Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αποτελεί μια καταγραφή της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού. Ως Θεός ο Κύριός μας δεν έχει γενεαλογία μα ως άνθρωπος έχει και γι' αυτό την καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Για να να γνωρίζουμε πως ο Χριστός είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος. Πως έχει και τις δύο φύσεις. Αν έχει κανείς το κουράγιο και ψάξει ένα ένα τα ονόματα που αναφέρονται και βρει την ιστορία του καθενός, θα δει πως αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν ένα σύνολο με πολλές διαφορές. Θα βρει κανείς σε αυτό το κατάλογο αγίους ανθρώπους και αμαρτωλούς. Άρχοντες και απλούς, φτωχούς ανθρώπους. Ηθικούς και εγκληματίες. Οι άντρες και οι γυναίκες τα ονόματα των οποίων διαβάσαμε καλύπτουν σχεδόν κάθε περίπτωση ανθρώπινης ζωής και συμπεριφοράς.
Γιατί αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού. Ο Χριστός ήρθε για όλους τους ανθρώπους και από όλους τους ανθρώπους. Ήρθε για τους ευσεβείς αλλά ήρθε και για τους αμαρτωλούς. Ήρθε για τους πλούσιους και για τους φτωχούς. Για βασιλείς και ζητιάνους. Όλοι αυτοί, όλοι εμείς, συμμετέχουμε στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία μας. Για όλους εμάς είναι ανοικτή πλέον η πύλη της βασιλείας του Θεού και περιμένει να τη διαβούμε.
Για να περάσουμε όμως στη Βασιλεία των Ουρανών χρειαζόμαστε πίστη. Γιατί η πίστη είναι αυτό που οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό. "με πίστη ο Αβραάμ εγκαταστάθηκε στη γη που του είχε υποσχεθεί ο Θεός, ξένος σε άγνωστη χώρα, ζώντας σε σκηνές με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που κι αυτοί ήταν κληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως. Κι αυτό, γιατί περίμενε την πόλη που θα είχε στέρεα θεμέλια και που αρχιτέκτονας και δημιουργός της θα ήταν ο Θεός. Χρειάζεται να συνεχίσω; Δεν θα με πάρει ο χρόνος να διηγηθώ για τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ και τους προφήτες. Με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων· έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχτηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα· γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχτούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν ν’ αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν με στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες – ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ‘χει τέτοιους ανθρώπους – πλανήθηκαν σε ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης". Αυτά μα ς λέει ο Απόστολος Παύλος στη σημερινή αποστολική περικοπή.
Δεν έχει σημασία από ποια βάση ξεκινάμε και δεν έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο φεύγουμε από τούτη τη ζωή. Δεν έχει σημασία αν η ζωή μας ήταν εύκολη ή δύσκολη. Αν ήμασταν πάντα ενάρετοι ή αν κάποιες στιγμές πέσαμε και χρειαστήκαμε αγώνα για να ξανασηκωθούμε. Δεν μετράει αν κοιμόμασταν σε άνετα στρώματα ή σε χαρτόκουτα στο δρόμο. Αν γεννηθήκαμε σε χώρα από παράδοση Ορθόδοξη ή αν βρήκαμε την Ορθοδοξία αργότερα στη ζωή μας. Σημασία έχει μόνο αν είχαμε πίστη. Αν είχαμε εμπιστοσύνη στο σχέδιο του Θεού και αν ήμασταν έτοιμοι γι' αυτά που θα παραχωρούσε και που θα αποκάλυπτε στον καθένα από εμάς.
Αυτή η πίστη, αυτό το άλμα στο κενό είναι που κάνει όλη τη διαφορά. Αυτή η εμπιστοσύνη σε ένα Θεό που σπάνια φανερώνεται, στην αποδοχή της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, που είναι ο Λόγος ο οποίος έγινε άνθρωπος για να μας λυτρώσει, η δίψα και η ζέση μας να βρεθούμε κοντά Του. Η πίστη αυτή, που δεν είναι μια απλή λέξη αλλά ένας ολόκληρος τρόπος ζωής, αυτή είναι που μας κάνει κομμάτι ενεργό στο σχέδιο του Θεού. Αυτή είναι που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία. Αυτή που θα μας βοηθήσει να σπάσουμε τα δεσμά του θανάτου και της αμαρτίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου