Παπάς

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/10/blog-post_286.html#more

Ο τίτλος παπάς είναι ο αυτός προς τον τίτλον πάπας ή πάππας, ο οποίος περιωρίσθη μετέπειτα εις τους επισκόπους Ρώμης και Αλεξαν­δρείας, ει και προ τούτου απεδόθη εν επιστολαίς μεμονωμέναις και εις τον Ιεροσολύμων και εις άλλους επισκόπους.

Υποστηρίζοντες τούτο εις το αρ­χαιολογικόν και λειτουργικόν λεξικόν των oι Smith και Cheetliam υπομιμνήσκουσιν ως προς μεν την προέλευσιν τού τίτλου πάπας ή πάππας το γεγονός, ότι κατά τους πρώτους αιώνας η επίσημος γλώσσα εν τη λατρεία ήτο και εν Ρώμη η ελληνική.

Χάος

Θα ήθελα να γυρίσω πίσω το χρόνο. Και έχω αποφασίσει τι θα άλλαζα. Ποια γεγονότα, ποιες επιλογές, ποιες κινήσεις θα αφαιρούσα. Αλλά ενώ ξέρω πολύ καλά τι θα αφαιρούσα, δεν έχω ιδέα τι θα έβαζα στη θέση τους. Έτσι όμως θα δημιουργούσα ένα κενό. Και η φύση δεν αφήνει κενά. Αν δεν τα συμπληρώσεις εσύ τα συμπληρώνει αυτή. Και να πω την αλήθεια, αυτό που λέμε νόμους της φύσης νομίζω πως είναι πιο πολύ ένα ανθρώπινο φτιασίδωμα για να καλύψουμε τη χαοτική φύση του σύμπαντος και να καθησυχάσουμε τους εαυτούς μας παρά μια πραγματική κατάσταση. Από την άλλη, οφείλω να ομολογήσω ότι το χάος είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.

Kermit the Frog Bites Vincent Price

 

Alice Cooper & The Muppets - "Welcome To My Nightmare"

 

Ο Λάζαρος και ο πλούσιος

 

Είπε ο Κύριος: Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος, φορούσε πολυτελή ρούχα και το τραπέζι του κάθε μέρα ήταν λαμπρό. Κάποιος φτωχός όμως, που τον έλεγαν Λάζαρο, ήταν πεσμένος κοντά στην πόρτα του σπιτιού του πλουσίου, γεμάτος πληγές, και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Έρχονταν και τα σκυλιά και του έγλειφαν τις πληγές. Κάποτε πέθανε ο φτωχός, και οι άγγελοι τον πήγαν κοντά στον Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. Στον άδη που ήταν και βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και κοντά του τον Λάζαρο. Τότε φώναξε ο πλούσιος και είπε: «πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δάχτυλού του και να μου δροσίσει τη γλώσσα, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φωτιά». Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: «παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις. Κι εκτός απ’ όλα αυτά, υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από ‘δώ σ’ εσάς να μην μπορούν∙ ούτε οι από εκεί να περάσουν σ’ εμάς». Είπε πάλι ο πλούσιος: «τότε σε παρακαλώ, πατέρα, στείλε τον στο σπίτι του πατέρα μου, να προειδοποιήσει τους πέντε αδερφούς μου, ώστε να μην έρθουν κι εκείνοι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο των βασάνων. Ο Αβραάμ του λέει: «έχουν τα λόγια του Μωυσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά». «Όχι, πατέρα μου Αβραάμ», του λέει εκείνος, «δεν αρκεί∙ αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν». Του λέει τότε ο Αβραάμ: «αν δεν υπακούνε στα λόγια του Μωυσή και των προφητών, ακόμη κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πεισθούν».

Η πιο συνηθισμένη και βολική παρανόηση που γίνεται στη παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου είναι πως θεωρούμε ότι ο πρώτος πηγαίνει στη κόλαση μόνο και μόνο επειδή είναι φτωχός και ότι ο Λάζαρος πηγαίνει στον παράδεισο μόνο και μόνο επειδή πέρασε άσχημα σε τούτη τη ζωή. Και είναι βολική αυτή η παρανόηση γιατί όλοι βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του Λαζάρου. Ακόμα κι αν απέχουμε μίλια από τη φτώχια και την κατάστασή του. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό. Δεν είναι ο πλούτος και η φτώχια ως κακό το πρώτο και ως ιδανικό το δεύτερο αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο καθένας αυτά που του συμβαίνουν στη ζωή του. 

Ο Λάζαρος είναι φτωχός και γεμάτος πληγές τις οποίες του τις έγλειφαν τα αδέσποτα σκυλιά. Και όμως ούτε το Θεό κατηγορεί για την κατάστασή του, ούτε τον πλούσιο φαίνεται να ζηλεύει και το κυριότερο: παρά την κατάστασή του δεν προσπαθεί να κλέψει κάτι από το σπίτι του πλούσιου αλλά κοιτάζει να χορτάσει με τα αποφάγια. Αντί να καταφύγει στις εύκολες λύσεις, στην κατηγορία των άλλων και το έγκλημα, κάνει υπομονή και ακολουθεί ένα δρόμο δύσκολο και σιωπηλό.

Από την άλλη ο πλούσιος, δεν είναι κακός επειδή έχει πολλά χρήματα. Η αποτυχία του έγκειται στη πλήρη αδιαφορία του για τον συνάνθρωπό του. Μαζεύει ακριβά υφάσματα και καταναλώνει ιδιαίτερα εδέσματα αδιαφορώντας για τον φτωχό άνθρωπο που λιμοκτονεί και υποφέρει έξω από το σπίτι του. Και όπως φαίνεται παρακάτω είναι τόσο πολύ απασχολημένος με τον εαυτό του που ακόμα και μετά το θάνατό του όταν ο πατριάρχης Αβραάμ του λέει πως οι συγγενείς του έχουν το Νόμο και τους προφήτες και αν τους ακολουθήσουν θα σωθούν, αυτός ζητά να γίνει κάτι εξαιρετικό μόνο για αυτόν και τους δικούς του. Να σταλθεί ο Λάζαρος από τον Παράδεισο να τους προειδοποιήσει. Για τέτοιο εγωκεντρισμό μιλάμε. 

Και όμως αυτός ο απεχθής τύπος ανθρώπου, που δε νοιάζεται για τίποτα πέρα από την καλοπέρασή του, είναι το πρότυπο που από παντού προβάλλεται σήμερα. Αυτό διαφημίζεται. Αγόραζε, κατανάλωνε , αποθήκευε και άσε τους άλλους να πεθαίνουν. Αυτό το πρότυπο ζωής κατακλύζει τα σπίτια μας και τελικά το μυαλό μας. Σε αυτό είναι που πρέπει να αντισταθούμε. Στον ευδαιμονισμό και την αδιαφορία. Αλλά και έχοντας κατά νου τον Λάζαρο, στην ζήλεια, στην κακολογία, την κατηγορία και το έγκλημα. Και ο τρόπος αντίστασης σε αυτά είναι η καλλιέργεια της υπομονής και του ενδιαφέροντος για τους συνανθρώπους μας. Γιατί όσο και αντιπαθητικοί κι αν μας φαίνονται κάποιοι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι όλοι εικόνες του Θεού και παιδιά Του. 

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, να έχουμε κατά νου πως δεν είναι ο πλούτος κακός και η φτώχια καλή. Αυτά είναι απλά καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε και πολλές φορές οι άνθρωποι περνάνε και από τις δύο. Σημασία έχει πως βλέπουμε τον κόσμο. Άλλωστε υπάρχουν και φτωχοί που ενδιαφέρονται μονάχα για τον εαυτό τους και πως να κατηγορήσουν όλο τον κόσμο για την κατάστασή τους. Και υπάρχουν και πλούσιοι, όχι πολλοί είναι η αλήθεια, που βοηθούν με πολλούς τρόπους τους συνανθρώπους τους. 

Τελικά σημασία έχει τη θέση έχει το χρήμα στη ζωή μας. Αν είναι αυτοσκοπός η απόκτησή του και το μοναδικό πράγμα που έχει αξία για μας, τότε ανεξάρτητα από το αν το κατέχουμε ή όχι, θα έχουμε τη μοίρα του πλούσιου της παραβολής. Αν από την άλλη σκεφτόμαστε πέρα από τα υλικά, τότε θα είμαστε σαν τον φτωχό Λάζαρο ανεξαρτήτως του τραπεζικού μας λογαριασμού.

Ταπεινότητα

 

Μακάριος ο δούλος που φέρεται με τέτοια ταπεινότητα ανάμεσα στους υπηκόους του σαν να βρισκόταν ανάμεσα στους κυρίους του. Μακάριος ο δούλος που πάντα παραμένει κάτω από τη ράβδο της διόρθωσης. Δούλος έμπιστος και συνετός είναι εκείνος που, για όλα τα ελαττώματά του, δεν αργεί να τιμωρήσει εσωτερικά τον εαυτό του μέσω της συντριβής, και εξωτερικά με την εξομολόγηση και με την έμπρακτη επανόρθωση.

Φραγκίσκου της Ασίζης, Άπαντα, εκδ Μαϊστρος

Twisted Sister - Under The Blade

 

Χίπικον!

 

Η αλήθεια είναι ότι το να γράφω κείμενα με πολιτικό χαρακτήρα δεν είναι και το καλύτερό μου. Μπορεί να βρίσκω διασκεδαστικό κατά καιρούς να δείχνω την πραγματική εικόνα του συστήματος που επικρατεί και να κοροϊδεύω αυτά που μου έμαθαν για τις φοβερές αγορές που κυβερνούν τον κόσμο και πρέπει να είμαστε όλοι χαρούμενοι γι' αυτό αλλά δε με γεμίζουν αυτά τα θέματα. 

Ούτε με τα εθνικά τα καταφέρνω εδώ που τα λέμε. Δεν έχω κανένα έντονο πατριωτικό ένστικτο ούτε και τρελαίνομαι να διαβάζω για εξοπλισμούς, στρατιωτική ισχύ και τα τοιαύτα. 

Η συχνή έκθεση στα μικροσκοπικά σωματίδια της ρύπανσης του αέρα συνδέεται πιθανώς με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης άνοιας

 

https://greenagenda.gr/%ce%b7-%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%b1%cf%85%ce%be%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%bf-2/

Η συχνή έκθεση στα μικροσκοπικά σωματίδια της ρύπανσης του αέρα, τα οποία προέρχονται κυρίως από την κίνηση των οχημάτων στους δρόμους, συνδέεται πιθανώς με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης άνοιας, δείχνει μια νέα επιστημονική έρευνα. Η χρόνια έκθεση στη ρύπανση του αέρα αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εγκεφαλικού, καθώς και των κατοπινών επιπλοκών του, δείχνει μια άλλη επιστημονική μελέτη.

Η πρώτη έρευνα -μια μετα-ανάλυση που περιέλαβε όλες τις δημοσιευμένες διεθνώς μελέτες (συνολικά 17) πάνω στη σχέση ρύπανσης αέρα και άνοιας- εστίασε στα σωματίδια ΡΜ2,5 με διάμετρο κάτω από 2,5 εκατομμυριοστά του μέτρου, που αιωρούνται στον αέρα και εισδύουν στον οργανισμό κυρίως μέσω της εισπνοής. Οι έρευνες αφορούσαν συνολικά περισσότερους από 91 εκατομμύρια ανθρώπους άνω των 40 ετών, από τους οποίους περίπου 5,5 εκατομμύρια ή το 6% διαγνώστηκαν με άνοια στην πορεία του χρόνου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Εχσάν Αμπολχαζανί του καναδικού Δυτικού Πανεπιστημίου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Neurology» της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος άνοιας αυξάνεται κατά 3% για κάθε 1 μg/m3 (ένα μικρογραμμάριο ανά κυβικό μέτρο αέρα) αύξησης των μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Γενικότερα, διαπιστώθηκε ότι οι ηλικιωμένοι που δεν είχαν εμφανίσει άνοια, είχαν κατά μέσο όρο εκτεθεί λιγότερο σε μικροσωματίδια ρύπων.

«Καθώς οι άνθρωποι ζουν ολοένα περισσότερα χρόνια, παθήσεις όπως η άνοια τείνουν να γίνουν συχνότερες, συνεπώς ο εντοπισμός και η κατανόηση των παραγόντων κινδύνου που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αποτελεί κλειδί για τη συγκράτηση της αύξησης της εν λόγω νόσου. Δεδομένου ότι έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έδειξε ότι πάνω από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές με υψηλότερες των συνιστώμενων επιπέδων ρύπανσης του αέρα, τα ευρήματα παρέχουν περαιτέρω στοιχεία υπέρ της ενίσχυσης των κανονισμών για την ποιότητα του αέρα και την επιτάχυνση της μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες ενέργειες», δήλωσε ο δρ Αμπολχαζανί.

Make Believe - ANGRA

 

Γράψιμο

Καμιά φορά δε ξέρω τι να γράψω. Κι ενώ η εύκολη και λογική λύση θα ήταν να μη γράψω τίποτα εμένα δε μου αρέσουν ούτε τα εύκολα ούτε τα λογικά πράγμα. Μεταχειρίζομαι λοιπόν ένα σωρό κόλπα για να καταφέρω να βγάλω ένα κειμενάκι. Άλλωστε είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε η ψυχοθεραπεία μου αρέσει. Εννοώ πως αν είμαι ολίγον τι βλαμμένος ή ελαφρά ψυχοπαθής, ε, προτιμώ να μείνω έτσι βρε αδερφέ! Με τις μεταπτώσεις μου, με τις μελαγχολίες, τα ξεσπάσματα, όλα αυτά τα όμορφα στοιχεία που συνθέτουν έναν καθώς πρέπει άνθρωπο με μια σειρά ψυχολογικά ζητήματα. 

Feeding time with Harar's Hyena Man

 

VOIVOD - Quest For Nothing

 

Πλειοψηφία

Οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν πως είναι μορφωμένοι επειδή έχουν πάρει ένα πτυχίο. Πως είναι χριστιανοί επειδή πάνε στην εκκλησία. Πως είναι τίμιοι επειδή δεν έχουν κάνει κάποιο έγκλημα. Πως είναι καλοί επειδή ανέχονται τους άλλους. Πως είναι αγωνιστές επειδή μια στο τόσο κάνουν απεργία. Πως είναι πατριώτες επειδή δε χωνεύουν τους Τούρκους. Ε, μόλις σας ανέλυσα και σας εξήγησα το πως και το γιατί των εκλογικών αποτελεσμάτων(αλλά και πολλών άλλων πραγμάτων).

NOCTURNAL RITES - Before We Waste Away

 

The Mysterious Hyena Men of Nigeria: Extreme Culture!

 

Διαφορές

 

Υπάρχει σαφής και μεγάλη διαφορά μεταξύ του λέω τη γνώμη μου και προσπαθώ να επιβάλλω τη γνώμη μου. Μεταξύ του κάνω τις επιλογές που θεωρώ σωστές και του επιμένω να αποδείξω πως είναι οι μόνες σωστές επιλογές που υπάρχουν. Στη πρώτη περίπτωση κινούμαι με την πεποίθηση πως κάνω ελεύθερα αυτό που θεωρώ σωστό(ασχέτως αν κάτι τέτοιο πράγματι ισχύει) και στη δεύτερη προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πείθοντας(ή κάνοντας μια κάποια επίδειξη πειθούς) τους άλλους πως αυτό που κάνω είναι αυτό που θεωρώ σωστό. Αυτά τα δύο είναι η μέρα με τη νύχτα. Το πρώτο δείχνει μια κάποια ελευθερία ενώ το δεύτερο μια ζωή πλήρως εναρμονισμένη στις εκάστοτε επιταγές της κοινωνίας.

Η προσευχή του στρατιώτη

 

https://agiazoni.gr/%e1%bc%a1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%e1%bd%b4-%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%80%cf%81%e1%bd%b6%ce%bd-%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%ce%bc/

Κατὰ καιροὺς ἔχει δημοσιευτεῖ ἕνα ἁπλό, ἀλλὰ πολὺ δυνατὸ ποίημα – προσευχὴ πρὸς τὸν Θεό, γραμμένο ἀπὸ ἕναν στρατιώτη λίγο πρὶν σκοτωθεῖ στὴν μάχη. Στὰ μέχρι τώρα δημοσιεύματα ὑποστηρίζεται ὅτι τὸ ποίημα βρέθηκε στὴν τσέπη ἑνὸς Ἀμερικανοῦ στρατιώτη ποὺ σκοτώθηκε στὸν πόλεμο τοῦ Ἰράκ.

Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι πολὺ διαφορετική. Τὸ συγκλονιστικὸ αὐτὸ ποίημα γράφηκε ἀπὸ τὸν Ρῶσσο στρατιώτη Ἀλεξάντερ Ζατσέπα, ποὺ κατὰ πάσα πιθανότητα σκοτώθηκε σὲ μία πολὺ σκληρὴ μάχη μεταξὺ Γερμανῶν καὶ Ρώσσων στὴν Ρωσσία τὸ 1944. Μετὰ ἀπὸ τὴν μάχη αὐτήν, κατὰ τὴν ὁποία σχεδὸν κανεὶς δὲν ἔμεινε ζωντανός, ὁ Ρῶσσος ἰατρικὸς ὑπεύθυνος βρῆκε ἕνα κομμάτι χαρτιοῦ μὲ τὸ ποίημα αὐτὸ στὴν τσέπη τοῦ πανωφοριοῦ ἑνὸς νεαροῦ στρατιώτη, πού εἶχε σκοτωθεῖ.

Τὸ ποίημα τὸ πῆρε ἕνας ἄλλος στρατιώτης, ὁ Βασίλης Σοκόλοφ, ὁ ὁποῖος κατάφερε σχεδὸν ἀπὸ θαῦμα νὰ ἐπιζήση ἀπὸ τὴν ἴδια φονικὴ μάχη μὲ ἐλάχιστους ἀκόμη στρατιῶτες.

LORD OF THE LOST - Under The Sun

Το σύστημα

 

Το σύστημα δουλεύει. Και βέβαια το σύστημα δουλεύει. Οποιοδήποτε σύστημα όταν επιβληθεί είτε διά της βίας είτε δια της προπαγάνδας είτε διά της διαφημίσεως ή τους ψέματος, δουλεύει. Έτσι είναι τα συστήματα. Γι' αυτό και το ερώτημα δεν είναι αν δουλεύει το σύστημα αλλά για ποιον δουλεύει το σύστημα. Ή πόσες απώλειες έχει η λειτουργία του συστήματος. Για να δώσω ένα παράδειγμα. Αν σε μια χώρα ένα σύστημα παράγει τους πιο πολλούς εκατομμυριούχους αλλά και τους πιο πολλούς απόρους στο κόσμο, το σύστημα αυτό δε λειτουργεί. Λειτουργεί το σύστημα που δεν αφήνει απόρους ή αστέγους. Ή φτωχούς. Αλλά συνήθως τα συστήματα πατάνε πάνω στη πλεονεξία και τη χαιρεκακία των ανθρώπων και έτσι επιβάλλονται πάνω τους.

Η "εκδίκηση" της αποικίας

 

https://www.ertnews.gr/eidiseis/diethni/india-logos-eortasmoy-i-analipsi-tis-prothypoyrgias-tis-vretanias-apo-ton-risi-soynak/

Πολλοί Ινδοί δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους που ένας ινδικής καταγωγής πολιτικός, ο Ρίσι Σούνακ, θα αναλάβει πρωθυπουργός της Βρετανίας και μάλιστα καθώς συμπληρώνονται  ακριβώς 75 χρόνια  ανεξαρτησίας  «από την αποικιοκρατική δύναμη».

«Ο Ρίσι Σούνακ ορκίστηκε βουλευτής στην Μπαγκαβάτ Γκίτα (το ινδουστικό ιερό βιβλίο) και αναλαμβάνει πρωθυπουργός ανήμερα της εθνικής επετείου της Ινδίας,», είναι το κυρίαρχο σχόλιο.

Ο 42χρονος Σούνακ είναι γνωστό ότι τηρεί τα ινδουιστικά έθιμα και ιδίως τη γιορτή των φώτων. Τον είχαν φωτογραφίσει μάλιστα ενώ άναβε κεριά έξω από την επίσημη κατοικία του υπουργού Οικονομικών, στον αρ. 11 της Ντάουνινγκ Στριτ, με την ευκαιρία του Ντιβάλι.

Κάποιοι Ινδοί ελπίζουν ότι θα ενισχυθούν οι δεσμοί της Βρετανίας με την Ινδία με την πρωθυπουργία του Σούνακ. Μάλιστα ο πρώην διπλωμάτης Ρατζίβ Ντόγκρα έγραψε στο Twitter ότι η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Σούνακ θα είναι «δώρο για το Ηνωμένο Βασίλειο και λόγος εορτασμού στην Ινδία».

Annihilator - Second to None

 

Η κάτω βόλτα

Ο κόσμος πήρε τη κάτω βόλτα όταν αποδέχτηκε το μύθο του τζίτζικα και του μέρμηγκα. Από τη στιγμή που προκρίθηκε η εργατικότητα του μυρμηγκιού από τη τέχνη του τζιτζικιού. Δεν υπήρξε μεγαλύτερη καταστροφή από αυτή (ίσως και η κοπή του πρώτου νομίσματος). Όταν δέχτηκε ο άνθρωπος πως η ζωή χωρίς τέχνη συνεχίζεται ενώ χωρίς εργατικότητα τελειώνει. Όταν δέχτηκε πως ο ατομικισμός είναι προτιμότερος της αλληλεγγύης. Όταν το όνειρο ηττήθηκε από την καθημερινότητα και η επιβίωση από το πρώτο βήμα για τη ζωή ήλθε και αντικατέστησε την ίδια τη ζωή.

Ογδόντα χρόνια από την έκδοση του περιοδικού “Εσπρί” του 27χρονου τότε Γάλλου φιλοσόφου Εμμανουέλ Μουνιέ

 

https://xristianiki.gr/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Κλείνουν ογδόντα χρόνια από την έκδοση του περιοδικού “Εσπρί”, τον Οκτώβριο του 1932, εκ μέρους του 27χρονου τότε Γάλλου φιλοσόφου Εμμανουέλ Μουνιέ. Όπως τονίζεται στην έκδοση του Δεκεμβρίου 2012 του περιοδικού, που συνεχίζει να κυκλοφορεί μέχρι σήμερα, “Ο τίτλος του περιοδικού δεν είναι μια ιδεαλιστική διακήρυξη, αλλά ένα μανιφέστο κατά της χρησιμοθηρίας και του υλισμού”. Στην περίοδο της βαθιάς κρίσης κατά την οποία πρωτοκυκλοφόρησε, δεν λειτούργησε απλώς ως έντυπο θεωρητικών φιλοσοφικών αναζητήσεων, αλλά επιδίωξε να δώσει απαντήσεις σε συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα. Την προσπάθεια στήριξαν και άλλοι διανοητές, μεταξύ των οποίων ο γνωστός στην Ελλάδα Ζακ Μαριταίν, ο οποίος είχε στηρίξει τον αντιδικτατορικό αγώνα της “Χριστιανικής”.   

Στο πολυσέλιδο αφιέρωμα της Ελοντί Μορώ στο περιοδικού “Λα Κρουά” (“Ο Σταυρός”) της 15/16 Οκτωβρίου, στο οποίο επιχειρείται να “ξαναδιαβαστεί” το έργο του φιλοσόφου υπό το φως    

Η βαθιά χριστιανική πίστη του Μουνιέ συνδυαζόταν με την αγωνία να αντιμετωπιστεί από χριστιανική σκοπιά η κοινωνική αδικία. Εντοπίζει τα αντιμαχόμενα κοινωνικά συστήματα ως διαφορετικές εκδοχές του υλισμού και κάνει έκκληση “το πνεύμα να πάρει την πρωτοβουλία της αντίδρασης” για την αποσταθεροποίηση “της κατεστημένης αταξίας”. Καλεί να υπάρξει μια καινούργια Αναγέννηση του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού, για να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν όταν αποκλίνουν το ένα από το άλλο, το “εγώ” και το “εμείς” : Η αστική ατομοκρατία και ο ολοκληρωτικός κολεκτιβισμός αντίστοιχα. Καταγγέλλει με δριμύτητα το συμβιβασμό της ρωμαιοκαθολικής αστικής τάξης με την επικρατούσα κοινωνική αδικία.

Manowar - Master of the Wind

 

Στη χώρα των Γαδαρηνών

 

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς ήλθε στην περιοχή των Γαδαρηνών. Εκεί τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»· γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ’ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ’ όλη την πόλη όσα έκανε σ’ αυτόν ο Ιησούς.

Σίγουρα η σημερινή περικοπή γεννά θαυμασμό και ίσως και λίγο τρόμο. Άλλωστε οι εξορκισμοί τρέφουν τη φαντασία, όχι μόνο των πιστών, αλλά και συγγραφέων, σεναριογράφων, σκηνοθετών. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι φορές που μεταφέρθηκαν οι εξορκισμοί είτε σε βιβλία είτε σε κινηματογραφικές ταινίες είτε σε τηλεοπτικές σειρές. Και πάντα είχαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Κάποιες φορές είχαν και καλλιτεχνική επιτυχία. 

Εμείς όμως, οι πιστοί, δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τη φαντασία του πράγματος ούτε από την εντυπωσιακή απεικόνισή του. Εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε τη πραγματικότητα. Και αυτή είναι αυτή που φαίνεται στην ευαγγελική περικοπή. Το δαιμόνιο ρωτά με αγωνία τον Χριστό:  «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Γνωρίζει το δαιμόνιο ότι το ακάθαρτο δε μπορεί να συνυπάρχει με το καθαρό, γνωρίζει πως στη παρουσία του Χριστού μπροστά δε μπορεί να αντέξει. Και ζητά να αφήσει τον Χριστό, να οδηγήσει και τα άλλα δαιμόνια που βρισκόταν στον δαιμονισμένο σε ένα κοπάδι χοίρων που έβοσκαν εκεί παραδίπλα οι Γαδαρηνοί. Και πράγματι έτσι έγινε. Όταν μπήκαν στους χοίρους τα δαιμόνια ήταν τέτοια η μανία τους που οδήγησαν το κοπάδι στον γκρεμό. 

Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος

 

https://www.imconstantias.org.cy/68013-2/

Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο. Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη στην κοιλία της μητρός του, και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του ώστε όλοι οι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο» και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη». Από την παι­δική ήδη ηλικία, ο Ιάκωβος έζησε με την πιο αυστηρή άσκηση. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δεν έτρωγε ποτέ τίποτε από όσα έχουν πνοή ζωής μέσα τους. Ξυράφι ποτέ δεν πέρασε επί της κεφαλής του, όπως ορίζει ο Νό­μος για όσους αφιερώνονται στον Θεό (Αριθ. 6, 5). Ποτέ του δεν λου­ζόταν και δεν χριόταν με έλαιο, προκρίνοντας τη μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι ομοφώνως εξέλεξαν τον δίκαιο Ιάκωβο πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων. Τέλειος σε όλες τις αρετές της πράξεως και της θεωρίας, ο Ιάκωβος μόνος εισερχόταν στα Άγια των Αγίων της Καινής Διαθήκης -όχι μια φορά τον χρόνο όπως έπραττε ο αρχιερεύς των Ιουδαίων- αλλά κάθε μέρα για να τελέσει τα άγια Μυστήρια. Ενδεδυμένος ύφασμα λινό, εισερχόταν μόνος στον Ναό, και επί ώρες στεκόταν γονυπετής πρεσβεύοντας υπέρ του λαού και της σωτηρίας του κόσμου, σε βαθμό που τα γόνατά του έγιναν σκληρά σαν πέτρα.

Black Sabbath - Heaven And Hell

 

Ουτοπικά

Όταν ήμουν παιδάκι είχα κάμποσες απορίες κι εγώ. Απορίες τις οποίες προσπάθησα να λύσω ρωτώντας τους μεγάλους. Πρώτα ρώτησα τους γονείς μου, μετά τους δασκάλους στο σχολείο, τους καθηγητές στο γυμνάσιο και το λύκειο και αυτούς στο ΤΕΙ. Για αρκετούς από αυτούς τελευταίους έχω μείνει και με μια ακόμα απορία. Αν είχαν έστω μια κάποια σχέση με το αντικείμενο που δίδασκαν. Αλλά θα μου πει κανείς, τι με νοιάζει; Σάμπως και ήθελα να μάθω κι εγώ; Κατά λάθος βρέθηκα εκεί, από έλλειψη όρεξης συνέχισα και κανείς δε ξέρει πώς και γιατί τέλειωσα. Και τώρα που το καλοσκέφτομαι, όχι, αυτούς δε τους ρώτησα ποτέ κάποια απορία. Απαντούσαν χωρίς να τους ρωτήσει κανείς. Εν είδει διάλεξης. Αφού έβρισκαν ακροατήριο, αγόρευαν

Anyway, που λένε και στην ορεινή Ναυπακτία η οποία πρωτοκατοιήθηκε μετά την Τουρκοκρατία από Άγγλους ευγενείς οι οποίοι έφυγαν από τα ανάκτορα για να βρουν ένα πιο εξωτικό μέρος να ζήσουν, Είχα, που λέτε, απορίες για την δικαιοσύνη, την ισότητα, τις ίσες ευκαιρίες, τη φτώχεια, την κατανομή του πλούτου, το δικαίωμα στα όνειρα, την φαντασία κλπ. Αυτά με τα οποία καταπιάνομαι ακόμα κατά καιρούς δηλαδή αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει. 

Υπακοή

 

http://xwroselkoul.blogspot.com/2022/08/fransesco-codello.html

«Μεταφέρω αναμμένο στο πνεύμα μου το όμορφο φως ενός φλογερού ενθουσιασμού. Αγαπάω την ελευθερία περισσότερο από τη ζωή και δεν γεννήθηκα για να σκύβω το κεφάλι»

Ismael Cerna, Αποκαλύψεις, 2006

 

Το λεξικό ορίζει την υπακοή ως την υποταγή στη βούληση κάποιου άλλου όπως και στην εκτέλεση των διαταγών του, δηλαδή στο να αφηνόμαστε να μας κυβερνούν.

«Για μας, το να υπακούμε σημαίνει ότι σταματάμε να ζούμε ακριβώς εκείνη τη στιγμή που υποτασσόμαστε σε μια εξωτερική βούληση· ότι σταματάμε παντελώς να είμαστε ο εαυτός μας· ότι όσο εμείς περιοριζόμαστε τόσο αυξάνει αναλογικά η δύναμη εκείνου που διατάζει. Ότι εκμηδενιζόμαστε, ότι μας απορροφά μια ξένη προσωπικότητα, ότι μετατρεπόμαστε σε μια απλή μηχανική δύναμη, σε αντικείμενο, σε κάτι παθητικό στην υπηρεσία ενός κυρίαρχου.

Charles Alexandre, Obéir, λήμμα στην Αναρχική Εγκυκλοπαίδεια, 1934

 

Ολόκληρη η σημερινή κοινωνική οργάνωση έχει θεμελιωθεί στην υπακοή και ο καθένας από εμάς καλείται διαρκώς, καθώς κυλάει η ζωή του, να υπακούσει σε κάποιον. Ουσιαστικά υπακούμε για δύο λόγους: επειδή μας υποχρεώνει να κάνουμε κάτι τέτοιο μια εξωτερική εξουσία, η οποία επιβάλλεται είτε μέσω της βίας είτε μέσω της χειραγώγησης· επειδή πιστεύουμε ότι είναι αναπόφευκτο (ηθικά) να το κάνουμε, εν συντομία γιατί πιστεύουμε ότι είναι σωστό να υπακούμε. Ακόμη και μπροστά στα πιο άγρια και ανείπωτα εγκλήματα, μπορεί να βρεθεί κάποιος που θα πει: απλώς υπάκουσα στις διαταγές που μου έδωσαν. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ένα άτομο, είτε λόγω παράλειψης είτε λόγω αμέλειας, είτε λόγω φόβου είτε λόγω πίστης, ή, ακόμη, λόγω μιας συμπεριφοράς ελεγχόμενης και στερούμενης φαντασίας, επέλεξε το μερίδιο του στην άσκηση εξουσίας πάνω σε ένα άλλο άτομο.

TOBIAS SAMMET'S AVANTASIA - Kill The Pain Away (feat. Floor Jansen)

 

Οι ζωντανοί νεκροί

 

Δε ξέρω αν και πόσοι ξέρετε την εκπληκτική σειρά The Walking Dead η οποία στηρίζεται σε ένα εξαιρετικό κόμικ. Φαντάζομαι πολλοί. Σε αυτή τη σειρά λοιπόν για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι νεκροί ξυπνάνε και δαγκώνουν τους ζωντανούς μετατρέποντας τους κι αυτούς σε ζόμπι. Και ό,τι έχει απομείνει από την ανθρωπότητα αντί να συσπειρωθεί και να αντιμετωπίσει τον κοινό εχθρό ή να βρει μια λύση για το πρωτοφανές φαινόμενο επιδίδεται σε έναν ανελέητο αλληλοσκοτωμό. 

Κι ενώ είναι φανερό πως πέρα από το τρόμο, την αγωνία και το αίμα ο δημιουργός του κόμικ/της σειράς θέλει να χρησιμοποιήσει τα ζόμπι που δεν είναι χορτοφάγα και τους επιζήσαντες ανθρώπους  ως αλληγορικό όχημα  εν τούτοις οι ερμηνείες της αλληγορίας ποικίλλουν. Και φυσικά αμέσως θα επιχειρήσω μια ερμηνεία δικής εμπνεύσεως και ευρεσιτεχνίας. 

PRIMAL MOVEMENT FITNESS: Bodyweight & Core Workout (Follow Along)

 

Rhapsody - The Village of Dwarves

 

Ελευθερία και κολακεία

  

Δύο είδη ανθρώπων υπάρχουν κυρίως, αυτοί που θέλουν εξουσία κι όσοι θέλουν να εξουσιάζονται. Ο κόλακας εκθειάζει τους πρώτους για το τρόπο που δίνουν διαταγές και τους δεύτερους τους καλοπιάνει για το τρόπο που τις εκτελούν. Έτσι τους έχει όλους ευτυχισμένους. Γι' αυτό και βρίσκεται πάντα περιτριγυρισμένος από "συντρόφους" και "φίλους". Βέβαια φίλους δεν έχει γιατί με άνεση θα ακούσει και θα συναναστραφεί με ανθρώπους που μιλάνε άσχημα για τους φίλους του αν μπορεί να βγάλει κάποιο κέρδος από αυτούς. Γι' αυτό και ο κόλακας, ντυμένος με ένα μανδύα κοινωνικότητας είναι - κατά τη γνώμη μου- το απεχθέστερο των πλασμάτων. 

Ο Ενές Καντέρ στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

 

https://www.orthodoxianewsagency.gr/aytokefales_ekklisies/ekklisia_ellados/episkepsi-enes-kanter-ston-arxiepiskopo/

Ο τουρκικής καταγωγής καλαθοσφαιριστής Ενές Καντέρ που διαπρέπει στο NBA επισκέφθηκε σήμερα το μεσημέρι τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

Ο Αρχιεπίσκοπος καλωσόρισε τον κ. Καντέρ και τον ρώτησε πώς του φαίνεται η Ελλάδα. Ο κ. Καντέρ σημείωσε ότι έχει επισκεφτεί πολλές φορές την χώρα και αισθάνεται ότι «είμαστε μία οικογένεια». Επίσης, υπογράμμισε ότι δε μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο υπάρχει σύγκρουση, ενώ μας συνδέουν τόσο πολλά.

Powerwolf - Son of a Wolf

 

Τα χρηστά ήθη

 

Μα φυσικά δεν ήξερε η γειτονιά τι γινόταν. Και βέβαια έπεσε από τα σύννεφα. Γιατί αυτός ήταν οικογενειάρχης καλός, άνθρωπος συμαζεμένος, επιχειρηματίας, φιλικός. Ε, τι κι αν αργότερα κάποιοι θυμήθηκαν πως και το μάτι του έπαιζε και πονηρούλης φαινόταν και πολλά παιδιά πηγαινοέρχονταν στο μαγαζί. Αυτοί δε θα μπορούσαν να ξέρουν.

Και πώς θα μπορούσαν; Μήπως επειδή έχουν εκπαιδευτεί από νεαρές ηλικίες να έχουν το μάτι στη κλειδαρότρυπα; Να κοιτάνε εξεταστικά και να κρίνουν μόνο αυτούς που δε ταιριάζουν με τις νόρμες τις οποίες διδάχθηκαν να ακολουθούν; Μήπως επειδή το στόμα τους λέει πράγματα ανήκουστα πίσω από κλειστές πόρτες ή σε παρέες συνοδεία τσίπουρου και μεζέ;

Η ἀλαζονεία τῆς "ἀρετῆς"

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/10/blog-post_637.html

ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀλαζονεία τῆς "ἀρετῆς", εἰδικὰ ὅταν αὐτὴ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μάσκα τῆς ταπεινοφάνειας. Λίγο νὰ ἀνοίξει τὸ στόμα της, βρωμάει ὁ κόσμος καὶ ἀπογοητεύονται ὅσοι τὴν ἀκοῦνε. Ἂς μιλάει γιὰ καλὰ πράγματα (ποὺ δὲν τὰ πιστεύει οὔτε τὰ ζεῖ) ...

π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος

White Wizzard - Witch Riders

 

Σκόρπιες σκέψεις ξανά

- Το να έχεις τη προσδοκία όταν λες ή όταν γράφεις κάτι πως οι πολλοί θα καταλάβουν ή έστω θα δώσουν σημασία είναι σκέτη ανοησία. Ο κόσμος είναι μαθημένος να μιλάει πολύ, να ακούει λίγο και να καταλαβαίνει ό,τι θέλει. Κάποτε προσπαθούσα να εξηγήσω σε μια παρέα πως οι Beatles όπως και οι led Zeppelin ήταν συγκροτήματα χημείας. Έγραφαν σπουδαία μουσική μόνο όταν ήταν όλοι μαζί. Χώρια ο καθένας τους δεν έβγαλε ένα τόσο σπουδαίο δίσκο, μόνο κάποια μεμονωμένα τραγούδια. Τι κατάλαβαν; Πως είπα πως οι μουσικοί από τα παραπάνω συγκροτήματα ήταν άσχετοι και δεν ήξεραν να συνθέτουν. Σημείωση. Άκουγα μουσική 18 ώρες το 24ωρο και οι "συνομιλητές" όταν άνοιγαν τυχαία το ραδιόφωνο(τότε).

- Το να πηγαίνεις στην Εκκλησία για να δικαιολογήσεις και όχι να θεραπεύσεις τα συμπλέγματά σου είναι παρωδία. Γιατί στα συμπλέγματα γεννούν οι δαίμονες τα αυγά τους τα οποία όταν εκκολάπτονται δίνουν φανατισμό, μισαλλοδοξία, συνωμοσιολογίες, καταστροφολογία, μιζέρια, εκδικητικότητα. Οι κληρικοί και άλλοι "άνθρωποι της πίστης" που εκμεταλλεύονται τα συμπλέγματα των προσερχόμενων σε αυτούς είναι στην καλύτερη περίπτωση απατεώνες.

- Η βία δε μπορεί να είναι λύση και αυτό δε σηκώνει εξαιρέσεις. Γιατί αν γίνει εξαίρεση για το θύμα ή τον καταπιεσμένο, το ίδιο θα γίνει και για το θύτη ή τον καταπιεστή. Και η τελευταίοι και πιο κτηνώδεις είναι και τη δυνατότητα για τη μεγαλύτερη άσκηση βίας έχουν. 

Ξεριζώσου και πήγαινε να ριζώσεις στη θάλασσα

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/10/175-trondheim-erik-varden.html

ΠΡΟΣΘΕΣ ΗΜΙΝ ΠΙΣΤΙΝ... (Λουκ. 17,5)

Επισκόπου Trondheim Erik Varden

«Οι δίκαιοι θα ζήσουν με την πίστη», διαβάζουμε στον προφήτη Αββακούμ, ο οποίος έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ.. Για εμάς, όμως, η δήλωση αυτή απηχεί στα θεολογικά κονταροχτυπήματα που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη 2100 χρόνια αργότερα. Το κεντρικό σύνθημα του Λουθήρου ήταν το sola fide. Οι πιστοί έπρεπε να ζουν μόνο με την πίστη. Κινητοποιήθηκε από την επιθυμία του να απαλλάξει τους Χριστιανούς από την αντίληψη ότι έπρεπε να κοπιάσουν για να φτάσουν στον παράδεισο με τις δικές τους δυνάμεις, λες και η ευδαιμονία ήταν συνάρτηση της ανθρώπινης προσπάθειας. Θα έλεγα ότι είναι αμφίβολο πως κάποιος, την εποχή του Λουθήρου ή ακόμα και πριν από αυτήν, πίστευε πραγματικά ότι αυτό ήταν χριστιανικό δόγμα. Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια στάση θα είχε καταδικαστεί από την Εκκλησία ως αιρετική.

Η ιδέα της σωτηρίας μόνο μέσω της πίστης έγινε αντιληπτή ως πηγή εσωτερικής απελευθέρωσης, στην αρχή. Στηρίζεται, βέβαια, σε χωρία της Αγίας Γραφής, τα οποία οι μεταρρυθμιστές ανέφεραν επιμελώς.

Όλοι έχουμε συνείδηση των ελλείψεων και των αποτυχιών της ζωής μας. Γνωρίζουμε ότι δεν ανταποκρινόμαστε στο πρότυπο που θέτει μπροστά μας το Ευαγγέλιο. Είναι καλό, λοιπόν -και σωστό-, να εμπιστευόμαστε μια παντοδύναμη Χάρη που ανασταίνει, όταν εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας σ’ αυτή.

Candlemass - Bewitched

 

Συνέπεια

 

Η αντίδραση του πατέρα του τύπου που βίαζε και εξέδιδε τη 12χρονη καμία εντύπωση δε μπορεί να προκαλεί σε κάποιον που να έχει στοιχειώδη επαφή με τη κοινωνία. Ούτε αποτροπιασμό ούτε σοκ ούτε τίποτα από αυτές τις γελοιότητες που ακούω και διαβάζω. 

Ο άνθρωπος είναι συνεπής στην επικρατούσα κουλτούρα και τη νοοτροπία της ελληνικής επαρχίας. Το παιδί μου, η οικογένειά μου δε μπορεί να κάνει κάτι κακό και αν κάνει κάτι κακό αυτό το κακό δεν είναι κακό. Δε πα να βίασε, δε πα να σκότωσε, δε πα να έκανε ό,τι μπορεί να βάλει ανθρώπινος νους. Η λύση είναι απλή. Η πραγματικότητα είναι λάθος και ο κόσμος όλος μας ζηλεύει και τα έβαλε μαζί μας. Ίσως κάπου εκεί να πεταχτεί και ένα "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;". 

Ο πόλεμος και η ρωσική κοινωνία

 

https://antifono.gr/%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bb%ce%ad%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b7-%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b7/

 Christophe Trontin 

Διατηρώντας πάντα την επιφύλαξη της μεροληπτικότητας κειμένων- ανταποκρίσεων σε περίοδο πολέμου, απ’ όλες τις πλευρές, διότι η αλήθεια είναι συνήθως και στις δύο πλευρές…. ( Σ.τ.Μ.)

Είσαστε ψυχίατρος; γελώντας μας απάντησε ο Boris Vychnievski, βουλευτής του φιλελεύθερου Iabloko (της αντιπολίτευσης) στο κοινοβούλιο της Αγίας Πετρούπολης, όταν ζητήσαμε να μας πει για την κατάσταση της κοινής γνώμης στη Ρωσία, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Στη Ρωσία είναι δύο ινστιτούτα που μοιράζονται το εμπόριο των ερευνών: είναι το ινστιτούτο έρευνας της δημόσιας γνώμης (VTsIOM), το οποίο χωρίστηκε σε δύο το 2004. Σήμερα, το VTsIOM αντιπροσωπεύει τον κρατικό πόλο που θέλει να διατηρήσει την εμπιστοσύνη των αρχών και τα συμβόλαια των μεγάλων Μέσων και της διοίκησης του Κρεμλίνου,ενώ το κέντρο Levada, υπερήφανο για την ανεξαρτησία του, αποφάσισε να στραφεί σε ένα πελατολόγιο περισσότερο ιδιωτικό και διεθνές, κάτι που του απέδωσε την ετικέτα “ίδρυμα του εξωτερικού”. Σε αντίθεση με ό,τι θα πίστευε κανείς, οι αναλύσεις τους σχετικά με την “ειδική στρατιωτική επιχείρηση”, ταυτίζονται κατά πολύ: γύρω στο 75% των ερωτωμένων υποστηρίζουν με ή χωρίς επιφυλάξεις την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Η επιστράτευση των 300.000 εφέδρων (όπως ανακοινώθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου) μήπως αλλάζει τα δεδομένα; Ο αντιπρόσωπος του VTsIOM μετριάζει κάπως την αίσθηση της ιερής ενότητας. Κατ΄ αρχήν οι αριθμοί αυτοί δεν αποκαλύπτουν τον αριθμό αυτών που έχουν αρνηθεί ν’ απαντήσουν. «Το κλίμα δεν είναι κλίμα γιορτής. Η ανησυχία είναι ισχυρή, και είμαστε μακριά από τον ενθουσιασμό που επικρατούσε το 2014 [μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας], όπου κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει για μία «ρωσική άνοιξη». Η υποστήριξη εκφράζεται σε πολλά επίπεδα: είναι ιδιαίτερα υψηλή στα άτομα που έχουν γεννηθεί πριν από την Περεστρόικα, ειδικά αυτούς που είναι άνω των 55 ετών και που ενημερώνονται από την κρατική τηλεόραση [+10 πόντους περισσότερους από τον μ.ο, στα τέλη Αυγούστου]. Ανάμεσα στους περισσότερο δικτυωμένους, οι 18-24 επιδοκιμάζουν σε ποσοστό της τάξης του 65% τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία: την στιγμή που η χώρα είναι σε πόλεμο, θα πρέπει να την υποστηρίξουμε. Μόνο μία μειονότητα οργανώνεται ενεργά, μαζεύει εράνους για βοήθεια στους πρόσφυγες του Ντονμπάς, χρηματοδοτεί την αγορά drones και άλλων εξαρτημάτων που έχουν σκοπό τη βοήθεια του ρωσικού στρατού, ή κατατάσσονται εθελοντικά για να πολεμήσουν στο πεδίο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του VTsIOM αυτοί αντιπροσωπεύουν το 1% του ενήλικου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 1 εκατομμύριο άτομα. Μερικές περιοχές που είναι από τις πιο φτωχές της χώρας, όπως είναι η Τσετσενία, η Βόρειος Οσσετία και η Τσουβαχία, παρέχουν έναν πιο υψηλό αριθμό ατόμων που θέλουν να είναι στον στρατό ή συμμετέχουν σε ιδιωτικές οργανώσεις άμυνας του τύπου Wagner.

Blind Guardian - Blood Of The Elves

 

Το γόνιμο έδαφος

 Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Οι μαθητές του τότε τον ρώτησαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ΄ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε να κοιτάζουν και να μη βλέπουν και ν΄ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν». «Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού, έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ΄ τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι΄ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ΄ αγκάθια είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ΄ αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ ακούει ας τα ακούει».

Η παραβολή του Σπορέως είναι από τις πιο γνωστές και ενδιαφέρουσες παραβολές του Κυρίου μας. Όχι τόσο για τα νοήματα που αποκαλύπτει, αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, ο λόγος φτάνει σε όλους τους ανθρώπους, κάποιοι τον δέχονται και ζουν με αυτόν, κάποιοι άλλοι ανταποκρίνονται αρχικά αλλά στη συνέχεια προτιμούν τις απολαύσεις του κόσμου τούτου και αποτυγχάνουν να ακολουθήσουν και τέλος κάποιοι τον απορρίπτουν εξαρχής.

Ελεήμων

 

http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/paterika-keimena-2/7145-poios-einai-eleimonas

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Πρέπει, χωρίς άλλο, εκείνος όπου έτυχε  το έλεος του Θεού, να είναι ελεήμων.

Annihilator - The Fun Palace

 

Φευγιό

 

Μιλούσα με μια φίλη προχθές, με αφορμή ένα κείμενο που της έστειλα. Η συγκεκριμένη έχει μεγαλώσει σε επαρχιακή πόλη και μου έλεγε πως δεν αντέχει πια τη ζωή εκεί πέρα και προτιμά να βρει κάτι στην Αθήνα. 

Τώρα, χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν αλλά και χωρίς να με νοιάζει και ιδιαίτερα αν κάποιος προσβληθεί, έχοντας ζήσει κάτι παραπάνω από 8 χρόνια στην επαρχία δε μπορώ να πω ότι δεν την καταλαβαίνω ή πως έχει άδικο. Η υποκρισία, τα αλισβερίσια, το ατομικό(ή στενό οικογενειακό) συμφέρον, η ηθικολογία, η ψευτομαγκιά, η ανοησία που υπάρχουν στην ευρύτερη κοινωνία, στην επαρχία όχι μόνο ευδοκιμούν αλλά και μεγεθύνονται. Και όσο πιο μικρό το περιβάλλον τόσο χειρότερη η κατάσταση. Όσο πιο μικρή η κοινωνία τόσο πιο πολύ φαίνονται τα ελαττώματα και τα συμπλέγματα(που αυτά κι αν ευδοκιμούν) του κάθε ανθρώπου. 

Συνωμοσίες...

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/10/blog-post_34.html#more

 Ο ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΟΓΟΣ δὲν ἀκούει τὶ λές.

Ἑρμηνεύει μὲ τὸν παραμορφωτικὸ φακὸ τῆς ψυχοπαθολογίας του τὰ ὅσα λές.

Χρειάζεται -ἀ π ό σ τ α σ η- ἀπὸ μιὰ τέτοια περίπτωση, διότι καὶ Χριστιανοὶ ποὺ εἴμαστε, λόγῳ ἐμπαθείας παίρνουμε καὶ ἀνάποδες.

Μεγάλο πρᾶγμα καὶ δυσεύρετο ὁ καλὸς λογισμός.

Προσευχούλα καὶ μέσα στὴν -Ἐ κ κ λ η σ ί α- ἐμεῖς καὶ καμιὰ σημασία σὲ συνωμοτικὰ σενάρια καὶ σεναριογράφους τέτοιου εἴδους.

Ὅταν παντοῦ ἀνακαλύπτεις διαβόλους καὶ τριβόλους τοὺς ἔχεις μέσα σου καὶ αὐτοὶ σὲ ἐκδικοῦνται μὲ τὸ νὰ τοὺς "βλέπεις" παντοῦ, λὲς καὶ ὁ Χριστός μας δὲν εἶναι παντοῦ. Φαίνεται εἶναι ... ψέμα τὸ "πανταχοῦ παρών"!

π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος

Tygers Of Pan Tang - Silver And Gold

 

Νοσφεράτου

 

Μη ξεγελιέστε, ακόμα και η υπόθεση της 12χρονης που έπεσε θύμα του κυκλώματος(και της ίδιας της της μητέρας), γιατί σίγουρα για κύκλωμα πρόκειται, είναι αποτέλεσμα της "οικονομίας των αγορών" εκτός από της αγνής κακίας, της φτώχιας και της απληστίας. Εφόσον το χρήμα και η προσφορά και η ζήτηση είναι πλέον οι απόλυτοι ρυθμιστές της φυσιολογικής(ας τη πούμε έτσι) πλευράς της ζωής, ομοίως ρυθμίζουν και τις πιο σκοτεινές πτυχές της. Εφόσον λοιπόν υπάρχει ζήτηση, θα υπάρξει και προσφορά. Γιατί όχι; Άλλωστε οι αγορές το πρώτο πράγμα που έκαναν από τότε που μας διαφήμιζαν την ανάληψη του ελέγχου από τεχνοκράτες και οικονομολόγους, ήταν να διαλύσουν οποιοδήποτε ηθικό φραγμό μπορούσε να εμποδίσει τη ροή του χρήματος. Γιατί, ναι, ο κόσμος ήταν πάντα ένα άσχημο μέρος και οι άνθρωποι λίγο πιο εξελιγμένες βδέλλες αλλά υπήρχαν και κάποια όρια. Είτε αυτά τα όριζαν θρησκευτικοί είτε κοσμικοί θεσμοί. Και παρά τη σχετικοποίηση της ηθικής, τα όρια παρέμεναν. Όμως όταν πλέον ο έλεγχος ασκείται από αγορές, αριθμούς, χρήμα, ποιος φραγμός μπορεί να υπάρξει; Ο νόμος δεν αποτρέπει, απλά ορίζει τα όρια πέρα από τα οποία αν πιαστείς θα τιμωρηθείς αναλόγως. Αν και το "θα τιμωρηθείς αναλόγως" σηκώνει πολλή συζήτηση με τους νόμους που ψηφίζονται τις τελευταίες δεκαετίες.

You Are More Sinister & Evil Than You Think

 

Udo Dirkschneider - Paint It Black

 

Λυκάνθρωπος

 

Λατρεύω τις ιστορίες με λυκανθρώπους. Για την ακρίβεια λατρεύω τον ίδιο το θρύλο τον λυκανθρώπων. Πολλοί σύγχρονοι μελετητές βλέπουν πίσω από το θρύλο (φυσικά) σεξουαλικά ένστικτα και ορμές. Δε ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό ή είναι η τρέλα που έχει κατακυριεύσει τον δυτικό άνθρωπο τις τελευταίες δεκαετίες να συνδέει τα πάντα με το σεξ(η αλήθεια είναι πως πολλά, πάρα πολλά συνδέονται αλλά όχι όλα).

Τέλος πάντων. Εμένα δε με τραβάει το θέμα των καταπιεσμένων ενστίκτων. Αλλά η τραγική μοίρα του λυκανθρώπου. Κάποιος γίνεται λυκάνθρωπος από πολλούς λόγους. Είτε επειδή δαγκώθηκε από άλλον λυκάνθρωπο είτε επειδή κάποιος τον καταράστηκε είτε επειδή έπεσε πάνω του κάποια θεία τιμωρία είτε επειδή ήταν απλά άτυχος.

Holocaust - The Small Hours

 

Οι άνθρωποι που είναι υπολογιστές, είναι άξιοι περιφρόνησης

 

Οι άνθρωποι που είναι υπολογιστές, είναι άξιοι περιφρόνησης. Ο λόγος είναι ότι ο υπολογισμός αφορά το κέρδος και τη ζημιά, και ένα μυαλό που ασχολείται με το κέρδος και τη ζημιά, δεν σταματάει ποτέ. Ο θάνατος θεωρείται ζημιά και η ζωή κέρδος.  Έτσι ο θάνατος είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει έναν τέτοιο άνθρωπο, και γι' αυτό είναι άξιος περιφρόνησης.

Επί πλέον, οι λόγιοι και οι όμοιοί τους είναι άντρες που μ ε το πνεύμα και τον λόγο τους κρύβουν την πραγματική τους δειλία και απληστία. Οι άνθρωποι, συχνά, αυτό το παρεξηγούν.

Φανατικός

 

Ο ιερέας Keiho, διηγιόταν πως ο Άρχοντας Aki κάποτε είπε ότι η πολεμική ανδρεία είναι θέμα φανατισμού. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν εντυπωσιακά σύμφωνο με τη δική μου άποψη και έκτοτε γινόμουν όλο και πιο ακραίος στον φανατισμό μου

Yamamoto Tsunetomo, Hagakure, εκδ. Αλκίμαχον

Μπορώ να πω πως όσο μεγαλώνω και σε αντίθεση μιας περιόδου μεγάλης της ζωής μου, εκτιμώ όλο και περισσότερο τον φανατισμό. Όχι με την έννοια της τύφλωσης και της εξάπλωσης με κάθε τρόπο των πεποιθήσεών μου αλλά με την προσήλωση στο στόχο, την απολυτοποίηση κάποιων αξιών, την αυστηρότητα στην επιλογή. 

Γνώρισα κάποτε έναν τύπο ο οποίος δε δεχόταν να βάλει ούτε σταγόνα νερού στο κρασί του. Ήταν απόλυτος στο που θα έβγαινε, με ποιους θα μίλαγε, τι μουσική θα άκουγε. Και παρέμεινε έτσι ακόμα κι αν αυτό σήμαινε μια κάποια απομόνωση. Να κάνω μια παρένθεση εδώ. Αντίθετα με ότι πιστεύεται και προωθείται σήμερα, δε θεωρώ καθόλου κακή την απομόνωση. Πολλές φορές καταφεύγω  σ' αυτή για να περιμαζέψω το χάος που συνήθως μόνος μου δημιουργώ. 

Οι αμαρτοβόροι

 

https://gizmodo.com/the-weird-but-true-history-of-sin-eaters-479990066

Στη Σκωτία του 18ου και του 19ου αιώνα, οι οικογένειες έβαζαν ένα κομμάτι ψωμί στο στήθος των αγαπημένων τους που πέθαιναν. Αυτό δεν είναι το περίεργο μέρος - οι οικογένειες προσλάμβαναν στη συνέχεια κάποιον για να φάει το ψωμί, πιστεύοντας ότι η πρακτική αυτή θα απάλλασσε κατά κάποιο τρόπο από τις αμαρτίες τον αποθανόντα. Από πού προήλθε αυτό το περίεργο τελετουργικό; Και τι είδους άνθρωποι ήταν αυτοί που δούλευαν ως αμαρτοφάγοι;

Θάνατος και δείπνο

Η κατανάλωση φαγητού σε μια κηδεία (ή λίγο μετά  δεν είναι ασυνήθιστο - μεγάλα οικογενειακά δείπνα συχνά ακολουθούν το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, ενώ το ποτό ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος των αγρυπνιών τους τελευταίους δύο αιώνες.

Phil Campbell And The Bastard Sons - No Turning Back

 

Κοινωνικοί...

 

Αν υπάρχει κάτι που σιχαίνομαι πιο πολύ κι απ' τη λογιστική(παντού κολλάει η απέχθειά μου για τη λογιστική...) είναι αυτή η ψευτοκοινωνικότητα στην οποία εκπαιδευόμαστε από μικρά παιδιά. Πραγματικά με εκνευρίζουν αφόρητα οι άνθρωποι που ενώ όταν βλέπουν κάποιον του χαμογελάνε, λένε αστεία μαζί του, πίνουν καφεδάκι, μετά και μόλις βρεθούν με άλλους ανθρώπους τον περνάνε...πριονοκορδέλα. Ακόμα στα πλαίσια αυτού του είδους κοινωνικότητας, μπορούν με άνεση να λένε πως είναι φίλοι με κάποιον αλλά να μην ιδρώνει το αυτί τους όταν κάποιος λέει τα μύρια όσα εναντίον του φίλου τους. Και όλα αυτά στα πλαίσια μιας "λογικής" που λέει πως δεν μπορούμε να περιορίζουμε τις γνωριμίες μας επειδή κάποιος δε συμπαθεί κάποιον φίλο μας. 

Λοιπόν, είχα και έχω δυο φορτηγά ελαττώματα και παραξενιές πάνω μου, αλλά μπορώ να περηφανευθώ ότι δεν υπήρξα ποτέ μου..."κοινωνικός". Και ελπίζω πως δεν θα υπάρξω και στο μέλλον... Και κάποτε, αν δεν κάνω λάθος, δεν τους λέγαμε κοινωνικούς αυτούς τους τύπους. Υποκριτές και διπρόσωπους(ή διμούτσουνους) τους λέγαμε...

Αλλαγή

http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/7136-allazei-o-anthropos

 π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

     Στο ερώτημα «αλλάζει ο άνθρωπος;» φαίνεται πως στις περισσότερες φορές η απάντηση είναι αρνητική και μάλιστα κάθετη. Στηριγμένη, βέβαια, στη δυσκολία που συνεπάγεται η αλλαγή, αλλά και στη γύρω μας παρατήρηση που βεβαιώνει ότι σπάνια είδαμε ανθρώπους ν’ αλλάζουν.

     Το ερώτημα αυτό απασχολεί και τους ψυχολόγους, αφού ασχολούνται με τον άνθρωπο και προσπαθούν, μέσα από τη θέα του παρελθόντος να τακτοποιήσουν το παρόν, με την αλλαγή στον τρόπο θεώρησης του εαυτού μας και του κόσμου μας, ώστε να πορευτούμε με αισιοδοξία στο μέλλον.

     Παρά την αμφισβήτηση, διαβάζοντας τους βίους των αγίων, που έζησαν πριν από μας, αλλά και παρατηρώντας σύγχρονούς μας ανθρώπους που ζούσαν άτσαλη ζωή, με πάθη και συνήθειες «βαριές και χαλεπές», δύσκολες και μακροχρόνιες, και μετανόησαν, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ασφαλώς αλλάζει ο άνθρωπος. Αρκεί να το θέλει και να το παλεύει.

Gary Moore - Military Man

 

Γ΄Λουκά

 

Εκείνο τον καιρό, πήγε ο Ιησούς σε μια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί του ήταν αρκετοί μαθητές του και πολύ πλήθος. Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μάνας, που μάλιστα ήταν χήρα. Κόσμος πολύς από την πόλη τη συνόδευε. Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε: «Μην κλαις». Έπειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε: «Νεαρέ, σε διατάζω να σηκωθείς». Ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του. Όλους τους κυρίεψε δέος και δόξαζαν τον Θεό: «Μεγάλος προφήτης», έλεγαν, «εμφανίστηκε ανάμεσα μας!» και: «Ο Θεός ήρθε να σώσει τον λαό του!». 

Παντρειά

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/10/blog-post_11.html#more

Παντρεύτηκες, έκανες παιδιά, ολοκλήρωσες αυτό το «συννεφάκι» που σου «πιπίλαγε» η κοινωνία και τώρα έχεις τον άνθρωπό σου παραπεταμένο.

Έδεσες τον «γάϊδαρο» και τώρα αφού τον έχεις «σιγουράκι» τον αγνοείς και τον έχεις στην άκρη.

«Έφυγαν τα «μέλια» πάτερ!» μας λες, πλέον είστε συγκάτοικοι και ο καθένας ζει στον κόσμο του.

Η σεξουαλικότητα έχει μπει στο ντουλάπι, ο ερωτισμός απλά εξαφανίστηκε, η τρυφερότητα έχει πάει περίπατο και πλέον είστε εργαζόμενοι σε μια εταιρεία «οικογένεια Α.Ε».

Το μυαλό στα παιδιά και η συζυγία στα «σκουπίδια».

Μετά κάνεις μετάνοιες, σταυρούς, αγιασμούς και ευχέλαια και απορείς γιατί μέσα σου νιώθεις ένα κενό, ένα τίποτα.

Θέλεις να αγαπήσεις τον Χριστό ενώ έχεις στην άκρη τον άνθρωπο που παντρεύτηκες μέσα στην Εκκλησία!

Μήπως τελικά παντρεύτηκες τον λάθος άνθρωπο για τους λάθος λόγους;

Saxon - And the Bands Played on

 

Ηλίθιοι (revisited)

 

Οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές είναι ηλίθιοι. Κι επειδή είναι ηλίθιοι είναι και επικίνδυνοι. Θα σου δημιουργήσουν πρόβλημα, όχι για να κερδίσουν κάτι, αλλά απλά για να το δημιουργήσουν. Ακόμα κι αν βλέπουν πως ζημιώνονται προκαλώντας σου κακό, θα συνεχίσουν τη σταυροφορία τους. Και επειδή αποτελούν πλειοψηφία, ειδικά στη χώρα μας συντριπτική πλειοψηφία όπως φαίνεται και στις εκλογές και στις γενικότερες επιλογές τους, δε θα μπορέσεις να τους αποφύγεις όλους αυτούς. Θα αναγκαστείς να πορευθείς μαζί με κάμποσους από δαύτους. Και θα τους βρίσκεις σε κάθε βήμα σου.

Το πιο ενοχλητικό υποείδος ηλιθίων είναι εκείνοι οι ηλίθιοι που προσπαθούν συνεχώς  να σε πείσουν για την ορθότητα των απόψεών τους ή να στην επιβάλλου. Που σου λένε πως ακριβώς πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου. Συνήθως ακριβώς όπως ζουν αυτοί τη δικοί τους. Και είναι τόσο ευτυχισμένοι και πλήρεις που αυτή την ευτυχία και τη πληρότητα πασχίζουν να τη μεταδώσουν σε όλη την οικουμένη. Βέβαια όταν είσαι πραγματικά πλήρης και ευτυχισμένος δε ξεκινάς εκστρατεία επιβολής της ευτυχίας σου. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα που δε θα σκεφτούν ποτέ επειδή ακριβώς είναι ηλίθιοι.

Φυσικά με αυτό το γλυκύτατο υποείδος δε μπορείς να πιάσεις κουβέντα ή να προσπαθήσεις με διάλογο να τους πείσεις πως είσαι ευχαριστημένος όπως ζεις. Άλλωστε είναι χαμένος κόπος αφού αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ακούσουν παρά μόνο μιλάνε ενώ τους είναι αδιανόητη η πιθανότητα να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ευτυχισμένοι ακολουθώντας διαφορετική πορεία. 

Τώρα αυτοί οι άνθρωποι, επειδή συνήθως ακολουθούν το πιο διαδεδομένο τρόπο ζωής, είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στο σύστημα και σε κάθε υποσύστημα. Είναι αυτοί που θα μεταφέρουν στις δουλειές τα λόγια του αφεντικού όπως ακριβώς αυτό τα θέλει, είναι αυτοί που θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί πανικός, είναι αυτοί που θα τρέξουν να προσκολληθούν στον πιο ισχυρό του (μικρο-)περιβάλλοντος στο οποίο ζουν, είναι αυτοί που θα κοιτάξουν αν συνάψουν "φιλίες" με βάση το κοντόφθαλμο συμφέρον τους και όχι στηριζόμενοι σε λεπτομέρειες όπως χαρακτήρας, ήθος, ενδιαφέροντα κλπ. Και φυσικά είναι η πλειοψηφία που ψηφίζει όπως ψηφίζει...

Το πρόβλημα με τους ηλίθιους(όλα τα ποείδη) είναι πως είναι επίμονοι, σταθεροί και τελικά ανίκητοι. Και το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως πολλαπλασιάζονται με ραγδαίο ρυθμό. Και το ακόμα πιο επικίνδυνο γεγονός είναι πως έχουν ήδη ξεπεράσει τα επιτρεπόμενα ποσοστά ώστε να μην καταρρεύσει μια κοινωνία...

Η άνιση κατανομή

Διαμαντὴς Διαμαντόπουλος

http://adrahti.blogspot.com/2022/09/blog-post.html

 […] Ἦταν τόση ἡ προθυμία μὲ τὴν ὁποία ἔδιναν (ὅσοι εἶχαν περιουσίες), ὥστε δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας φτωχὸς (στὴν πρώτη χριστιανικὴ κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων). Δὲν ἔδιναν δηλαδὴ μέρος μόνο ἀπὸ τὴν περιουσία τους, κρατώντας τὴν ὑπόλοιπη γιὰ τὸν ἑαυτό τους, οὔτε ὅλα μέν, ἀλλὰ μὲ τὸ αἴσθημα πὼς ἦταν δικά τους καὶ τὰ δώριζαν. Τὴν ἀνωμαλία τῆς ἄνισης κατανομῆς τῶν ἀγαθῶν τὴν εἶχαν ἐξαφανίσει ἀπὸ ἀνάμεσά τους καὶ ζοῦσαν μὲ μαγάλη ἀφθονία ἀγαθιῶν. Καὶ τὸ θεωροῦσαν τοῦτο ἰδιαίτερα τιμητικό. Οὔτε τολμοῦσαν δηλαδὴ νὰ δίνουν οἱ ἴδιοι ἀπ’ ἐυθείας στὰ χέρια τῶν φτωχῶν, οὔτε αἰσθάνονταν περήφανοι ποὺ ἔδιναν, ἀλλὰ μπροστὰ στὰ πόδια τῶν Ἀποστόλων ἔφερναν τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν πώληση τῶν περιουσιῶν τους κι αὐτοὺς ἄφηναν νὰ τὰ διαχειριστοῦν καὶ ἀπόλυτους κύριους τοὺς καθιστοῦσαν, ὥστε ἡ κατανάλωση νὰ γίνεται ἀπὸ ἀγαθὰ ποὺ ἀνῆκαν πιὰ σ’ ὁλόκληρη τὴν κοινότητα κι ὄχι ἀπὸ δικά τους. Αὐτὸς ὁ τρόπος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, τοὺς βοηθοῦσε καὶ στὸ νὰ μὴν ὑπερηφανεύονται. Ἂν καὶ σήμερα γινόταν τὸ ἴδιο, θὰ ζούσαμε πιὸ εὐτυχισμένοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ φτωχοί. […] Γιατὶ εἶναι ἀπ’ ἑαυτοῦ του φανερό, προπαντὸς ὅμως ἀπὸ ὅσα συνέβησαν τότε, πὼς διαθέτοντας τὶς περιουσίες τους οἱ πλούσιοι, ὄχι μόνο δὲν φτώχαιναν, ἀλλὰ καὶ τοὺς φτωχοὺς τοὺς ἔκαναν πλούσιους. […]

ἁγ. ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ὁμιλία στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων

Whitesnake - Crying in the Rain

 

Επανάσταση και εξουσία

 

Οι επαναστάσεις ποτέ δεν πετυχαίνουν. Είτε επικρατήσουν είτε όχι. Δεν επικρατούν συνήθως επειδή είναι κακοσχεδιασμένες και κύριο συστατικό τους είναι το θυμικό και όχι η στρατηγική. Και δε βλέπουν ποτέ σε βάθος χρόνου. Περιορίζουν την όποια στρατηγική τους στο να ρίξουμε αυτούς που μας κυβερνούν/καταπιέζουν. Το μετά δεν το πολυσκέφτονται. Και το μετά σπάνια είναι ρόδινο.

Από την άλλη όταν επικρατούν, οι επαναστάτες αποδεικνύονται χειρότερη καταπιεστές από τους καταπιεστές που διώξανε. Άνθρωποι που δεν οραματίστηκαν ένα πιο δίκαιο κόσμο, αν και τον διακήρυξαν, μα ένα κόσμο διαμορφωμένο κατά τα γούστα τους και με την εξουσία στα χέρια τους.