H Ελπίδα των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα είναι από θεολογικής απόψεως -και εν πολλοίς αυτό έχει διατηρηθεί παρά την υπερβολική εκκοσμίκευση και εμπορευματοποίηση την οποία έχουν υποστεί- η ημέρα κατά την οποία γεννήθηκε η ελπίδα. Όχι ότι δεν υπήρχε ελπίδα στον κόσμο πριν τη γέννηση του Χριστού. Αλλά εκείνη την ώρα γεννήθηκε με σάρκα και οστά η ελπίδα. Από αφηρημένη έννοια και μάλλον άπιαστη, απέκτησε ανθρώπινη υπόσταση. Αλλά ποιους αφορά η ελπίδα; Θα έπρεπε να αφορά όλους τους ανθρώπους λογικά αλλά κάτι τέτοιο είναι μακριά και από τη σημερινή μας, μουντή, πραγματικότητα αλλά και από την πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Η ενσάρκωση της ελπίδας, αφορά ανθρώπους της πίστης και της ακεραιότητας όπως ο Ιωσήφ και η Μαρία, αφορά ανθρώπους που εργάζονται σκληρά για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους και που δεν έχουν κάποιου είδους μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, όπως οι βοσκοί, αφορά ανθρώπους ανώτερων κοινωνικών τάξεων που όμως τα πλούτη, η άνεση, οι γνώσεις και οι βεβαιότητές τους δεν μπορούν να τους κοιμίσουν σε ένα λήθαργο ευδαιμονίας και υλισμού. Αφορούν όλους τους ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια, την αλήθεια που θα τους ελευθερώσει. όπως ήταν οι τρεις  Μάγοι. 

Και ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι ταράχτηκαν στη γέννηση της ελπίδας, Στη γέννηση του Χριστού; Ο Βασιλιάς της Ιουδαίας, οι Φαρισαίοι, οι θρησκευτικοί άρχοντες δηλαδή, και άλλοι αξιωματούχοι και προύχοντες. Γιατί; Μα γιατί για αυτούς η ενσάρκωση της ελπίδας σήμαινε το τέλος της εξουσίας τους. Όταν εμφανίζεται η ελπίδα, όταν περπατά ανάμεσα στους ανθρώπους ποιο είδος τυραννίας μπορεί να σταθεί και να μη καταρρεύσει; Όταν ο άνθρωπος δε φοβάται πια το θάνατο και δεν παραμένει δέσμιος της αμαρτίας, όταν έχει ήδη ελευθερωθεί πνευματικά, ποια δύναμη μπορεί να τον καταπιέσει πια σωματικά; Ποια εξουσία; Καμιά. Όταν έχει δει την ελπίδα να περπατά και την έχει ακούσει να διδάσκει, όταν έχει δει πως η αγάπη μπορεί να τα σκεπάσει όλα, ποιος μπορεί να καπηλευτεί και να εμπορευτεί την ανάγκη του για να πιστέψει σε κάτι καλύτερο; Ποιος θα τολμήσει να εμφανιστεί ως διαχειριστής αυτής της ελπίδας; Για όλους αυτούς η λέξη ελπίδα υφίσταται αναγραμματισμό και μετατρέπεται σε λεπίδα πραγματική που κόβει και την εξουσία και το κύρος και τη δύναμη που θεωρούν πως έχουν. 

Γι' αυτό και τόσο άγρια κυνήγησαν ένα μωρό που γεννήθηκε σε μια σπηλιά. Γιατί αυτό το Μωρό, που οι Μάγοι το τίμησαν με τρία δώρα, έφερε κι αυτό τρία δώρα με τη γέννηση Του. Την Αγάπη, την Ελπίδα και την Ελευθερία. Και αυτά τα δώρα, οι δυνάστες του κόσμου τούτου, θεωρούν πως είναι ανεπίτρεπτο να διανεμηθούν στους ανθρώπους.