Γεθσημανή

 

Ο Χριστός έμεινε μόνος. Όπως μόνοι έμειναν και μένουν σε αυτό τον κόσμο όσοι προσπαθούν να φέρουν αγάπη και ελευθερία. Όσοι στέκονται απέναντι στην υποκρισία, στη καταπίεση, στη σκλαβιά. Ο Χριστός συλλαμβάνεται και οδηγείται από τους Φαρισαίους στον Ρωμαίο διοικητή για να βασανιστεί και να σταυρωθεί. Και κάπου εκεί, την ώρα που ο Ιησούς προσεύχεται αγωνιώντας στον κήπο της Γεθσημανή και ο ιδρώτας του γίνεται σαν θρόμβοι αίματος, ο διάβολος σε μια σκοτεινή γωνία χαίρεται. Χαίρεται και πανηγυρίζει για τον θρίαμβο που θεωρεί πως έρχεται. Γιατί όπως και όλοι όσοι δε μπορούν να καταλάβουν την αγάπη του Θεού, κρίνουν τα πάντα με κριτήρια δύναμης. Με συγκέντρωση πλούτου, μα απόκτηση εξουσίας, με διεξαγωγή πολέμου. Δε μπορούν να αντιληφθούν πως ο Θεός δε ρίχνει φωτιά να κάψει αυτούς που Τον συλλαμβάνουν, πως ο Χριστός δε καλεί αγγέλους να επιτεθούν στους βασανιστές Του, δε μπορούν να καταλάβουν το μεγαλείο της εκούσιας θυσίας και της αποφυγής κάθε είδους επιθετικής ή εκδικητικής πρακτικής. Η ώρα της μεγάλης ήττας του Χριστού είναι η έναρξη του θριάμβου Του. Και η Εκκλησία Του όταν φαίνεται να υποχωρεί και να αφανίζεται τότε είναι που δείχνει την πραγματική της δύναμη.