Χαρά μεγάλη

Αν δεν προσέχεις τις παρέες σου μπλέκεις σε διάφορες άσχημες καταστάσεις. Μία από αυτές είναι να μαθαίνεις λέξεις τις οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα συναντούσες ποτέ και η ζωή σου δε θα άλλαζε στο παραμικρό. Σήμερα λοιπόν έμαθα μια καινούρια τέτοια λέξη. Παίζει να είναι η πιο άχρηστη  που έχω μάθει τα τελευταία 35 χρόνια, την οποία μάλλον δε θα τη χρησιμοποιήσω ξανά πουθενά πέρα από αυτό το ατυχές και άτυχο κείμενο που διαβάζετε τώρα. Και δε φτάνει που την έμαθα ενώ δε μου χρειαζόταν, δεν κάνανε τον κόπο να μου την εξηγήσουν από την αρχή αλλά με βάλανε να ψάξω στο google για να βρω τι στα κομμάτια σημαίνει. Κι εγώ αν και δεν έδινα δεκάρα, να πω την αλήθεια, τελικά λόγω περιέργειας το έψαξα. Πρόκειται για μια λέξη η οποία εκφράζει το αρχαιοελληνικό γλωσσικό πλούτο και κάλλος(όχι ο κάλος που βγάζουμε στα χέρια και στα πόδια) σε όλο τους το μεγαλείο. Πρόκειται για τη λέξη "γουρνοχαρά". Μου την είπαν εντελώς φυσικά λες και θα έπρεπε να ξέρω τι στην ευχή είναι αυτό το πράγμα. Λοιπόν, αφού έκανα επισταμένη και σε βάθος έρευνα, να σας πω ότι πρόκειται για ένα γλυκύτατο έθιμο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, το οποίο αφορά το σφάξιμο του γουρουνιού εκεί κοντά στα Χριστούγεννα. Μια μέρα πριν, μία μετά. Και δε φτάνει που το σφάζουν το καημένο για να φτιάξουν μπριζόλες, τηγανιές, λουκάνικα και άλλα τέτοια, του τραγουδάνε κι από πάνω. Παραδοσιακά τραγούδια, κάλαντα και άλλα άσχετα. Δηλαδή, η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο. Γιατί το μαχαίρι αντέχετε, το τραγουδάκι όμως το παραδοσιακό, πώς να το σηκώσει το οποιοδήποτε πλάσμα, ακόμα κι αν είναι κάποιο μεγάλο γουρούνι. Φαντάζομαι ότι γι' αυτό και το καημένο πλασματάκι συνεργάζεται άψογα με τον σφαγέα του. Πιθανότατα να πρόκειται για αυτοκτονία και όχι για σφαγή. Δεν αντέχει το ζωντανό και πάει και βάζει μόνο του το λαιμό του στο μαχαίρι ή τον μπαλτά ή ό,τι χρησιμοποιούν για να το μακελέψουν. Και μέσα σ' όλα αυτά έχω κι έναν τρελοκαλλιτέχνη φίλο μου ο οποίος με έχει φάει: "βάλε ντοπιολαλιά στα κείμενά σου". Ορίστε, έβαλα τη γουρνοχαρά. Τι κατάλαβες τώρα; Τι κείμενο να φτιάξεις με δαύτη; Α! Προφανώς όλοι έχετε καταλάβει ότι το πρώτο θύμα της υπόθεσης είναι ο δίφθογγος "ου" μετά το πρώτο "ρ" της λέξης. Τουλάχιστον αυτός έφυγε νωρίς και γλίτωσε το τραγούδι...Τέλος πάντων, έχω μάθει κι άλλες τέτοιες ωραίες λέξεις τελευταία αλλά τέτοιος πλούτος πρέπει να τύχει διακριτικής διαχειρίσεως όπως καταλαβαίνετε οπότε θα τις αποκαλύπτω σιγά σιγά. Μη μου πάθετε και τίποτα...