Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι ο πρώτος των προφητών. Ο μεγαλύτερος απ' όλους. Αυτός που όταν είδε τον Κύριο τον αναγνώρισε και για τον οποίο είχε ήδη μιλήσει. Ας πούμε κάτι αυθαίρετο σήμερα, κάτι που δεν το θίγουμε σχεδόν ποτέ. Εκείνη την εποχή, που ο Ιωάννης βάπτιζε στα νερά του Ιορδάνη του Εβραίους που προσέρχονταν σε αυτόν, είχε γίνει ήδη γνωστός και αποδεκτός ως προφήτης. Ούτε οι Φαρισαίοι τολμούσαν να τα βάλουν μαζί του φοβούμενοι τον λαό ούτε και ο βασιλιάς παρά την κριτική που του ασκούσε ο Ιωάννης για την προσωπική του ζωή. Και είχε μαζέψει και έναν ικανό αριθμό ακολούθων και μαθητών. Με άλλα λόγια ο Ιωάννης είχε θέση ισχυρή. Επηρέαζε τον κόσμο, ο οποίος κόσμος τον σεβόταν και τον αγαπούσε και προσέτρεχε σε αυτόν για συμβουλές και για άφεση αμαρτιών, είχε μαθητές, προκαλούσε τον σεβασμό αν όχι και τον φόβο εκείνων που τον εχθρεύονταν. Και ξαφνικά...τα αφήνει όλα αυτά και φωνάζει "κοιτάξτε, ο αμνός του Θεού, Αυτός που ήρθε να θυσιαστεί για να σωθούν οι άνθρωποι, σε Αυτόν ήρθε το Πνεύμα το Άγιο με μορφή περιστεράς, Αυτός είναι ο Υιός του Θεού".
Δεν ήταν εύκολο αυτό που έκανε ο Ιωάννης. Άφησε κάθε είδους εξουσία και δύναμη που είχε και παραδέχθηκε μπροστά σε όλους ότι ο Ιησούς ήταν αυτός του οποίου ο Ιωάννης δεν ήταν άξιος ούτε να του δέσει τα παπούτσια. Τόσο πολύ υποτίμησε τον εαυτό του σε σχέση με τον Ιησού. Κι αν εμείς που τα έχουμε ακούσει τόσες φορές αυτά δε το θεωρούμε κάτι το φοβερό, ας αναρωτηθούμε, όσες φορές δεχθήκαμε αυτοβούλως να απαρνηθούμε την όποια επιρροή και εξουσία έτυχε να έχουμε; Πόσες φορές είπαμε, όχι πως δεν είμαστε άξιοι να δέσουμε τα κορδόνια κάποιου αλλά να παραδεχτούμε πως κάποιος άλλος είναι πιο ικανός από εμάς, πιο κατάλληλος για κάποιο έργο; Πόσες φορές ακόμα παραδεχτήκαμε πως η γνώμη ή η άποψή μας για κάτι ήταν λανθασμένη σε σχέση με την άποψη κάποιου πιο ενημερωμένου και πιο διαβασμένου από εμάς; Δεν φαίνεται να είναι και πολλές αυτές οι φορές, έτσι;
Εδώ θα πρέπει να κάνω και μια αναφορά, ειδική αναφορά και άκρως δυσάρεστη και σε εμάς τους κληρικούς, είτε αυτοχαρακτηρζόμαστε προοδευτικοί, παραδοσιακοί ή δε ξέρω κι εγώ πως αλλιώς, που πολλές φορές θέλουμε να προβαλλόμαστε και να φαινόμαστε τόσο πολύ, που δε μας ενοχλεί ακόμα κι όταν η δική μας εικόνα τελικά, καλύπτει και αυτόν τον Χριστό, και μετατρέπουμε την πνευματική εκκλησιαστική ζωή σε ένα είδος γκουρουισμού. Ακόμα χειρότερα όταν αποδίδουμε στον εαυτό μας -και σε αυτό συμμετέχουν με χαρά και πολλοί λαϊκοί- τον τίτλο του "υπερασπιστή της πίστης, της Εκκλησίας και του Χριστού του ίδιου"! Με κάποιες φορές θλιβερά αποτελέσματα, κάποτε ευτράπελα αλλά πάντοτε επιζήμια.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, αυτή η δυνατή και στεντόρεια φωνή της ερήμου, επιτέλεσε το έργο που του είχε ανατεθεί από τον Θεό και όταν τελικά έφτασε η ώρα, έδειξε τον Ιησού ως τον Μεσσία, ως τον αμνό που θα θυσιαστεί για τους ανθρώπους, ως αυτόν που ήρθε να βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα και όχι απλώς με νερό όως έκανε εκείνος. Και τελικά αυτό είναι που κάνει τον Άγιο Ιωάννη όχι μόνο Πρόδρομο αλλά και μεγαλύτερο των προφητών. Και αν μέχρι σήμερα νομίζαμε πως αυτό ήταν κάτι απλό, είναι καιρός να το ξανασκεφτούμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου