Η ικανότητα της συγχώρεσης, ναι, είναι μια εξαιρετική αρετή. Αλλά θέλει και τέχνη. Οι πράξεις ακόμα κι αν συγχωρούνται και οι πληγές ακόμα κι αν κλείνουν, αφήνουν ουλές. Καλό είναι να συγχωρείς κάποιον που θεωρείς πως κάτι κακό σου έκανε αλλά επίσης καλό είναι και να θυμάσαι τι σου έκανε. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και όποιος έκανε κάτι μια φορά θα το κάνει και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη κοκ. όχι απαραίτητα από κακία ή αναισθησία ή βλακεία αλλά ίσως επειδή αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Οπότε εφόσον συγχωρείς κάποιον, δηλαδή μοιράζεσαι ξανά χώρο μαζί του, καλό θα είναι να είσαι πλέον και προετοιμασμένος να αντιμετωπίσεις τυχόν "επαναλήψεις". Και εν πάση περιπτώσει να γνωρίζεις και να θέσεις όριο και πόσα από αυτά μπορείς να αντέξεις. Γιατί άλλο να συγχωρείς κάποιον και άλλο να γίνεσαι σάκος του μποξ για να ξεσπάει τα συμπλέγματα, τις κακίες, τις φοβίες ή τις βλακείες του. Θα πρέπει λοιπόν κάποια μέτρα να τα λάβεις. Αν πάλι δεν μπορείς να αντέξεις, άσε τις συγχωρέσεις και χάραξε δρόμο μακριά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου