Όταν γράφω κάτι, προτιμώ να εκνευρίζω τους ανθρώπους παρά να τους διασκεδάζω(δανεισμένο από τον σπουδαίο Johnathan Swift). Κάπως έτσι θα πάει και αυτό το κείμενο. Και μάλλον και τα επόμενα. Οπότε προσδεθείτε.
Ήρθε η ώρα να βουτήξουμε στα βαθιά, τώρα που ο Τσίπρας κάνει rebrand, αυτό είναι η ευγενική λέξη στα αγγλικά για το "πλυντήριο" και η ιστορία του δημοψηφίσματος του 2015, άλλη μια ιστορική αποτυχία αυτού εδώ του έθνους που δείχνει και την ανωριμότητα και την κομματολατρεία μας. Αλλά αυτό το αφήνω για άλλο κείμενο.
Γιατί λοιπόν δεν εξεγείρεται ο Έλληνας; Γιατί έστω δεν αντιδρά; Αλήθεια το ρωτάμε αυτό;
Θα σας πω γιατί. Ο Έλληνας μένει μέχρι τα τριάντα και παραπάνω σπίτι του με τους γονείς του. Είναι το αγαπημένο αγόρι της μαμάς του που ενώ τον ευνουχίζει αυτός τη λατρεύει και τη θεοποιεί όσο δε πάει ή παραμένει η πριγκίπισσα του μπαμπά που δεν την έχει για ον πρώτο τυχόντα, άσχετα που τη μεγαλώνει με τρόπο που θα πέσει στον πρώτο τυχόντα. Και φυσικά του έχει αδυναμία.
Ο Έλληνας και η Ελληνίδα θα σου πουν σε κάθε περίπτωση πως "υγεία να υπάρχει και τα άλλα όλα βρίσκονται" χωρίς κανείς να ξέρει ποια είναι τα άλλα και πού θα βρεθούν. Θα πέσουν από κάπου ψηλά, θα βρεθούν θαμμένα σαν θησαυρός; Κανείς δε ξέρει και κανείς δε θα ψάξει αφού όσο υπάρχει υγεία όλα είναι καλά ενώ όταν δεν υπάρχει υγεία μάλλον δεν θα υπάρχει και η διάθεση για να ψάξεις κάτι.
Ο Έλληνας με τον τρόπο που σκέφτεται τα αθλητικά, με τον ίδιο σκέφτεται και τα πολιτικά. Δεν τον ενδιαφέρει ο τόπος αλλά το κόμμα. Στην πραγματικότητα τον ενδιαφέρει να πει μια εξυπνάδα στον αθλητικό ή πολιτικό αντίπαλο ώστε να τον μειώσει στα μάτια αυτών που πιστεύουν ή υποστηρίζουν τα ίδια με αυτόν ώστε να φανεί πόσο καταπληκτικός είναι. Το ίδιο κάνει και η Ελληνίδα, βαρέθηκα να τους γράφω και τους δύο, συγχωρέστε εσείς οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας αλλά έτσι κι αλλιώς δε σας συμπαθώ, οπότε και να μη με συγχωρήσετε δε τρέχει κάστανο.
Ο Έλληνας είναι χωριάτης. Δεν είναι χωριάτης γεωγραφικά ή λόγω καταγωγής αλλά στην ουσία του, στο dna του. Το χειρότερο είδος. Αυτό του τσιφλικά. Έχει και δεν έχει τσιφλίκια. Έφυγε μεν από το χωριό του αλλά έφερε όλα τα άσχημα μαζί του και τα φόρεσε ή προσπάθησε να τα φορέσει στις πόλεις που βρέθηκε. Ο Έλληνας θα τα βάλει με την ταμία του σούπερ μάρκετ για ψύλλου πήδημα ή για τις τιμές(λες και η ταμίας μόνη της τις ορίζει) αλλά αν καταλάβει πως μέσα στο κατάστημα είναι οι μεγαλομέτοχοι του σούπερ μάρκετ(αυτοί που ορίζουν τις τιμές για τις οποίες έβριζε την ταμία) θα πάει δουλικά να τους σφίξει το χέρι με μια βαθιά υπόκλιση. Αν αυτό το τελευταίο σας φέρνει αγιορείτικο λιβάνι στα ρουθούνια, ναι, ίδια περίπτωση είναι με την υποδοχή του πρωθυπουργού από τους μοναχούς.
Και φυσικά ο Έλληνας είναι και θρήσκος. Όχι πιστός, θρήσκος. Στη πραγματικότητα η θρησκεία του είναι ένα πλέγμα από αυτοαποκαλούμενους γεροντάδες, θαύματα τα οποία στην καλύτερη περίπτωση είναι αμφισβητούμενα και μια πλειάδα θεωριών συνωμοσίας απευθείας παρμένα από τους φονταμενταλιστές ευαγγελικούς των ΗΠΑ, μεταφρασμένες και προσαρμοσμένες.
Το δε επαναστατικό κομμάτι της κοινωνίας, αυτό προς τα αριστερά, ε, ας πούμε κάτι πιο ευχάριστο και πιο υπαρκτό. Για τον Μπατμαν ή τον Σούπερμαν για παράδειγμα.
Αφήνω για τέλος όλους εκείνους που θα βολευτούν με οποιαδήποτε κατάσταση αρκεί να μπορούν αν λένε πως είναι ανώτεροι, οικονομικά ή κοινωνικά από τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους. Αυτοί που αν και βράζουν στο ίδιο καζάνι το καταλαβαίνουν αργά.
Τελικά οι μόνοι δικαιολογημένοι είναι τα λαμόγια και οι απατεώνες. Αυτοί καλά κάνουν και συνεχίζουν.
Υγ. Προφανώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Εντάξει δε ξέρω αν υπάρχουν εξαιρέσεις, το ΑΙ μου είπε να το γράψω για να γλυκάνω κάπως το άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου