Να, έρχονται κάτι τέτοιες στιγμές και δεν τη παλεύω με τίποτα. Να θέλω να γράψω ένα κειμενάκι, ανάλαφρο, αστείο, αγχολυτικό και να μη μου έρχεται μισή ιδέα.
Σαν να επιστρέφω στη λογιστική είναι. Και τότε δεν είχα ιδέα τι στην ευχή έπρεπε να γράψω αλλά τουλάχιστον εκεί δε με ένοιαζε. Αφού το μισούσα το αντικείμενο. ό,τι έχει να κάνει με το χρηματοπιστωτικό σύστημα το μισώ.
Και κυρίως τις τράπεζες. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι ληστές τραπεζών θεωρούνται εγκληματίες. Αφού την ίδια δουλειά με τους τραπεζίτες κάνουν. Απλά οι ληστές κλέβουν από τις τράπεζες μέρος από αυτά που οι τράπεζες έκλεψαν από τον κόσμο. Οι πρώτοι κλέβουν με όπλα ή άλλα κόλπα και οι δεύτεροι, οι τραπεζίτες, με κατά παραγγελία νόμους.
Και υπάρχουν κι όλοι αυτοί οι ηλίθιοι γύρω μας που πράγματι πιστεύουν πως ο ληστής της τράπεζας είναι ο κακοποιός και ο τραπεζίτης ο καθώς πρέπει. Κι ας είναι ο τραπεζίτης που και αυτούς τους κλέβει. Και όχι μόνο αυτό αλλά ωθούν και τα παιδιά τους να γίνουν τραπεζίτες αντί για ληστές τραπεζών. Ε, πώς να πάει μπροστά μια τέτοια κοινωνία που ο κακοποιός αποτελεί πρότυπο; Δε θα πάει. Θα γεννήσει τόσους πολλούς κακοποιούς που στο τέλος θα κακοποιούν ο ένας τον άλλον αφού θα έχουν κακοποιήσει πρώτα όλους εμάς.
Πραγματικά, όταν έχεις να κάνεις με μια τέτοια κοινωνία, τι σου μένει από το ποτό; Θα πιεις τρία τελάρα μπύρες, δυο μπουκάλια Jack, τρία Jim Beam και τέσσερα πέντε ποτήρια Μεταξά πέντε αστέρων για να ενισχύσεις και την ελληνική οικονομία καθότι πατριώτης και θα δεις την ανάπτυξη να έρχεται και να είναι για όλους.
Τελικά όλα είναι θέμα προετοιμασίας. Να, εγώ που ξεκίνησα να γράφω εντελώς απροετοίμαστος το κείμενο βγήκε συμπαθητικό και χωρίς να χάσω χρόνο προετοιμάζοντάς το. Αύριο θα γράψω και για την απάτη της κοινωνίας, η οποία έχει γεννήσει την απάτη της οικονομίας. Ή μπορεί να γράψω και κάτι εντελώς άλλο. Ωραίες κουβέντες! Αυτά για σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου