Για να είμαι ειλικρινής, οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει δεν είναι καλόβολοι, αλλά ένας κόσμος από μόνοι τους. Κυρίως κατοικούν σε παλιά γερά σπίτια και αξιολογούν τα πάντα με μεγάλη οξύνοια. Δεν επιλέγουμε να θεμελιώνουμε τα σπίτια μας σε γρανίτη, το πιο ανθεκτικό υλικό; Δεν φτιάχνουμε τα τοιχία με πέτρες; Αλλά τότε γιατί να μην θεμελιώνουμε την προσωπικότητά μας στις γρανιτένιες αλήθειες, στο πιο ανθεκτικό υλικό; Τα δοκάρια του οικοδομήματός μας είναι σάπια. Από τι υλικό λοιπόν είναι φτιαγμένος εκείνος που θεωρούμε ότι δεν συνδέεται με την πιο καθαρή και ευγενή αλήθεια; Συχνά κατηγορώ ακόμα και κοντινούς μου γνωστούς ως απαράδεκτα επιφανειακούς. Γιατί ενώ έχουν, υποτίθεται, τρόπους και τακτ, δεν επικοινωνούμε πραγματικά, δεν ανταλλάσσουμε μαθήματα τιμιότητας και ειλικρίνειας όπως κάνουν οι απλοϊκοί άνθρωποι, ή μαθήματα σταθερότητας και συνοχής όπως οι βράχοι. Θα έλεγα ότι φταίω και εγώ, γιατί συνήθως δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω ο ένας από τον άλλο.
Henry David Thoreau - Ζωή χωρίς αρχές - εκδ. Μάτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου