Ένας Έλληνας εφοπλιστής, Μαρτίνος νομίζω λέγεται, είπε σε μια ομιλία του ότι ανησυχεί για το μέλλον της ναυτιλίας στη χώρα μας επειδή δεν εμφανίζονται νέοι πλοιοκτήτες. Στην αρχή θεώρησα πως πρόκειται για κάποιο κωμικό/σατιρικό άρθρο. Όταν το διάβασα διαπίστωσα πως πρόκειται για έναν σοβαρό εφοπλιστή, ο οποίος σε μια σοβαρή του ομιλία, είπε το παραπάνω πολύ σοβαρά. Πραγματικά πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα όπως πολύ σοβαρά τέθηκε και αφορά τη γενικότερη νοοτροπία που υπάρχει στη χώρα μας. Διότι δε νοείται να περιμένεις φίλη μου το δώρο Χριστουγέννων για να έρθει στα ίσια του ο μήνας, δεν δικαιολογείται ξάδερφε να κοιτάς να δεις πώς θα βγει το πετρέλαιο και το ρεύμα του χειμώνα, δε γίνεται βρε παιδιά στο κάτω κάτω να ψάχνετε τα πιο φθηνά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ και να μη βγάζετε πέντε δέκα παράδες στην άκρη για να πάρετε ένα δάνειο και να αγοράσετε ένα τάνκερ, ένα μεταφορικό, ένα φέρυ μποτ βρε αδερφέ έστω ώστε να ενισχυθεί ο στόλος της ελληνικής ναυσιπλοϊας. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα.
Και όσο σκέφτομαι τον παππού μου που πήγαινε και χαλούσε τα λεφτά που έβγαζε από την οικοδομή για να πάρει κάτι λιπάσματα και κάτι άλλες βλακείες για τους κήπους στο χωριό. Ενώ θα μπορούσε με την ίδια άνεση, να τα μαζέψει, να πάρει μια ψαρόβαρκα, μετά ένα καραβάκι και σήμερα να σας γράφω(με όποια έννοια καταλαβαίνετε) ως εφοπλιστής. Και τι έγινε με τα χωράφια και τους κήπους; Πήγαν χαμένα. Γιατί να πάρω τσουγκράνα και γκασμά και να σκάβω το βράχο για μαρούλια και ντομάτες, λυπάμαι αλλά δε θα πάρω. Τι να πει κανείς. Δεν υπάρχει όραμα σε τούτη τη χώρα και δε μπορεί και η κυβέρνηση, που μας έφτασε στα επιδόματα για να βγει η χρονιά, να εφαρμόσει το αναπτυξιακό της σχέδιο. Και αυτό σαν λαό, δεν μας τιμά καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου