.