Είπε ο Κύριος «Ένας άνθρωπος ετοίμασε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσμένους: ελάτε, όλα είναι πια έτοιμα. Τότε άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να βρίσκουν δικαιολογίες: Ο πρώτος του είπε: έχω αγοράσει ένα χωράφι και πρέπει να πάω να το δω· σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένον. Άλλος του είπε: έχω αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω· σε παρακαλώ, δικαιολόγησέ με. Κι ένας άλλος του είπε: είμαι νιόπαντρος και γι΄ αυτό δεν μπορώ να έρθω. Γύρισε ο δούλος εκείνος και τα είπε αυτά στον κύριό του. Τότε ο οικοδεσπότης οργισμένος είπε στο δούλο του: πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς. Όταν γύρισε ο δούλος του είπε: κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος. Είπε πάλι ο κύριος στο δούλο: πήγαινε έξω από την πόλη στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου· γιατί σας βεβαιώνω πως κανένας από κείνους που κάλεσα δε θα γευτεί το δείπνο μου. Γιατί, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».
Πολλές φορές σκέφτομαι αυτό το απόσπασμα της σημερινής περικοπής από το κατα Λουκάν Ευαγγέλιο. Είπε ο Κύριος που έστρωσε το τραπέζι και οι καλεσμένοι του αρνήθηκαν την πρόσκληση στον δούλο του: "πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς. Όταν γύρισε ο δούλος του είπε: κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος. Είπε πάλι ο κύριος στο δούλο: πήγαινε έξω από την πόλη στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου"
Και υπάρχει κι άλλο ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Εκεί, τη πρώτη φορά που διδάσκει ο Κύριος λέει :Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ’ έστειλε ν’ αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του.
Συνήθως ερμηνεύουμε τα παραπάνω χωρία καθαρά πνευματικά. Οι περιθωριακοί άνθρωποι που περιγράφονται στο πρώτο χωρίο από τη σημερινή περικοπή, συμβολίζουν τον απλό ιουδαϊκό λαό και τους εθνικούς. Στο δεύτερο απόσπασμα φτωχοί, συντετριμμένοι ψυχικά, αιχμάλωτοι και τυφλοί είναι είτε αυτοί που έχουν έλλειμα ή άγνοια της πίστης είτε αυτοί που είναι δέσμιοι της αμαρτίας.
Όμως προκαλεί εντύπωση η συχνή αναφορά του Χριστού σε όσους αποτελούσαν τις κατώτερες τάξεις του κόσμου της εποχής. Ας μη ξεχνάμε πως όταν γεννήθηκε ο Κύριος οι πρώτοι στους οποίους αναγγέλθηκε το γεγονός από τον άγγελο ήταν οι φτωχοί βοσκοί. Οι μαθητές Του ήταν ψαράδες, επίσης ένα φτωχικό επάγγελμα.
Οι πρώτοι Χριστιανοί, την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προέρχονταν από τα κατώτερα στρώματα αλλά και όσοι πλούσιοι ασπάζονταν τη διδασκαλία του Κυρίου μας, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να απελευθερώσουν τους δούλους που είχαν και να μοιράσουν τις περιουσίες τους στους φτωχούς. Έχουμε αγίους όπως ο Άγιος Φιλάρετος ο οποίος βοηθούσε τους φτωχούς και όσο ήταν πλούσιους αλλά και την εποχή που με το ζόρι τα έβγαζε πέρα αυτός και η οικογένειά του. Ο δε Άγιος Ιωάννης ο ελεήμων είναι γνωστό πως άδειαζε τα σεντούκια της Αλεξάνδρειας για να βοηθήσει όλους τους απόρους της περιοχής. Οι Άγιοι Ανάργυροι προσέφεραν ιατρικές υπηρεσίες αφιλοκερδώς αλλά και φρόντιζαν για τη φιλοξενία αστέγων. Και όλα αυτά χωρίς να έχουν μια δεκάρα στη τσέπη τους στο τέλος. Και τα παραδείγματα είναι ατελείωτα.
Όταν ο Χριστός διδάσκει, διδάσκει σε δύο διαστάσεις. Και τη πνευματική και την καθημερινή. Όπως Αυτός είναι τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος, έτσι και η διδασκαλία Του αφορά και την πνευματική και την επίγεια ζωή μας. Και μια επίγεια ζωή στην οποία κάποιοι κατέχουν πολλά και κάποιοι άλλοι περισσότεροι, κατέχουν λίγα ή και τίποτα δε μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια καθημερινή κόλαση. Και για τις δύο αυτές ομάδες. Η αδικία, η φτώχεια, η εκμετάλλευση είναι σωματικά είδη δουλείας τα οποία πηγάζουν από τη δουλεία στην αμαρτία. Από την υποταγή μας στην πλεονεξία και στην απόλαυση. Γι' αυτό κι εμείς ως χριστιανοί οφείλουμε να διεξάγουμε διπλό αγώνα, και εναντίον της αμαρτίας και εναντίον των πάσης φύσεως αδικιών. Αν περιοριστούμε στην πρώτη γινόμαστε ινδουιστικού τύπου αναχωρητές και αν περιοριστούμε στο δεύτερο γινόμαστε απλοί ακτιβιστές. Όταν δρούμε ταυτόχρονα και προς στις δύο κατευθύνσεις γινόμαστε πραγματικοί άνθρωποι.
Ο Χριστός για άλλη μια φορά μας δείχνει ότι δεν κάνει διακρίσεις. Απευθύνει κάλεσμα σε όλους. Και σε αυτούς που θεωρούνται "καθώς πρέπει" και σε αυτούς που θεωρούνται "περιθωριακοί". Η πρόσκληση έχει σταλεί σε όλους μας. Και η κατεύθυνση προς στην οποία πρέπει να κινηθούμε βρίσκεται πάνω σε αυτή την πρόσκληση. Μένει σε εμάς να αποφασίσουμε αν θα αποδεχτούμε αυτό το κάλεσμα ή όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου