Διαβάζοντας τον βίο του Αγίου Αθανασίου, βρίσκουμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Μαθαίνουμε για τους αγώνες του κατά αιρετικών και ειδωλολατρών, που του κόστισαν την κατασυκοφάντησή του και από τις δύο αυτές ομάδες και πέντε εξορίες, μαθαίνουμε για το τεράστιο ποιμαντικό έργο που επιτέλεσε ως Πατριάρχης Αλεξανδρείας, για την αγάπη του για τους μοναχούς, τον κλήρο και τον λαό, για την ταπείνωση, την αγάπη και την ασκητικότητά του που δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μαθαίνουμε για την πνευματικότητά του και το πλούσιο έργο του.
Ο Μέγας Αθανάσιος δεν έγινε αρχιερέας για να ζήσει τρυφηλή ζωή. Δεν έγινε αρχιερέας για να έχει υπηρέτες και για να του κάνουν μετάνοιες, ούτε για να συντρώγει με αυτοκράτορες, έπαρχους και άλλους αξιωματούχους.
Αντίθετα, επηρεασμένος από τη γνωριμία με τον "καθηγητή της ερήμου", τον Αντώνιο τον Μέγα, ακολούθησε το παράδειγμα των Πατέρων και των ασκητών της ερήμου. Το επαναστατικό εκείνο παράδειγμα που ώθησε όλους αυτούς τους άντρες και γυναίκες να αφήσουν πίσω τους την κοινωνία και τα θέλγητρά της, την εξουσία που αγκάλιαζε κάπως ασφυκτικά την Εκκλησία εκείνη την εποχή, τις κοινωνικές συμβάσεις, τα απαλά και πολυτελή υφάσματα που είχαν ήδη αρχίσει να ενδύονται οι χριστιανοί και να φύγουν στην έρημο ώστε να ζήσουν εκεί την πιο αυθεντική μορφή χριστιανισμού, με όλη την απλότητά της, να τελειοποιηθούν στην προσευχή, για χάρη αυτού του κόσμου που εγκατέλειψαν και να έρθουν ακόμα πιο κοντά στον Θεό.
Αυτός ήταν ο Μέγας Αθανάσιος, ο λαμπρός αυτός ιεράρχης, ο μεγάλος πνευματικός και ιερουργός της Εκκλησίας. Αυτόν τιμούμε σήμερα, δυστυχώς χωρίς να ακολουθούμε το παράδειγμά του αλλά παρ' όλα αυτά και μόνο οι εορταστικές λειτουργίες και οι λοιπές εκδηλώσεις, μπορούν για όποιους το θέλουν, να αποτελέσουν ένα πνευματικό ξυπνητήρι που θα διακόψει τον μακάριο ύπνο μας της πνευματικής χλιαρότητας. Ας ξυπνήσουμε λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου