Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω».
Πράγματι, ο Θωμάς δε πίστεψε τους άλλους μαθητές . Ήθελε αποδείξεις και μάλιστα απτές. Και λοιπόν; Από πού κι ως πού εμείς τολμάμε να τον αποκαλούμε άπιστο; Μήπως έχουμε μεγαλύτερη πίστη από εκείνον ή μήπως λιγότερες αμφιβολίες ταράσσουν τη πίστη μας συχνά πυκνά; Και τι ζητά στο κάτω κάτω ο Θωμάς. Να δει τον Ιησού ζωντανό όπως του τον περιέγραψαν οι άλλοι μαθητές. Στο κάτω κάτω αυτός ήταν ο μόνος που είπε στους άλλους μαθητές πριν τα πάθη του Κύριου, το "πάμε να πεθάνουμε μαζί Του". Εμείς πότε είχαμε τέτοια διάθεση, να πεθάνουμε γι' Αυτόν που πέθανε για μας και αναστήθηκε για να μας δώσει την αιώνια ζωή, και ζητάμε να δούμε θαύματα ουράνια για να πιστέψουμε ή έστω για να στερεωθεί και να δυναμώσει η πίστη μας; Και αυτός δε πίστεψε τους συντρόφους του, αυτούς με τους οποίους τρία χρόνια μαζί τρώγανε, ταξιδεύανε και άκουγαν τις διδασκαλίες του Ιησού. Και τώρα να 'τοι μπροστά του να του λένε πως ο Κύριος αναστήθηκε αλλά αυτοί εξακολουθούσαν να δείχνουν φοβισμένοι και σαστισμένοι. Εμείς που έχουμε τόσους αγίους, τόσους μάρτυρες, τους αποστόλους και τους πατέρες να μας διαβεβαιώνουν για την Ανάστασή Του, λιγότερο δυσπιστούμε ή θαρρούμε πως έχουμε περισσότερα ελαφρυντικά; Πώς λοιπόν, πού βρίσκουμε το θράσος να αποκαλέσουμε τον απόστολο Θωμά άπιστο;
Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ’ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!»
Μακάριοι είναι εκείνοι λοιπόν, που πιστεύουν χωρίς να δουν κάτι το θαυμαστό. Χωρίς να ζητούν να εμφανιστεί μπροστά τους ο Χριστός για να Τον πιστέψουν. Άλλωστε αυτό δε ζήτησαν και οι σταυρωτές Του; Να κατέβει από τον σταυρό για να Τον πιστέψουν και να Τον προσκυνήσουν. Αλλά και όσοι κυνηγάνε να βρουν θαύματα και γεροντάδες χαρισματούχους δεξιά και αριστερά τι διαφορετικό κάνουν; Αντί να κοιτάξουν τις Γραφές και τις διδαχές ζητούν θαύματα εντυπωσιακά και προφητείες τρομερές. Για να επιβεβαιώσουν πως πιστεύουν σε κάποιον ισχυρό, σε κάποιον που φυλάει μέλλον τρομερό για τους εχθρούς του και ουράνιες ανέσεις για τους πιστούς του. Λες και δε σταυρώθηκε για όλους ο Κύριος. Για να δώσει σε όλους την ευκαιρία να σωθούν. Λες και δεν αποκάλυψε την αλήθεια σε γυναίκα πρώτα και μάλιστα αιρετική.
Μακάριοι λοιπόν αυτοί που κοιτούν τον Γολγοθά και τον σταυρό, την αποκορύφωση της αδυναμίας ενός Θεού και πιστεύουν. Αυτοί που πείθονται για την Ανάσταση χωρίς να δουν τις πύλες του Άδη να συντρίβονται και χωρίς να ζητούν να εμφανιστεί μπροστά τους άγγελος Κυρίου και να αναγγείλει και σε αυτούς, όπως στις μυροφόρες το χαρμόσυνο γεγονός. Μακάριοι αυτοί που πίστεψαν στην αγάπη και τη θυσία του Κυρίου γιατί αυτοί αναμφίβολα θα πιστέψουν και στην Ανάστασή Του. Και αυτοί δε θα έχουν το χρόνο ούτε τη διάθεση μέσα στη πραγματική χαρά που θα βιώνουν να κατηγορήσουν κανένα άλλο ως άπιστο. Πόσο μάλλον, έναν από τους αποστόλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου