Η καπιταλιστική νεωτερικότητα προσπάθησε να βασίσει όλη τη νομιμοποίησή της στον νόμο. Η υπερβολική παρέμβασή της στη κοινωνία και η εκμετάλλευση της τελευταίας οδήγησε την καπιταλιστική νεωτερικότητα στο να καταφύγει σε ένα περίπλοκο εργαλείο που ονομάζεται νόμος και το οποίο επισημοποίησε τη δικαιοσύνη. Το δίκαιο, αντί να αποτελείται από νόμους που ρυθμίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ατόμων και της κοινωνίας, όπως τόσο συχνά υποστηρίζεται ότι κάνει, είναι η τέχνη της διακυβέρνησης μέσω υπέρμετρης ρύθμισης που αποσκοπεί στο να νομιμοποιήσει τις αδικίες που προκαλεί ο καπιταλισμός. Η διακυβέρνηση μέσω νόμων, και όχι με κανόνες ηθικούς και πολιτικούς, είναι κάτι που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική νεωτερικότητα. Απορρίπτοντας την ηθική και την πολιτική, η αστική τάξη καταφεύγει στο εργαλείο του νόμου, το οποίο της δίνει τεράστια δύναμη. Στα χέρια τρης αστικής τάξης, ο νόμος είναι ένα ισχυρό όπλο το οποίο την προστατεύει τόσο από την ηθική και πολιτική τάξη, όσο και από τους εργαζόμενους. Η εξουσία του έθνους-κράτους απορρέει σε μεγάλο βαθμό από την ισχύ ενός νομικού συστήματος που έχει ρυθμιστεί μονομερώς. Οι νόμοι, κατά μία έννοια, είναι οι ψαλμοί στον Θεό του έθνους-κράτους. Προτιμά να κυβερνά την κοινωνία του μέσω αυτών των εδαφίων
Abdulah Ocalan - Το Δημοκρατικό Έθνος - εκδ. Στάσει Εκπίπτοντες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου