Θεοφάνεια

 

Φτάσαμε αισίως και στη παραμονή της γιορτής των Φώτων. Την ημέρα που ο Χριστός βαπτίζεται, όχι για να αφεθούν οι αμαρτίες Του, αφού αυτός δεν είχε αμαρτίες, αλλά για να καθαγιάσει τη φύση με το βάπτισμά Του και τον κόσμο ολόκληρο. Για να βαπτίσει όλους τους ανθρώπους "εν Πνεύματι Αγίω", για να μπορέσει ο καθένας από εμάς να φτάσει στη φώτιση. 

Ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να φτάσει στη φώτιση δε σημαίνει ότι θα το πετύχει. Το ένδυμα του παλαιού ανθρώπου είναι καλά ριζωμένο μέσα μας και η μεταμόρφωση, η ένδυση με καινούριο ένδυμα δεν είναι απλή υπόθεση. Όσοι δηλώνουμε χριστιανοί, δε σημαίνει ότι δεν έχουμε κρατήσει τα παγανιστικά κατάλοιπα μέσα μας. Δεν πιστεύουμε πραγματικά στην Ανάσταση των νεκρών, η προσευχή και η λατρεία είναι μια απέραντη πολυλογία και μια μορφή δοσοληψίας με τον Θεό, τον οποίο τον βλέπουμε πιο πολύ σαν κάποια αφηρημένη δύναμη παρά σαν έναν προσωπικό Θεό που μας ξέρει καλύτερα απ' ό,τι εμείς τον εαυτό μας. Η δε εικόνα ενός Θεού δικαστή που απειλεί να κατακεραυνώσει τον κάθε αμαρτωλό, μόνο του Χριστού τη διδασκαλία δεν απηχεί. 

Αναρωτιόμαστε πού είναι το φως που έφερε ο Χριστός; Γιατί δεν το βλέπουμε στον κόσμο που μοιάζει πιο σκοτεινός από ποτέ. Γιατί εμείς δε θέλουμε να το δούμε. Και όχι μόνο αυτό, δε θέλουμε να το δούμε αλλά δε θέλουμε να το δει και κανένας άλλος γύρω μας από φόβο μήπως αποκαλυφθεί η απάτη μας. Απάτη που αφορά πρωτίστως τον εαυτό μας αφού αυτόν πρώτα κοροϊδεύουμε, τον Θεό δεν μπορούμε να Τον ξεγελάσουμε όσο κι αν το ελπίζουμε. 

Αλλά ούτε και η απελπισία ταιριάζει σε Χριστιανούς. Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι, γκρινιάρηδες ή καλόβολοι αλλά όχι απελπισμένοι. Γιατί η κάθε μέρα του Χριστιανού είναι μια μέρα που μπορεί να γίνει Θεοφάνεια. Κάθε μέρα είναι μια μέρα βαπτίσματος εν Πνεύματι Αγίω, κάθε μέρα είναι μια μέρα που μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που μα δωρίστηκε με το βάπτισμά μας. Πολύ περισσότερο η μέρα η σημερινή και η αυριανή, που μπορούν αν γίνουν η αφετηρία για μια εις βάθος εξερεύνηση και ανακαίνιση του παλαιού μας εαυτού. Ας είναι η μέρα αυτή που θα σπάσουμε τα αρχέγονα δεσμά, που μας δένουν, όπως όλους τους ανθρώπους, από την Πτώση μας και έπειτα.