Σάββατο του Λαζάρου

 

Το Σάββατο του Λαζάρου γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, η πρώτη από τις δύο εορτές, μαζί με τη Κυριακή των Βαϊων, που μας εισάγουν στη Μεγάλη Εβδομάδα, τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου. 

Ο Χριστός μαθαίνει πως ο φίλος του ο Λάζαρος πέθανε, πηγαίνει στο μέρος όπου έχει ενταφιαστεί και τον φέρνει πίσω στη ζωή. Μια ξεκάθαρη προεικόνιση για τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού αλλά και για τη μέλλουσα ανάσταση όλων των ανθρώπων. Μας φανερώνεται ο Ιησούς ως τέλειος Θεός και ως τέλειος άνθρωπος. Ως άνθρωπος δακρύζει για τον φίλο του Λάζαρο και ως Θεός διατάζει το θάνατο να απελευθερώσει τον αιχμάλωτό του. 

Όλα αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια των έκπληκτων Ιουδαίων. Οι οποίοι πανηγυρίζουν πως βρήκαν τον Μεσσία και ετοιμάζουν τη θριαμβευτική είσοδο στην Ιερουσαλήμ. Λίγες μέρες αργότερα, θα ζητάνε επιτακτικά τη σταύρωση αυτού που υποδέχτηκαν σαν λυτρωτή. 

Τέτοια είναι η φύση των ανθρώπων. Άγονται και φέρονται. Παρασύρονται και πιστεύουν ό,τι τους λέει ο κάθε επιτήδειος, ο κάθε πονηρός, ακόμα κι αν τους λένε το αντίθετο από αυτό που τα ίδια τους τα μάτια έχουν δει. Το βλέπουμε αυτό να γίνεται κάθε μέρα. Στην πολιτική ζωή, στην κοινωνική ζωή, στη προσωπική ζωή μας. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος, στη μεταπτωτική του κατάσταση δεν έχει απλά έφεση προς το κακό αλλά έχει και καχυποψία στο καλό. Όποιος θέλει να βοηθήσει, όποιος θέλει να ανυψώσει τον άνθρωπο γίνεται στόχος. Πόσο μάλλον ο μόνος αθώος, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος ήρθε για να μας κάνει κατά χάριν θεούς. 

Αλλά ο άνθρωπος όχι μόνο δε θέλει να βοηθηθεί, όχι μόνο δε θέλει να σωθεί, αλλά μάλλον εύκολα μπορεί να επηρεαστεί και να στραφεί εναντίον του ευεργέτη του. Και ήταν πιο εύκολο για τον Χριστό να αναστήσει ανθρώπους που είχαν πεθάνει, παρά να γλιτώσει από την άδικη οργή των ανθρώπων που ήρθε να ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και της παλαιάς τους φύσης. 

Ο Κύριος όμως δεν κάνει πίσω. Δεν πτοείται από αυτά που ξέρει πως θα συμβούν. Μας φέρνει το μήνυμα της ανάστασης, εγείροντας τον Λάζαρο από τους νεκρούς, λίγες μέρες πριν το επιβεβαιώσει με τη δική του Ανάσταση και εισέρχεται με θριαμβευτικό τρόπο στην Ιερουσαλήμ, για να αντιμετωπίσει τους εξευτελισμούς και τα βασανιστήρια που του επιφυλάσσουν αυτοί που ήρθε να σώσει. Και αυτό είναι ένα δεύτερο μήνυμα από τη σημερινή ημέρα. Της ανάστασης από τον Άδη, προηγείται η ανάσταση από τα πάθη, από τη ροπή μας προς το κακό, από τη καχυποψία μας στο καλό, από την ευκολία που έχουμε  να επηρεαζόμαστε από δημαγωγούς και ψευτοπροφήτες. Η έγερση του Λαζάρου από τον Κύριο μας βεβαιώνει το εξής: Πως ενώ μόνοι μας είναι αδύνατο να ελευθερωθούμε από όλα αυτά, τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό.