Υπάρχουν στιγμές που λέω πως δεν αντέχω άλλο. Πως είμαι έτοιμος να τα παρατήσω. Να καταρρεύσω. Είναι και οι μοναδικές στιγμές που συμπαθώ τον εαυτό μου. Και οι μοναδικές στιγμές που είμαι έτοιμος να τελέσω μία Θεία Λειτουργία χωρίς να κοροϊδεύω τον Θεό ή τον εαυτό μου. Είναι εκείνες οι στιγμές που οι μάσκες και οι ψευδείς εικόνες δίνουν τη θέση τους στην αλήθεια που υπάρχει μέσα μου. Αλίμονο σε εκείνους που δείχνουν ότι είναι πάντα δυνατοί και ισχυροί. Στο τέλος πιστεύουν το ίδιο τους το ψέμα....
Αυτό είναι σαν της θάλασσας τα βάθη, από έξω όλα φαίνονται μεγάλα και σκιώδη, πολλές φορές δύσκολο να διακρίνεις. Ο καθένας μας μπορεί να τα βλέπει και να πιστεύει ότι θέλει. Όταν όμως μια αναταραχή, φουρτούνα ή ότι άλλο τα φέρει όλα στον αφρό, στο φως, εκεί φαίνεται η αλήθεια και τίποτα δεν κρύβεται. Γιατί όσο και σκληρή να είναι η πραγματικότητα όταν έρχεται αυτή η στιγμή της αλήθειας τελειώνουν τα παραμύθια οι σοφιστείες οι ρόλοι για τους άλλους και για εμάς βεβαίως, στο φως δεν υπάρχει διαφυγή. Από τις ομορφότερες στιγμές θα έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Συμφωνώ. Η αναταραχή είναι πάντα όμορφη με έναν άγριο και αποκαλυπτικό τρόπο
Διαγραφή