Είχα μια συζήτηση με έναν καλό φίλο προχθές. Κάποια λοιπόν στιγμή αναρωτήθηκε: "Πώς μπορεί κάποιος να χαίρεται με την εξουσία και όχι με τις φωτοσκιάσεις που ο ήλιος χαρίζει στα δέντρα; Μπορεί να είναι ευτυχισμένος; ". Η αλήθεια είναι ότι ξέρω πολλούς που προτιμούν την εξουσία από τις φωτοσκιάσεις που κάνει ο ήλιος. Για την ακρίβεια ξέρω πολλούς για τους οποίους η ζωή είναι εξουσία-σε μεγάλη ή μικρή κλίμακα- και οι οποίοι δεν ξέρουν καν τι είναι οι φωτοσκιάσεις αφού ποτέ δεν είδα ομορφιά πουθενά πέρα από την δυνατότητα επιβολής τους πάνω στους άλλους. Η εξουσία είναι ένα δηλητήριο το οποίο μπαίνει στον οργανισμό του ανθρώπου από πολύ μικρή ηλικία. Από τα σχολικά χρόνια ακόμα. Είναι ένα δηλητήριο το οποίο ριζώνει στα νεανικά χρόνια με τη μορφή της ελπίδας ενός καλού μέλλοντος με μία καλή δουλειά. Με μια καλή θέση στη καλή δουλειά. Διευθυντική. Με υφιστάμενους. Κάποιοι μπορούν και διαχειρίζονται μια τέτοια θέση. Κάποιοι όχι. Αρχίζουν και ζητούν περισσότερη εξουσία, μεγαλύτερη υποτίμηση των συνανθρώπων τους, των "υφισταμένων" τους. Περισσότερους υφιστάμενους. Περισσότερη δύναμη. Περισσότερη επιβολή. Και με διάφορες μορφές. Αξιώματα, μισθούς, κοινωνική θέση. Η εξουσία έχει πολλούς τρόπους να θέλξει τον σύγχρονο αποπνευματοποιημένο άνθρωπο. Οπότε, για ποιες φωτοσκιάσεις του ήλιου να μιλήσουμε τώρα;
***power and greed Painting by ho nguyen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου