Στοχαζόμενοι τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας ως και την Ανάσταση, βλέπουμε πως ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να μπορέσουμε εμείς να γίνουμε κατά χάριν θεοί. Ήρθε, έπαθε, πέθανε και αναστήθηκε για να μπορέσουμε εμείς να ξεφύγουμε από τα δεσμά του θανάτου και να ελευθερωθούμε από την αμαρτία. Όμως πως να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία αν δεν ελευθερωθεί πρώτα ή παράλληλα από τους κοσμικούς καταπιεστές; Πως μπορεί να ζητήσει ο καταπιεσμένος πνευματική ελευθερία; Πώς είναι δυνατόν ο πεινασμένος να καταλάβει την αξία της νηστείας και της εθελούσιας πτωχείας; Γι' αυτό και ο Χριστός ήρθε σε ρήξη και προκάλεσε το μίσος και την έχθρα των Φαρισαίων. Γι' αυτό ο χριστιανισμός μισήθηκε και από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες. Γιατί και οι δύο κρατούσαν σε πνευματικά και σωματικά δεσμά τους ανθρώπους. Τους χώριζαν σε ελεύθερους και δούλους, σε πλούσιους και φτωχούς, σε προνομιούχους και περιθωριακούς. Διπλή δουλεία χρησιμοποιώντας και την κοσμική και τη θρησκευτική εξουσία. Ο Θεός όμως έπλασε τον άνθρωπο να είναι ελεύθερος και σεβάστηκε την ελευθερία αυτή, περιορίζοντας ακόμα και την ίδια Του τη παντοδυναμία. Και αφού ο άνθρωπος συνέχισε να σκλαβώνει άνθρωπο και δεν υπολόγιζε το μεγαλύτερο δώρο του Θεού που ήταν η ελευθερία, κατέβηκε ο ίδιος ο Θεός στη γη, περπάτησε ανάμεσα στους ανθρώπους και δίδαξε πως βιώνεται και πως κατακτάται η πραγματική ελευθερία. Τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας και η Ανάσταση είναι αυτό το μάθημα. Το μάθημα του πως να γίνουμε πνευματικά και σωματικά ελεύθεροι αλλά και πως να διαχειριστούμε και να διατηρήσουμε αυτή την ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου