Χριστός Ανέστη, λέμε πανηγυρικά από το βράδυ της Κυριακής. Όμως για ποιον πανηγυρίζουμε; Ποιος είναι ο Χριστός τον οποίο - λέμε πως- πιστεύουμε; Ο Χριστός μιλούσε με αιρετικούς, συναναστρεφόταν τελώνες και πόρνες, κατέλυε την αργία του Σαββάτου, είχε κατηγορηθεί ως φάγος και πότης, πίστευε ότι η περιουσία πρέπει να μοιράζεται σε αυτούς που δεν έχουν. Θεραπεύει ασθενείς αλλά υπάρχουν και άλλοι στους οποίους αρνείται τη βοήθεια. Διώχνει τους εμπόρους από το ναό αλλά δεν έχει σκοπό να ξεκινήσει επανάσταση εναντίον των Ρωμαίων. Δε μεθά ποτέ ούτε γελά τρανταχτά. Συγχωρεί όλες τις αμαρτίες αλλά δεν χαρίζεται στους υποκριτές. Δε χωρά στα καλούπια των συντηρητικών αλλά ούτε και στα πρότυπα των προοδευτικών. Δεν είναι ένας ανθρωπιστής δάσκαλος ούτε ένας μυστικιστής κήρυκας. Είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός. Είναι αυτός που ήρθε να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Αυτός που πέθανε στο σταυρό και σε τρεις ημέρες αναστήθηκε. Ο,τιδήποτε πέρα από τα παραπάνω δεν είναι Χριστός αλλά μια ψευδαίσθηση των ανθρώπων που προσπαθούν να χωρέσουν το Άπειρο στο πεπερασμένο μυαλό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου