Σε μια σχολική αίθουσα γυμνασίου η καθηγήτρια μίλησε στα παιδιά για την αδικία που υπάρχει σε ένα κόσμο που κάποιοι λίγοι έχουν συγκεντρώσει πολύ πλούτο ενώ πολλοί, πάρα πολλοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ή και στο όριο της φτώχειας. Τα παιδιά αντέδρασαν(η συντριπτική πλειοψηφία) και πήραν το μέρος των πλουσίων γιατί δεν υπάρχει λόγος αυτός που δουλεύει να μοιραστεί τα λεφτά του με κανέναν άλλο. Αυτή είναι και η εποχή μας και το πνεύμα της πάνω κάτω. Οι άνθρωποι από μικροί μαθαίνουν να ζητούν ένα σωρό δικαιώματα εκτός από το δικαίωμα στην ανθρωπιά. Μαθαίνουν να αγκαλιάζουν το νόμο της ζούγκλας όπου "μόνο ο ισχυρός επιζεί" αλλά ξεχνούν να κοιτάξουν τη μοναδική αλληλεγγύη που δείχνουν τα αγελαία ζώα όπως οι λύκοι, οι ύαινες, οι ελέφαντες, οι γορίλες κλπ. Κι εκεί στηρίζεται το υπάρχον σύστημα. Στη πεποίθηση πως είσαι στους ισχυρούς και πως θα επιβιώσεις εσύ αφήνοντας τους αδύναμους να πεθάνουν. Ή πως θα προσκολληθείς σε κάποιον ισχυρό για να επιβιώσεις. Και οι αδύναμοι ας κόψουν το λαιμό τους. Μέχρι να βρεθείς κι εσύ στη μεριά των "αδύναμων"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου