Λόγοι...

 

Αυτή η ημέρα θα αποδειχθεί μια από τις σημαντικότερες από την μεταπολίτευση και μετά. Τη μέρα αυτή ο λαός έδειξε να έχει παλμό. Να έχει διάθεση, ορμή, να έχει οξυγόνο. Και αυτό είναι μια τραγική ειρωνεία. Χρειάστηκε ένα ηχητικό από το έγκλημα των Τεμπών όπου ακούγεται μια κοπέλα, λίγο πριν βρει τραγικό τέλος, να λέει πως δεν έχει οξυγόνο για να καταλάβουμε ότι ο λαός αυτός έχει οξυγόνο. Δεν είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου, οπότε δε πιστεύω ότι είμαστε στα πρόθυρα μεγάλων αλλαγών, πως θα αρχίσουμε να κατανοούμε πως αυτό το κράτος, σε αυτά τα πλαίσια και με αυτό το σύστημα λειτουργίας δεν παίρνει διόρθωση παρά μόνο εκρίζωση. Αλλά σίγουρα κάποιοι θα αναρωτηθούν. Κάποιοι θα ξεφύγουν και από τις έτοιμες -γεμάτες βεβαιότητες- κομματικές προκάτ απαντήσεις. Θα δημιουργηθεί ξανά μια μαγιά ανθρώπων που θα σκέφτονται. Και θα σκέφτονται έξω από τα προκαθορισμένα από την τρέχουσα πολιτική σκηνή όρια. Και θα σκεφτούμε και άλλα πράγματα ελπίζω. Τον ρόλο των ΜΜΕ, τον ρόλο των πολιτικών, οι οποίοι πληρώνονται από εμάς και πρέπει να είναι υπόλογοι σε εμάς, όπως και κάθε δημόσιος υπάλληλος/λειτουργός. Ίσως χρειαστεί να τους κόψουμε και τη μισθοδοσία ή να τη μειώσουμε όπως έκαναν αυτοί σε όλους τους υπαλλήλους και λειτουργούς, δημόσιους και ιδιωτικούς με μεγάλη ευκολία για να σώσουν τις τράπεζες, οι οποίες δεν κάνουν τη δουλειά τους ώστε η οικονομία να λειτουργήσει παρά μόνο συσσωρεύουν κέρδη και οι οποίες θα είχα εξαφανιστεί ή πωληθεί αν δεν είχαν θυσιαστεί τα εισοδήματα και τα αποθέματα τους ελληνικού λαού για χάρη τους. Ίσως πάλι, απλά να πάμε όλοι σπίτια μας, ικανοποιημένοι πως επιτελέσαμε το ηθικό και δημοκρατικό μας καθήκον και να πάει στράφι η χθεσινή συγκέντρωση. Όλα είναι πιθανά άλλωστε σε αυτή τη χώρα, ε; Και μη νομίσει κανείς πως πολιτικολογώ αντί να θεολογώ ή έστω να θρησκειολογώ. Η δικαιοσύνη είναι πριν και πάνω απ' όλα, θέμα πνευματικό.