Το χαμένο ηχητικό

 

Σας εγγυώμαι ότι το παρακάτω κείμενο δε θα αρέσει σε πολλούς από εσάς που θα το διαβάσετε. Και αφού έχω τη προσοχή σας μπαίνω στο θέμα. Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα ηχητικό, στο οποίο ακούγονται οι επιζήσαντες της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών των Τεμπών λίγο πριν σκοτωθούν στην έκρηξη που ακολούθησε. Δεν το έχω ακούσει, δεν έχω και καμία διάθεση τέτοια. Το θέμα είναι αλλού. Μια παρουσιάστρια σε κάποια εκπομπή έκανε αναφορά στο θέμα λέγοντας πως το ηχητικό έχει φτάσει εδώ και δυο μήνες στα τηλεοπτικά κανάλια τα οποία δεν το έπαιξαν επειδή είναι πολύ σοκαριστικό. Ούτε όμως το περιέγραψαν. Γιατί δεν ήθελαν να μας σοκάρουν τα κανάλια τα οποία καθημερινά μας περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια πως πέθαναν παιδάκια μικρά στα εγκλήματα τα πρόσφατα, πως βίασε τα παιδιά του ένας πατέρας, μας περιγράφουν τα τελευταία λόγια αυτοχείρων και άλλα πολλά χαρούμενα. Αλλά με τα Τέμπη δεν ήθελαν να μας σοκάρουν. Ότι το ηχητικό αυτό είναι απόδειξη ότι οι μισοί περίπου από τα θύματα δεν σκοτώθηκαν στη σύγκρουση αλλά αργότερα στην έκρηξη η οποία προκλήθηκε από εύφλεκτα υλικά, σύντομα με την έκθεση που παρουσίασε το Βήμα, τα οποία εύφλεκτα υλικά ο πρωθυπουργός μας διαβεβαίωνε ότι δεν τα κουβαλούσε η εμπορική αμαξοστοιχία. Ο πρωθυπουργός επίσης μας διαβεβαίωνε ότι δεν γίνεται καμία προσπάθεια συγκάλυψης. Όπως ας πούμε, να έχουν ένα ηχητικό που διαψεύδει το αφήγημα της κυβέρνησης τα κανάλια και να μη το παίζουν.

Κι εδώ πλέον, επειδή το πράγμα καταντά γελοίο μέσα στην τραγικότητά του, θα αναφερθώ και στην πολυχρησιμοποιούμενη από τη κυβέρνηση της έννοιας της ατομικής ευθύνης. Λοιπόν, πλέον και οι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος έχουν ευθύνη για την όλη κατάσταση. Και αν η δικαιολογία τους είναι πως αυτή τη κυβέρνηση την εμπιστεύονται γιατί χειρίζεται την οικονομία καλύτερα και έτσι οι δουλειές τους πάνε καλύτερα (ή όποια άλλη αιτία επικαλεστούν) αυτό σημαίνει πως βάζουν την όποια ηθική σε δεύτερη μοίρα. Γιατί το ανήθικο αυτής της κυβέρνησης, η οποία θα έπρεπε ήδη να έχει πέσει αν τα ΜΜΕ έκαναν τη δουλειά τους, δεν είναι ότι άφησε τα τρένα να κινούνται χωρίς βασικές προϋποθέσεις ασφαλείας αλλά όλη η συμπεριφορά την οποία επέδειξε μετά τη φονική σύγκρουση. Μια συμπεριφορά που φωνάζει συγκάλυψη. Αν λοιπόν κάποιος συνεχίζει να υποστηρίζει μια κυβέρνηση η οποία συγκαλύπτει με κάθε τρόπο κάτι τέτοιο, επειδή θεωρεί πως οι δείκτες της οικονομίας είναι καλύτεροι, ή επειδή είναι πιο φιλική προς την Εκκλησία ή επειδή ψήφισε το γάμο των ομοφυλόφιλων ή επειδή πήρε πρωτάθλημα η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟΚ ή δε ξέρω τι άλλο, να ξέρει ότι είναι κομμάτι της συγκάλυψης. Χωρίς περιστροφές και χωρίς φτιασιδώματα. 

Καλό θα ήταν και οι ψηφοφόροι των κομμάτων της αντιπολίτευσης να δουν τι ακριβώς έχουν κάνει τα δικά τους κόμματα για την πραγματική διερεύνηση της υπόθεσης. Γιατί αυτή η αφωνία που παρατηρείται από την αντιπολίτευση, από μεγάλο μέρος της τουλάχιστον, είναι τουλάχιστον ενοχλητική. Αν όχι και ύποπτη. Ας δουν κι αυτοί, λοιπόν, τις επιλογές τους.

Δεν υπάρχει περιθώριο για "ναι μεν αλλά" πάντοτε. Σας το είπα ότι δε θα σας άρεσε το κείμενο μου...